Igor Miličić

Igor Miličić

(c) Steffen Prößdorf, CC BY-SA 4.0
Polska
Trener
Pseudonim	Profesor[1]
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1976 Slavonski Brod[1]
Obywatelstwo	chorwackie / polskie
Wzrost	196 cm
Kariera
Aktywność	1996–2014
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1996–1997 Line Rijeka (Chorwacja) 1997–1999 KK Split (Chorwacja) 1999–2000 Cersanit Nomi Kielce 2000–2001 Polonia Warszawa 2000–2002 Prokom Trefl Sopot 2002–2003 Anwil Włocławek 2003–2004 Irakleio Crete (Grecja) 2003–2005 Trepça Mitrovicë (Kosowo) 2004–2005 Tuborg Izmir (Turcja) 2005–2006 Dexia Mons-Hainaut (Belgia) 2006–2007 Türk Telekom Ankara (Turcja) 2007–2008 Jenisiej Krasnojarsk (Rosja) 2007–2008 Prokom Trefl Sopot 2008–2014 AZS Koszalin
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1994  Chorwacja U–18 1997–1998  Chorwacja U–22 1998  Chorwacja
Kariera trenerska Lata Drużyna 2014–2015 AZS Koszalin 2015–2020 Anwil Włocławek 2020–2022 Arged BM Slam Stal Ostrów Wielkopolski od 2021 Polska
Dorobek medalowy Mistrzostwa Europy U–18 srebro Izrael 1994 koszykówka

Igor Miličić (ur. 9 czerwca 1976 w Slavonskim Brodzie) – chorwacki koszykarz, posiadający także polskie obywatelstwo, występujący na pozycjach rozgrywającego lub rzucającego obrońcy. Po zakończeniu kariery zawodniczej – trener koszykarski. Od 1 października 2021 selekcjoner reprezentacji Polski.

Życiorys

Karierę zaczynał w wieku 6–7 lat. W 1986 rozpoczął treningi w szkole^[1]. Jego pierwszym poważnym sukcesem było mistrzostwo Chorwacji kadetów w 1991. W 1994 grał w reprezentacji Chorwacji do lat 18. 2 lata później rozpoczął karierę seniorską – w sezonie 1996/1997 był zawodnikiem klubu Croatia Line Rijeka, a 2 kolejne sezony spędził w Splicie. W latach 1997–1998 reprezentował swój kraj w kategorii do 22 lat, natomiast w 1998 był członkiem kadry seniorów^[2].

W 1999 Miličić przyjechał do Polski. Podpisał kontrakt z Cersanitem Nomi Kielce. Jego klub zakończył rywalizację na 7. miejscu, przegrywając 2–3 w ćwierćfinale play-off z zespołem Hoop Pekaes Pruszków. Po sezonie chorwacki rozgrywający przeniósł się do Polonii Warszawa. W stolicy nie pograł jednak zbyt długo. Już w październiku odszedł z zespołu i miesiąc później podpisał kontrakt z Prokomem Treflem Sopot. W sopockim klubie grał w latach 2000–2002. Grając nad morzem zdobył m.in. Puchar Polski, Superpuchar Polski, wicemistrzostwo, a także 3. miejsce MP. Dwukrotnie grał także w ćwierćfinale Pucharu Koracia. W sezonie 2002/2003 grał w Anwilu Włocławek^[3]. Z tym klubem wywalczył mistrzostwo Polski.

W 2003 Igor Miličić otrzymał polskie obywatelstwo^[4]. Chorwat nie mógł jednak grać w polskiej kadrze, gdyż wcześniej grał w barwach Chorwacji. W 2003 wyjechał z Polski. Przez kilka następnych lat grał kolejno w Grecji, Kosowie, Turcji, Belgii, ponownie w Turcji oraz w Rosji. W 2004 został przyłapany na stosowaniu niedozwolonych środków dopingujących, przez co przeniósł się do Kosowa^[5], gdzie spędził okres zawieszenia, występując w rozgrywkach tamtejszej ligi (liga kosowska nie była wówczas objęta auspicjami FIBA)^[6].

