Ignazio Mancini

Ignazio Mancini

Cesare Mancini

Kraj działania	Izrael
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1922 Ferentino
Data i miejsce śmierci	27 marca 2016 Jerozolima
Kustosz Ziemi Świętej
Okres sprawowania	1980-1986
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Franciszkanie
Śluby zakonne	4 października 1944
Prezbiterat	4 lipca 1948
Odznaczenia

Ignazio Mancini OFM (ur. 8 lutego 1922 w Ferentino, zm. 27 marca 2016 w Jerozolimie) − włoski franciszkanin, członek Kustodii Ziemi Świętej, kapłan, były Kustosz Ziemi Świętej, teolog moralista, orientalista, poliglota^[1][2].

Życiorys

Cesare Mancini przyszedł na świat w rodzinie Ambrożego i Róży Incelli. W 1935 wypłynął z Neapolu wraz z dziewięcioma innymi kandydatami do zakonu, mając zaledwie trzynaście lat, do Hajfy w Palestynie. Gimnazjum ukończył w Emaus El Qubeibeh w 1939. Nowicjat rozpoczął 3 października 1939. W 1940 został wraz z innymi Włochami internowany w El Qubeibeh. Tam ukończył nowicjat oraz odbył dwa lata studiów filozoficznych. Studia filozoficzne ukończył w En Kerem w 1943. Kursy teologiczne odebrał w Betlejem w latach 1944-1949. Śluby wieczyste złożył 4 października 1944. Święcenia kapłańskie przyjął 4 lipca 1948. Po krótkim pobycie we wspólnocie franciszkańskiej w bazylice Bożego Grobu uzyskał pozwolenie władz Kustodii, by pierwszy raz po 13 latach odwiedzić rodzinę w Ferentino we Włoszech. Po powrocie do Ziemi Świętej ponownie był członkiem wspólnoty w Bożym Grobie. W latach 1949-1950 pracował w Syrii: w Damaszku i Aleppo Tour de Ville. Następnie studiował teologię na rzymskim Antonianum. W 1953 obronił pracę doktorską Cardinalis Gaietanus et Montes Pietatis. Od jesieni tego roku rozpoczął pracę wykładowcy w wyższym seminarium kustodialnym w Jerozolimie. Wykładał przez 29 lat teologię moralną. W 1956 został sekretarzem kustodii. W latach 1959-1980 był dyrektorem franciszkańskiego hospicjum dla pielgrzymów w Jerozolimie „Casa Nova”. W latach 1973-1980 był dyrektorem nowo otwartego Chrześcijańskiego Centrum Informacyjnego w Jerozolimie. Był w tych latach rekolekcjonistą dla żeńskich i męskich wspólnot zakonnych w Ziemi Świętej. Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej III klasy. W latach 1980-1986 był Kustoszem Ziemi Świętej. Po wygaśnięciu mandatu był przełożonym w Delegaturze Ziemi Świętej w Rzymie. O. Mancini publikował m.in. na łamach L’Osservatore Romano^[3]. Zmarł w infirmerii Klasztoru Najświętszego Zbawiciela w Jerozolimie 27 marca 2016^[4].

Publikacje

• Le scoperte archeologiche sui giudeo-cristiani, Asyż 1968 (wydanie francuskie w serii SBF Collectio Minor 10 w 1970).
• Il messaggio dei luoghi santi agli uomini di oggi, Jerozolima, 1978.

Przypisy