Ignacy Strasfogel

Ignacy Strasfogel
Imię i nazwiskoIgnace Strasfogel
Data i miejsce urodzenia17 lipca 1909
Warszawa
Pochodzenieżydowskie
Data i miejsce śmierci6 lutego 1994
Nowy Jork
Przyczyna śmiercichoroba Alzheimera
Instrumentyfortepian
Gatunkimuzyka poważna
Zawóddyrygent, pianista, kompozytor

Ignacy Strasfogel, też Ignace Strasfogel (ur. 17 lipca 1909 w Warszawie, zm. 6 lutego 1994 w Nowym Jorku)[1] – polski dyrygent, pianista i kompozytor żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

W 1912 zamieszkał w Berlinie. Studiował w berlińskiej Hochschule für Musik pianistykę[2] oraz kompozycję u Franza Schrekera i dyrygenturę u Juliusa Prüwera, uzyskując dyplom w 1929[1]. W 1926, w wieku 17 lat, za II Sonatę na fortepian zdobył stypendium im. Mendelssohna przyznawane młodym kompozytorom[2].

W latach 1929–1933 był korepetytorem i dyrygentem opery w Teatrze Miejskim w Düsseldorfie, asystentem dyrygenta w Staatsoper Berlin i dyrektorem muzycznym w berlińskim Theater am Kurfürstendamm[1].

Po dojściu Hitlera do władzy został zmuszony do opuszczenia Niemiec i w styczniu 1934 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Osiedlił się w Nowym Jorku. Był akompaniatorem m.in. skrzypka Józsefa Szigetiego, wiolonczelisty Grigorija Piatigorskiego i śpiewaka Lauritza Melchiora[2]. Pracował w Filharmonii Nowojorskiej jako pianista, a latach 1944–1945 jako asystent dyrygenta[1][2]. Równocześnie prowadził koncerty na Stadionie Lewinsohna[1].

W latach 1951–1974 był dyrygentem rezydentem w Metropolitan Opera, poprowadził tam ponad 20 przedstawień z szerokiego repertuaru operowego; latem 1957 odbył z zespołem tej opery tournée po Stanach Zjednoczonych. Był dyrygentem gościnnym Orchestre de la Suisse Romande, Staatsoper Berlin i Chicago Symphony, dyrygował też gościnnie m.in. w Waszyngtonie, Filadelfii, Nowym Orleanie i Toronto. Regularnie prowadził przedstawienia podczas Cincinnati Summer Opera oraz innych festiwali muzycznych. Był też dyrygentem widowisk muzycznych na Broadwayu[1][2].

W 1983, po 35-letniej przerwie, powrócił do twórczości kompozytorskiej.

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiału źródłowego[3])

Utwory orkiestrowe

  • A Child's Day. Variations on a Well-Known Tune (w rękopisie) (1946)

Utwory kameralne

  • I Kwartet smyczkowy (ok. 1927)
  • II Kwartet smyczkowy (1989–1990)
  • Duet na skrzypce i fortepian (w rękopisie) (1991)

Utwory na instrument solowy

  • Suite für Klavier nach Jakob Callot (w rękopisie) (1923)
  • Capriccio mit alten Tänzen nach acht Kupferstichen von Jakob Callot (1923–1924)
  • Scherzo na fortepian (1924)
  • I Sonata fortepianowa (1925)
  • II Sonata fortepianowa (1926)
  • Prelude, Elegie, Rondo na gitarę (ok. 1940)
  • A Child's Day. Variations on a Well-Known Tune, wersja na fortepian (w rękopisie) (1946)
  • Preludio fugato na fortepian (1946)
  • Rondo, wariacje na fortepian (1988–1989)
  • Scherzo (Moderato) na fortepian (1992)

Utwory wokalne

  • In der Fremde na głos i fortepian, sł. Joseph von Eichendorff (ok 1928–1933)
  • The Children's Room na głos i fortepian, sł. Alma Lubin (1948)
  • Four Millay Songs na tenor lub mezzosopran i fortepian; sł. Edna St. Vincent Millay (1983–1984)
  • September Afternoon na głos i fortepian, sł. Mary Rose Eaton His (1984)
  • Three Songs for Soprano and Piano; sł. Emily Dickinson (1984)
  • Dear Men and Women na baryton i fortepian; sł. John Hall Wheelock (1985)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Leon Tadeusz Błaszczyk, Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX I XX wieku. Słownik biograficzny, Warszawa: Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 2014, s. 234, ISBN 978-83-939735-1-4.
  2. ↑ a b c d e Ignace Strasfogel, 84, Pianist and Conductor, The New York Times, 10 lutego 1994 [dostęp 2020-05-26] (ang.).
  3. ↑ Ignace Strasfogel Archiv, Akademie der Künste, Berlin (niem.).

Media użyte na tej stronie