Igors Kazanovs

Igors Kazanovs
Data i miejsce urodzenia24 września 1963
Dyneburg, ZSRR
Wzrost186 cm
Informacje klubowe
KlubDinamo Dyneburg
Dinamo Ryga
TrenerViktorija Gekiša, Jānis Gailišs, Imants Liepinš, Wiktor Miasnikow, Valentīns Voinovs
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Halowe mistrzostwa świata
brązBudapeszt 198960 m przez płotki
srebroSewilla 199160 m przez płotki
Halowe mistrzostwa Europy
złotoGlasgow 199060 m przez płotki
Reprezentacja  Łotwa
Halowe mistrzostwa Europy
złotoGenua 199260 m przez płotki
złotoSztokholm 199660 m przez płotki
złotoWalencja 199860 m przez płotki
Igrzyska bałtyckie
złotoTallin 1993110 m przez płotki
Odznaczenia
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Igors Kazanovs (ros. Игорь Яковлевич Казанов, Igor Jakowlewicz Kazanow; ur. 24 września 1963 w Dyneburgu) – łotewski lekkoatleta specjalizujący się w krótkich biegach płotkarskich.

W trakcie kariery dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich w 1992 i 1996 roku. Czterokrotnie zostawał halowym mistrzem Europy i dwukrotnie medalistą halowych mistrzostw świata. W 1989 roku ustanowił halowy rekord Europy na 60 m przez płotki, ale został on pobity następnego dnia. Wielokrotny mistrz ZSRR i Łotwy. Po zakończeniu kariery przeniósł się do Hiszpanii, gdzie był trenerem i prowadził firmę budowlaną.

Życiorys

Jego rodzice byli rosyjskimi emigrantami do Łotwy[1]. Jego ojciec, Jakovs, z zawodu inżynier[2][3], uznawany był za jednego z najlepszych łotewskich średniodystansowców[4], był też przez pewien czas rekordzistą ZSRR juniorów (kategoria 17-18 lat) w sztafecie 4 × 800 m[5].

Wczesny okres życia

Biegi przez płotki zaczął uprawiać już w dzieciństwie. Mimo że trenował jeszcze kilka innych dyscyplin, wybrał lekkoatletykę, gdyż w niej uzyskiwał najlepsze wyniki[6]. W 1982 roku ukończył technikum kolejowe w Dyneburgu[7]. W latach 80. służył w armii radzieckiej, również po zakończeniu obowiązkowego przeszkolenia[8].

Kariera sportowa

Igrzyska olimpijskie

Kazanovs startował na igrzyskach olimpijskich w 1992 i 1996 roku. Na obu igrzyskach wystąpił na 110 m przez płotki. W Barcelonie odpadł w półfinale, zajmując 6. miejsce w swoim biegu z czasem 13,77 s. Wcześniej przeszedł pierwszą rundę, plasując się na 4. pozycji w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 13,88 s, natomiast w ćwierćfinale był 4. w swoim biegu z czasem 13,76 s[9]. W Atlancie także odpadł w półfinale, zajmując 7. miejsce w swoim biegu z czasem 14,13 s. W biegu eliminacyjnym pierwszej rundy był 4. z czasem 13,74 s, a w ćwierćfinałowym biegu uplasował się na 3. pozycji z czasem 13,42 s[10].

Mistrzostwa świata

Na mistrzostwach świata w 1987 roku zajął 5. miejsce na 110 m przez płotki z czasem 13,48 s[7]. W 1991 roku odpadł w półfinale na tym samym dystansie, plasując się na 5. pozycji w swoim biegu i dziewiątej w ogólnej klasyfikacji z czasem 13,65 s[7][11]. W 1993 roku był 6. z czasem finałowym 13,38 s[7]. W 1995 roku odpadł w półfinale, zajmując 6. miejsce w swoim biegu z czasem 13,61 s[7].

