Igor Wołk
 Igor Wołk (2008) | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 kwietnia 1937 |
|---|---|
| Data śmierci | 3 stycznia 2017 |
| Narodowość | rosyjska |
| Łączny czas misji kosmicznych | 11 dni, 19 godzin, 14 minut |
| Misje | |
| Odznaczenia | |
      _ribbon.svg){kind=small} | |
Igor Pietrowicz Wołk (ros. Игорь Петрович Волк, ur. 12 kwietnia 1937 w Zmijiwie, obwód charkowski, ZSRR, zm. 3 stycznia 2017[2]) – radziecki kosmonauta i pilot oblatywacz.
Życiorys
Służba wojskowa i kariera oblatywacza
Wołk był pilotem bombowym w radzieckich Wojskowych Siłach Powietrznych – zaciągnął się w 1954 i już po dwóch latach ukończył szkołę lotniczą w Kirowogradzie[1]. W 1962 roku wstąpił na Moskiewski Instytut Lotniczy, w rok później odszedł do rezerwy. W tamtym okresie został oblatywaczem w Biurze Konstrukcyjnym Mikojana, gdzie pilotował konstrukcje doświadczalne, m.in. w ramach programu Spiral[1]. Wylatał ponad 7000 godzin na ponad 80 typach samolotów (z tego 3500 godzin jako oblatywacz)[1][3].
Loty w kosmos
Od kwietnia 1979 do grudnia 1980 przechodził szkolenie w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku. Został powołany do korpusu kosmonautów 12 kwietnia 1980 roku[1]. Jako kosmonauta-badacz brał udział w misji Sojuz T-12 na stację kosmiczną Salut 7. Jednym z celów misji było sprawdzenie wpływu długotrwałego lotu w kosmosie na wydolność Wołka podczas pilotażu – bezpośrednio po powrocie na Ziemię odbył lot samolotami Tu-154 i MiG-25[1]. Było to przygotowanie do planowanego szkolenia do lotów na orbiterach typu Buran[3]. W uznaniu zasług 29 lipca 1984 roku został odznaczony orderem Bohater Związku Radzieckiego.
Po locie kosmicznym, Igor Wołk został szefem szkolenia kosmonautów w programie Buran. Sam odbył 13 lotów[4](pierwszy 10 listopada 1985[5]), oraz liczne kołowania na egzemplarzu testowym OK-GLI[1]; miał być także pilotem pierwszego lotu załogowego wahadłowca Buran[1][4]. Na podstawie jego doświadczeń zaprogramowano komputer pokładowy Burana w dziewiczym locie orbitalnym[1]. Po zamknięciu programu pracował jako kierownik Lotniczego Instytutu Badawczego Gromowa[4]. Odszedł na emeryturę w 1995 roku. Był prezesem Aeroklubu Rosyjskiego oraz wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Lotniczej.
Żonaty, miał dwójkę dzieci. Zmarł w Bułgarii, przyczyny zgonu nie podano[5].
Odznaczenia
- Bohater Związku Radzieckiego
- Lotnik Kosmonauta ZSRR
- Zasłużony oblatywacz ZSRR
- Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Order Przyjaźni Narodów
- Medal „Za zasługi w podboju kosmosu”
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Biography of Igor Petrovitch Volk. [w:] buran-energia.com [on-line]. [dostęp 2016-04-27].
- ↑ Ушел из жизни Игорь Петрович Волк, zhukovskiy.ru. zhukovskiy.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-21)]. (dostęp: 4 stycznia 2017).
- ↑ a b Rex Hall, Davide Shayler, Bert Vis: Russia's Cosmonauts: Inside the Yuri Gagarin Training Center. Chichester, UK: Praxis Publishing, 2005, s. 335–6. ISBN 0-387-21894-7. (ang.).
- ↑ a b c Экипажи "Бурана". [w:] buran.ru [on-line]. [dostęp 2016-04-27]. (ros.).
- ↑ a b (pm): Rosja: zmarł kosmonauta Igor Wołk. onet.wiadomości, 2017-01-05. [dostęp 2017-01-05]. (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Pilot-Cosmonaut of the USSR badge
Ribbon bar of Order of Merit Before the Fatherland 4st
Baretka: Medal "Za zasługi w podboju kosmosu" – Rosja.
Autor: Claus Ableiter, Licencja: CC BY-SA 3.0
Igor Petrovich Volk (Russian: Игорь Петрович Волк; born April 12, 1937 in Zmiiv, Kharkiv Oblast, Ukrainian SSR) was a cosmonaut and test pilot in the Soviet Union. Here his guest of Technikmuseum Speyer at the opening of the Buran exhibition 2.10.2008. He was the pilot of the OK-GLI shown there.
Autor: Claus Ableiter, Licencja: CC BY-SA 3.0
Igor Petrovich Volk (Test pilot of OK-GLI), Thomas Reiter and Charlie Duke at the opening of the space hall of the Technik-Museum Speyer, Germany 2.10.2008