Ignacy Strzemiński

Ignacy Strzemiński
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1896
Wilno

Data i miejsce śmierci

1940
Kijów

Wicewojewoda wołyński
Okres

od 1938
do 1939

Ignacy Teodor Strzemiński (ur. 18 kwietnia 1896 w Wilnie, zm. 1940 w Kijowie) – polski samorządowiec, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Poświęcenie sztandaru związkowego Kolejowego Przysposobienia Wojskowego w Piotrkowie Trybunalskim (1932). W uroczystości uczestniczyli: biskup łódzki Wincenty Tymieniecki oraz wiceminister komunikacji inż. Józef Gallot i starosta Ignacy Strzemiński

Urodził się 18 kwietnia 1896 jako syn Ignacego Bazylego (1857-1907, lekarz okulista[1] w Wilnie[2]) i Katarzyny z domu Serwatowicz (1857-1917)[3][4].

W okresie II Rzeczypospolitej pełnił funkcję starosty grodzkiego powiatu łódzkiego[5][6], od 21 sierpnia starosty powiatu piotrkowskiego[7] do 1938[8], od 1938 wicewojewody województwa wołyńskiego[9][10][11] w Łucku[12] do 1939.

Po wybuchu II wojny światowej wojewoda wołyński Aleksander Hauke-Nowak miał nie poinformować swoich współpracowników o agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i sam opuścił urząd; po tym Ignacy Strzemiński postępując jako lojalny urzędnik udał się z Krzemieńca do Łucka, a podczas podróży został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD 24 września 1939[13] w rejonie Dubna[14]. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD w Bykowni. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 57/1-62 oznaczony numerem 2848)[15]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni[16].

Przypisy

  1. ↑ dr Ignacy Strzemiński. Cierpienia oczu przy akromegalii. „Nowiny Lekarskie”, s. 649-657, Nr 11 z listopada 1896. Wydział Lekarski Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego. 
  2. ↑ Polski Słownik Biograficzny zeszyt 184 (tom 45/1), Strzelecki – Stulgiński. dlanauki.pl. [dostęp 2015-03-06].
  3. ↑ Wilno – par. św. Jana. Księgi chrztów 1877-1906. stankiewicze.com. [dostęp 2015-03-06].
  4. ↑ Rossa Stara. [dostęp 2015-03-06].
  5. ↑ Łódź godnie uczci 10-lecie odzyskania Niepodległości. „Dziennik Zarządu M. Łodzi”, s. 775, Nr 40 (468) z 2 października 1928. Zarząd Miasta Łodzi. 
  6. ↑ Katastrofa kolejowa pod Łodzią (08.1929).
  7. ↑ Sierpniowe zmiany w powiatach.
  8. ↑ Ogłoszenie Wydziału Powiatowego w Piotrkowie z 26 stycznia 1938. „Łódzki Dziennik Wojewódzki”, s. 25-26, Nr 2 z 1 lutego 1938. 
  9. ↑ Andrzej Grajewski: Czwarty-katynski. gosc.pl, 13 września 2012. [dostęp 2015-03-06].
  10. ↑ 193. Zarządzenie Wojewody Wołyńskiego z 10 grudnia 1938. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”, s. 105-106, Nr 23 z 10 grudnia 1938. 
  11. ↑ Okólnik nr 8 Wojewody Wołyńskiego z 23 grudnia 1938. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”, s. 271-272, Nr 25 z 31 grudnia 1938. 
  12. ↑ Książka telefoniczna. Łuck. genealogyindexer.org. [dostęp 2015-03-06].
  13. ↑ Sławomir Kalbarczyk. Ukraińska Lista Katyńska. „Komentarze historyczne”, s. 55. Instytut Pamięci Narodowej. 
  14. ↑ Stanisław Alexandrowicz: W cieniu czerwonej gwiazdy. 68. rocznica agresji sowieckiej na Polskę. Mówili, że idą nam z pomocą. lwow.com.pl. [dostęp 2015-03-06].
  15. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 90. [dostęp 2015-03-05].
  16. ↑ Ryszard Czarnecki: Czwarty Katyń. ryszardczarnecki.blog.onet.pl, 2015-10-12. [dostęp 2015-11-18].

Media użyte na tej stronie

Bishop Wincenty Tymieniecki, Józef Gallot, Ignacy Strzemiński in Piotrków Trybunalski (1932).JPG
Poświęcenie sztandaru związkowego Kolejowego Przysposobienia Wojskowego w Piotrkowie Trybunalskim. Biskup łódzki Wincenty Tymieniecki w obecności wiceministra komunikacji inż. Józefa Gallota oraz starosty Strzemińskiego dokonuje poświęcenia sztandaru.