W 1989 roku został brązowym medalistą halowych MŚ na 60 m przez płotki z czasem 7,59 s[7][12], natomiast dwa lata później na tym samym dystansie został halowym wicemistrzem świata[13][12]. W 1993 roku był 5. na halowych mistrzostwach świata z czasem finałowym 7,55 s[14][15]. W 1995 roku odpadł w eliminacjach, plasując się na 3. pozycji w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 7,80 s[14][16]. W 1997 roku także odpadł w eliminacjach, zajmując ostatnie, 6. miejsce w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 7,86 s[14][17]. W 1999 roku ponownie odpadł w eliminacjach halowych MŚ, plasując się w swoim biegu eliminacyjnym na 4. pozycji z czasem 7,69 s[14][18].

Mistrzostwa Europy

Jest czterokrotnym halowym mistrzem Europy na 60 metrów przez płotki. Zwyciężał w 1990[7][19][20], 1992[7][19][21], 1996[7][19][22] i 1998 roku[7][19][23][24].

W 1986 roku odpadł w półfinale mistrzostw Europy na 110 m przez płotki, zajmując 5. miejsce w swoim biegu z czasem 13,76 s[7]. W 1990 roku na tym samym dystansie uplasował się na 8. pozycji (z powodu upadku nie ukończył biegu finałowego)[7][1]. W 1998 roku był 22. z czasem 14,04 s[7].

W 1985 roku odpadł w półfinale halowych mistrzostw Europy, zajmując 5. miejsce w swoim biegu z czasem 7,75 s[25][26]. W 1989 roku na tej samej imprezie odpadł w eliminacjach na tym samym dystansie, plasując się na 5. pozycji w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 8,19 s[25][27]. W 1994 roku odpadł w półfinale halowych mistrzostw Europy, zajmując 4. miejsce w swoim biegu z czasem 7,75 s[25][28].

Mistrzostwa krajowe

Jest pięciokrotnym halowym mistrzem ZSRR na 60 m przez płotki. W 1985 roku uzyskał czas 7,58 s[29] (najlepszy rezultat na listach światowych na tym dystansie w sezonie 1985[30]), dwa lata później – 7,61 s, w 1989 roku – 7,56 s, w 1990 roku – 7,55 s, a w 1991 roku – 7,56 s[31][32]. Oprócz tego, w 1984 i 1986 roku zostawał halowym wicemistrzem ZSRR na 60 m przez płotki, uzyskując odpowiednio czasy 7,78 s[33] i 7,72 s[34].

Czterokrotnie zwyciężył w mistrzostwach Związku Radzieckiego na 110 metrów przez płotki (1984, 1986, 1987 i 1990)[35]. Jest również pięciokrotnym mistrzem Łotewskiej SRR. W 1981 roku zwyciężył w sztafecie 4 × 100 m[7], w 1983 roku wygrał na 110 m przez płotki oraz na 60 m przez płotki (hala)[7], w 1984 roku ponownie zwyciężył w hali na 60 m przez płotki, a w 1988 roku – na 110 m przez płotki[7]. Jest też sześciokrotnym mistrzem Łotwy. W 1993, 1995 i 1997 roku wygrywał na 110 m przez płotki[36], w 1994 i 1997 roku zwyciężał w hali na 60 m przez płotki[7][37]. W 1994 roku wygrał także zawody halowe na 60 m[7][37]. W 1993 roku zwyciężył na 110 metrów przez płotki podczas mistrzostw Rosji[38].

Pozostałe zawody

W 1984 roku wystartował na zawodach Przyjaźń-84, na których zajął 5. miejsce na 110 m przez płotki[39] z czasem 13,76 s[40]. W 1986 roku zajął 6. miejsce w biegu na 110 m przez płotki na igrzyskach Dobrej Woli z czasem 13,50 s[41][42]. Cztery lata później był piąty w tych samych zawodach z czasem 13,71 s[43]. W 1987 roku zwyciężył w finale "A" pucharu Europy na 110 m przez płotki, z wynikiem 13,48[7][44][45], a w 1991 zajął w tej konkurencji 4. miejsce, z wynikiem 13,64[46][47][48]. W barwach Łotwy wystąpił w zawodach grupy 2 pierwszej ligi (II poziom rozgrywek) Pucharu Europy w 1995 (4. miejsce z wynikiem 13,93)[49].

