Ignacy Tymowski

Ignacy Tymowski herbu Sas (ur. 1 czerwca 1759 w Borowcu[1], zm. 3 maja 1820 w Postękalicach[2]) – syn Jana (1721–1783), senator kasztelan Królestwa Polskiego od 1815 do śmierci, sędzia Sądu Apelacyjnego Księstwa Warszawskiego[3], stolnik sieradzki w latach 1788–1793, deputat do Trybunału Koronnego w 1786, stolnik piotrkowski w latach 1785–1788, poseł województwa sieradzkiego na Sejm Czteroletni w 1788[4].

W 1790 ożenił się z Kunegundą Wodzińską (1773–1840), córką Adama i Katarzyny z Zawiszów. Ignacy i Kunegunda mieli dziewięcioro dzieci, z których tylko trzech synów dożyło pełnoletniości: Józef (1791–1871), Michał (1797–1850) i Seweryn (1805–1873). Ignacy Tymowski zmarł w 1820, został pochowany przy zewnętrznej ścianie kościoła św. Rocha w Postękalicach.

Mecenas Trybunału Głównego Koronnego w Piotrkowie w 1765 roku[5].

W 1792 figurował na liście posła rosyjskiego, Jakowa Bułhakowa, będącej spisem posłów i senatorów, na których Rosjanie mogli liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja[6]. Ignacy Tymowski wymieniony został w drugim zestawieniu Bułhakowa, które według Adama Wolańskiego[7] zawierało stronników domniemanych, w tym osoby, co do których się pomylono. Zaliczenie Ignacego Tymowskiego także wydaje się omyłką, zważywszy że podpisał on 2 maja 1791 tzw. Assekuracyę, czyli zobowiązanie do popierania Ustawy Rządowej, czyli Konstytucji 3 maja[8]. Nie ma go ani wśród konsyliarzy konfederacji generalnej koronnej, ani wśród konsyliarzy konfederacji wojewódzkich i ziemskich Korony[9].

  • Nagrobek I.Tymowskiego

  • Nagrobek I.Tymowskiego odnowiony w 2010

  • Herb Sas z nagrobka I.Tymowskiego

Przypisy

  1. ↑ księgi parafii Wielgomłyny
  2. ↑ księgi parafii Bogdanów
  3. ↑ Z Warszawy. „Gazeta Warszawska”, s. 565, 1808-04-30. 
  4. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. Warszawa 1791, s. 320.
  5. ↑ Ordinatio judiciorum Tribunalis Regni Petricoviensium in reassumptione secunda post felicem coronationem serenissimi Stanislai Augusti Regis Poloniarum et Magni Ducatus Lithuaniae Petricoviae die octava octobris Anno 1765 virtute legum praesertim ultimariae anni 1764 condita et promulgata, [b.n.s]
  6. ↑ Łukasz Kądziela: Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792–1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47, Petersburg 1885, s. 273.
  7. ↑ Adam Wolański Warszawa 1996: Wojna polsko-rosyjska 1792 r. Warszawa: Bellona, 1996, s. 358 i 359. ​ISBN 83-85218-48-3​, ​ISBN 83-11-08651-6​.
  8. ↑ Bronisław Dembiński: Polska na przełomie. Lwów: A. Altenberg, 1913, s. po s. 486.
  9. ↑ Dariusz Rolnik: Szlachta koronna wobec konfederacji targowickiej (maj 1792 – styczeń 1793). Katowice: Uniwersytet Śląski, 2000, s. 150–162. ISBN 8322609944.

Bibliografia

  • Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003
  • Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993
  • Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889

Media użyte na tej stronie

Nagrobek I.Tymowskiego-Postękalice.JPG
Autor: Krzych.w, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nagrobek I.Tymowskiego odnowiony w 2010
Postekalice -church 4.jpg
Autor: Krzych.w, Licencja: CC BY-SA 3.0
Postękalice kościół 1737- nagrobek Ignacego Tymowskiego (1759-1820)
Herb Sas z nagrobka I.Tymowskiego.jpg
Autor: Krzych.w, Licencja: CC BY-SA 4.0
Herb Sas z obelisku nagrobnego I.Tymowskiego (Postękalice)