Pod koniec 2007 wrócił do Polski. Rozwiązał kontrakt z Jenisiejem Krasnojarsk i przeniósł się do swojego byłego zespołu, Prokomu Trefla Sopot^[7]. W nadmorskim klubie grał jedynie kilka miesięcy, jednak zdążył zdobyć dla tego klubu piąte z rzędu mistrzostwo Polski. Igor Miličić, grając w sezonie 2007/2008 w Prokomie, miał też okazję zadebiutować w Eurolidze. Zagrał wtedy łącznie 6 spotkań w europejskich pucharach (średnio 1,5 punktu, 2,3 zbiórki oraz 2,2 asysty na mecz)^[8]. W sezonie 2008/2009 podpisał kontrakt z AZS Koszalin^[9]. Po przejęciu przez Jeff Nordgaarda funkcji trenera, Miličić został kapitanem drużyny. Z koszalińskim zespołem zakończył rozgrywki na 7. miejscu, po porażce w ćwierćfinale play-off z Asseco Prokomem Sopot. W klubie został także w następnym sezonie^[10], zdobywając pierwszy w historii Koszalina Puchar Polski i kończąc rozgrywki na 6. miejscu. W latach 2010–2012 również grał w Koszalinie, zajmując ze swoim zespołem 8. miejsce w tabeli.

13 listopada 2011 roku w meczu z Anwilem Włocławek zdobył swoją tysięczną asystę w historii swoich występów na polskich parkietach, co jest rekordem Polskiej Ligi Koszykówki^[11]. Po sezonie 2012/2013, w którym w barwach AZS-u Koszalin zdobył brązowy medal Polskiej Ligi Koszykówki, zakończył karierę zawodniczą^[12].

10 grudnia 2020 został trenerem Arged BM Slam Stali Ostrów Wielkopolski^[13].

1 października 2021 roku został ogłoszony nowym selekcjonerem reprezentacji Polski. Podpisał dwuletni kontrakt z kadrą^[14].

Życie prywatne

Miličić mieszkał w Polsce, bardzo często odwiedzał swój rodzimy kraj, Chorwację.

Żonaty z Barbarą, z którą ma trójkę dzieci: Igora (ur. 2002), Zorana (ur. 2006) oraz Teo (ur. 2008)^[1]. Wszyscy trzej synowie Miličicia trenują koszykówkę i są wychowankami klubu MKK Basket Koszalin^[15], a najstarszy z nich – Igor Miličić junior w 2016 roku został powołany do szerokiej kadry reprezentacji Polski do lat 14. Od dwóch lat rodzina mieszka w Niemczech, a trzej synowie trenują koszykówkę w klubie z Ulm^[16][17].

Osiągnięcia

Na podstawie^[2][18], o ile nie zaznaczono inaczej.

Zawodnicze

Drużynowe

• Mistrz:
  • Polski (2003, 2008)^[19]
  • Chorwacji kadetów (1991)
• Wicemistrz:
  • Polski (2002)
  • Belgii (2006)^[8]
• Brązowy medalista mistrzostw Polski (2001, 2013)
• Zdobywca:
  • pucharu:
    • Polski (2001, 2008, 2010)
    • Kosowa (2004)^[8]
    • Belgii (2006)^[8]
  • Superpucharu Polski (2001)^[8]
• Finalista:
  • pucharu:
    • Polski (2013)
    • Chorwacji (1999)
  • Superpucharu Polski (2010)
• Ćwierćfinał:
  • Pucharu Koracia^[8] (2001,2002)
  • Eurocup^[8] (2006, 2007)
• Półfinał ligi:
  • kosowskiej (2004)^[8]
  • ligi tureckiej (2007)^[8]

Indywidualne

• MVP:
  • Pucharu Polski^[8] (2001)
  • Superpucharu Polski (2001)^[8]
  • mistrzostw Chorwacji kadetów (1991)^[8]
• Lider PLK w średniej asyst (2011)
• Uczestnik meczu gwiazd:
  • PLK (2011)
  • wschodzących Nike Hoop Summit (1995)^[20]

Reprezentacja

• Wicemistrz Europy U–18 (1994)
• Uczestnik mistrzostw europy U–22 (1994 – 9. miejsce)

Trenerskie

• Mistrzostwo Polski (2018, 2019^[21], 2021^[22])
• Finalista FIBA Europe Cup (2021)^[23]
• Brąz mistrzostw Polski (2020)
• Superpuchar Polski (2017^[24], 2019^[25])
• Puchar Polski (2020^[26], 2022^[27])
• Finał:
  • Pucharu Polski (2017)
  • Superpucharu Polski (2018)^[28]
• Najlepszy Trener PLK:
  • 2017 (nagroda oficjalna)^[29]
  • według dziennikarzy (2018 ^[30], 2019^[31])
• Uczestnik mistrzostw Europy (2022)^[32]

Statystyki podczas występów w PLK

Zobacz też

• Mecze reprezentacji Polski w koszykówce mężczyzn prowadzonej przez Igora Miličicia

Przypisy

Bibliografia

• Profil na polskikosz.pl. polskikosz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
• Profil na plkhistory.ugu.pl
• Profil na pzkosz.pl

Linki zewnętrzne

• Profil na eurobasket.com (ang.)
• Profil na beko.itgo.com. beko.itgo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-11)]. (ang.)
• Profil na realgm.com (ang.)