W 1993 roku wygrał zawody na 110 m przez płotki na igrzyskach bałtyckich z czasem 13,48 s[50][51]. W 1996 roku zajął drugie miejsce na halowych mistrzostwach krajów bałtyckich w biegu na 60 m przez płotki z czasem 7,75 s[52].

25 lutego 1989 roku podczas Pucharu ZSRR w Moskwie[53] ustanowił halowy rekord Europy na 60 m przez płotki, uzyskując czas 7,42 s, ale dzień później został on pobity o 0,01 s przez Colina Jacksona[1][54][55].

Od 1985 roku reprezentował klub Dinamo Ryga, wcześniej zawodnik Dinama Dyneburg[56]. W trakcie kariery jego trenerami byli Viktorija Gekiša, Jānis Gailišs, Imants Liepinš, Wiktor Miasnikow i Valentīns Voinovs[7].

Ustanowił 13 rekordów Łotwy[7]. 30 czerwca 1999 roku ustanowił również rekord Łotwy weteranów (wiek 35–39 lat) na 110 m przez płotki (13,60 s), który w październiku 2020 pozostawał aktualnym[57]. Wynik ten był przez dwa lata rekordem Europy w tej kategorii wiekowej[58].

W styczniu 2000 roku ogłosił zakończenie kariery po sezonie[59], jednakże jeszcze w 2001 roku brał udział w pojedynczych zawodach w Hiszpanii[60][61].

Rekordy życiowe

Na stadionie
W hali

Osiągnięcia

RokImprezaMiejsceKonkurencjaPozycjaWynik
1984Przyjaźń-84 Moskwabieg na 110 m przez płotki5. miejsce13,76
1985Halowe mistrzostwa EuropyGrecja Pireusbieg na 60 m przez płotkipółfinał7,75
1986Igrzyska Dobrej Woli Moskwabieg na 110 m przez płotki6. miejsce13,50
1986Mistrzostwa EuropyNiemcy Stuttgartbieg na 110 m przez płotkipółfinał13,76
1987Puchar EuropyCzechosłowacja Pragabieg na 110 m przez płotki1. miejsce13,48
1987Mistrzostwa świataWłochy Rzymbieg na 110 m przez płotki5. miejsce13,48
1989Halowe mistrzostwa EuropyHolandia Hagabieg na 60 m przez płotkieliminacje8,19
1989Halowe mistrzostwa świataWęgry Budapesztbieg na 60 m przez płotki3. miejsce7,59
1990Halowe mistrzostwa EuropyWielka Brytania Glasgowbieg na 60 m przez płotki1. miejsce7,52
1990Igrzyska Dobrej WoliStany Zjednoczone Seattlebieg na 110 m przez płotki5. miejsce13,71
1990Mistrzostwa Europy Splitbieg na 110 m przez płotki8. miejsceDNF
1991Halowe mistrzostwa świataHiszpania Sewillabieg na 60 m przez płotki2. miejsce7,47
1991Puchar EuropyNiemcy Frankfurt nad Menembieg na 110 m przez płotki1. miejsce13,64
1991Mistrzostwa świataJaponia Tokiobieg na 110 m przez płotkipółfinał13,65
1992Halowe mistrzostwa EuropyWłochy Genuabieg na 60 m przez płotki1. miejsce7,55
1992Igrzyska olimpijskieHiszpania Barcelonabieg na 110 m przez płotkipółfinał13,77
1993Halowe mistrzostwa świataKanada Torontobieg na 60 m przez płotki5. miejsce7,55
1993Mistrzostwa świataNiemcy Stuttgartbieg na 110 m przez płotki6. miejsce13,38
1994Halowe mistrzostwa EuropyFrancja Paryżbieg na 60 m przez płotkipółfinał7,75
1995Halowe mistrzostwa świataHiszpania Barcelonabieg na 60 m przez płotkieliminacje7,80
1995Mistrzostwa świataSzwecja Göteborgbieg na 110 m przez płotkipółfinał13,61
1996Halowe mistrzostwa EuropySzwecja Sztokholmbieg na 60 m przez płotki1. miejsce7,59
1996Igrzyska olimpijskieStany Zjednoczone Atlantabieg na 110 m przez płotkipółfinał14,13
1997Halowe mistrzostwa świataFrancja Paryżbieg na 60 m przez płotkieliminacje7,86
1998Halowe mistrzostwa EuropyHiszpania Walencjabieg na 60 m przez płotki1. miejsce7,54
1998Mistrzostwa EuropyWęgry Budapesztbieg na 110 m przez płotki22. miejsce14,04
1999Halowe mistrzostwa świataJaponia Maebashibieg na 60 m przez płotkieliminacje7,69

