Ignacy Trybowski

Ignacy "Igol" Trybowski (ur. 4 maja 1931 w Żabnie, zm. 1994 w Krakowie) – polski historyk sztuki, publicysta, kolekcjoner. Prezes Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Wieloletni sekretarz, a następnie prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Wykładowca na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Życiorys

Ignacy Trybowski

Grobowiec Ignacego Trybowskiego na krakowskim Cmentarzu Rakowickim

Jego ojciec był adwokatem w Żabnie. W latach 1937-1944 uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej, a od 1945 roku do gimnazjum. W tym czasie działał w różnych organizacjach niepodległościowych i został aresztowany podczas przewożenia maszyny drukarskiej. Zwolniony ze względu na młody wiek podjął w 1949 r. studia w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem profesorów: Vojeslava Molè, Adama Bochnaka, Tadeusza Dobrowolskiego i Karola Estreichera. W 1953 roku obronił pracę magisterską o elementach pejzażowych w gotyckim malarstwie cechowym Małopolski.

W latach 1953-1957 z ramienia warszawskiego Instytutu Sztuki uczestniczył w inwentaryzacji zabytków prawie na terenie całej Polski. Od 1957 r. aż do śmierci związany z krakowskim Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych.

Od 1971 roku był zatrudniony na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych najpierw jako wykładowca a następnie kierownik Międzywydziałowego Zakładu Historii Sztuki.

Był aktywnym członkiem Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, a przez parę kadencji jego prezesem. Ponadto działał w Społecznym Komitecie Odnowy Zabytków Krakowa, Towarzystwie Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, redakcji "Rocznika Krakowskiego oraz Komitecie Kopca Kościuszki, której to instytucji prezesował po śmierci prof. Wojciecha Bartla w 1992 r.

Pochowany w Alei Zasłużonych (lokalizacja: LXIX pas B - 2 - 3) na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[1].

Działalność w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych

W latach 60-70 XX w. wokół prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Karola Estreichera (młodszego) skupiło się ciekawe środowisko do którego należał też Ignacy Trybowski. Oprócz organizowania zwykłych wystaw plastyki zajmowało się ono w pionierski sposób takimi zagadnieniami jak: sztuka ludowa, sztuka dzieci, twórczość ludzi umysłowo chorych czy syndrom KZ. Do grona tego należeli też wybitni psychiatrzy krakowscy Antoni Kępiński i Jan Mitarski. Pod wpływem K. Estreichera i I. Trybowskiego TPSP zaczęło także gromadzić bogate zbiory sztuki. Pochodziły one zarówno z darów jak i zakupów.

Twórczość

Ignacy Trybowski był znakomitym wykładowcą i znawcą dziejów Krakowa. Swój talent wykorzystywał do pisania setek artykułów, wstępów do katalogu i organizowaniu wystaw, za to nie zostawił żadnych poważniejszych prac naukowych. Nawet przygotowywaną przez niego rozprawę doktorską o architekturze Pałacu Sztuki wydał po jego śmierci ktoś inny, opierając się o zebrane przez niego materiały. Pod koniec życia wraz z Kazimierzem Nowackim opublikował pamiętniki sekretarza Jana Matejki, Mariana Gorzkowskiego

Publikacje

• 1970 Zbiór drzeworytów ludowych, "Rocznik Krakowski", t. 40, s. 91-100.

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Rodziński, Pamięci Igola Trybowskiego..., "Dekada Literacka" nr 3(86) z 1994
• Mieczysław Rokosz, Ignacy Trybowski (1931-1994), Rocznik Krakowski t. LX, 1994