Działalność po zakończeniu kariery sportowej

Po zakończeniu kariery sportowej Kazanovs wyjechał do Hiszpanii. Początkowo pracował tam przy wycince drzew, a następnie założył firmę budowlaną, którą do 2008 roku prowadził wraz z teściem, a później sam[65]. Przez pewien czas był także trenerem[6]. W 2011 roku został również członkiem sztabu trenerskiego klubu Girona FC, odpowiedzialnym za przygotowanie fizyczne piłkarzy[66][67] i współpracował z tym zespołem co najmniej do 2013 roku[68].

Życie prywatne

Ma żonę Oksanę[69] i dwie córki – Laurę[6] i Aleksandrę[69]. Wcześniej był żonaty z Taṇą[8]. Pasjonuje się zbieraniem monet[69]. Ma także siostrę[70].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1991 roku został Zasłużonym Mistrzem Sportu ZSRR[6][65][70].

W 1996 roku został wybrany najlepszym sportowcem Dyneburga[69]. W plebiscycie na najlepszego łotewskiego lekkoatletę stulecia, zorganizowanym w 1997 roku, zajął ósme miejsce, zdobywając 501 punktów[71].

Przypisy

  1. ↑ a b c d 7th IAAF World Championships in Athletics - IAAF Statistics Handbook Seville 1999. 1999, s. 606. (ang.)
  2. ↑ Vingrošana darba pārtraukumā un svarcelšana. „Padomju Jaunatne”. 152, s. 3, 1959-08-05 (łot.). 
  3. ↑ Novatori seko vērtīgai iniciatīvai. „Padomju Daugava”. 24, s. 1, 1960-02-03 (łot.). 
  4. ↑ Masveidība plus meistarība. „Cīņa”. 22, s. 3, 1983-01-27 (łot.). 
  5. ↑ Władimir Tiennow. Резервы легкоатлетического спорта. „Лёгкая атлетика”. 2/1955, s. 14-15, 1955-07 (ros.). 
  6. ↑ a b c d Władimir Iwanow: Игорь Казанов: «Медали и титулы... Это было в другой жизни». Часть II (ros.). vesti.lv, 2010-11-12. [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-26)].
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Igors Kazanovs (łot.). olimpiade.lv. [dostęp 2013-12-20].
  8. ↑ a b Ticu sev. „Sports”. 113, s. 3, 1987-07-19 (łot.). 
  9. ↑ 1992 Summer Olympics – 110 metres Hurdles, Men (ang.). olympedia.org. [dostęp 2021-04-28].
  10. ↑ 1996 Summer Olympics – 110 metres Hurdles, Men (ang.). olympedia.org. [dostęp 2021-04-28].
  11. ↑ Kinnunens, Kinnunena dēls. „Sports”. 82, s. 1, 1991-08-29 (łot.). 
  12. ↑ a b IAAF World Indoor Championships (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2015-11-06].
  13. ↑ Michael Janofsky: Track and Field; Foster Speeds to Hurdles Title (ang.). nytimes.com, 1991-03-10. [dostęp 2014-02-27].
  14. ↑ a b c d Results from past major championships. W: IAAF World Indoor Championships Birmingham 2018 – Statistics Handbook. IAAF Communications Department, 2018, s. 83-84. (ang.)
  15. ↑ Männer 60 Meter Hürden – Finale (niem.). W: 4. Hallenweltmeisterschaften [on-line]. maik-richter.de. [dostęp 2014-01-31].
  16. ↑ Männer 60 Meter Hürden – Vorläufe (niem.). W: 5. Hallenweltmeisterschaften [on-line]. maik-richter.de. [dostęp 2014-01-31].
  17. ↑ Männer 60 Meter Hürden – Vorläufe (niem.). W: 6. Hallenweltmeisterschaften [on-line]. maik-richter.de. [dostęp 2014-01-31].
  18. ↑ Männer 60 Meter Hürden – Vorläufe (niem.). W: 7. Hallenweltmeisterschaften [on-line]. maik-richter.de. [dostęp 2014-01-31].
  19. ↑ a b c d European Indoor Championships (Men) (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2015-11-06].
  20. ↑ Чемпионат Европы в помещении. „Лёгкая атлетика”. 5/1990 (420), s. 41, 1990-05. ISSN 0024-4155 (ros.). 
  21. ↑ На стадионах страны и мира. „Лёгкая атлетика”. 3/1992 (442), s. 31, 1992-03. ISSN 0024-4155 (ros.). 
  22. ↑ Технические результаты соревнований. „Лёгкая атлетика”. 4/1996 (491), s. 22, 1996-04. ISSN 0024-4155 (ros.). 
  23. ↑ Nikołaj Iwanow. Юбилей в Валенсии. „Лёгкая атлетика”. 3/1998 (515), s. 9-10, 1998. ISSN 0024-4155 (ros.). 
  24. ↑ Więcej niż marzyliśmy. dziennikpolski24.pl, 1998-03-02. [dostęp 2021-05-10].
  25. ↑ a b c Athlete Index. W: European Athletics Indoor Championships Belgrade 2017 Handbook. Organising Committee European Athletics Indoor Belgrade 2017, 2017, s. 228. (ang.)
  26. ↑ Männer 60 Meter Hürden – Semifinale (niem.). W: 16. Hallen-Europameisterschaften [on-line]. maik-richter.de. [dostęp 2014-01-31].
  27. ↑ Männer 60 Meter Hürden – Vorläufe (niem.). W: 20. Hallen-Europameisterschaften [on-line]. maik-richter.de. [dostęp 2014-01-31].
  28. ↑ Männer 60 Meter Hürden – Semifinale (niem.). W: 23. Hallen-Europameisterschaften [on-line]. maik-richter.de. [dostęp 2014-01-31].
  29. ↑ Атака на рекорды! Итоги зимнего чемпионата СССР, 15–17 февраля, Кишинев. „Лёгкая атлетика”. 4/1985 (359), s. 15, 1985-04. ISSN 0024-4155 (ros.). 
  30. ↑ World Top Perfomers 1980-2006: Men (Indoor), gbrathletics.com [dostęp 2014-04-06] (ang.).
  31. ↑ Бег 60 м с барьерами (ros.). W: Победители чемпионатов СССР в помещении [on-line]. mosathletics.ru. [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
  32. ↑ Soviet Indoor Championships (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2015-11-06].
  33. ↑ Зимний чемпионат СССР. „Лёгкая атлетика”. 4/1984 (347), s. 29, 1984-04. ISSN 0024-4155 (ros.). 
  34. ↑ Чемпионат СССР в помещении. „Лёгкая атлетика”. 4/1986 (371), s. 27, 1986-04. ISSN 0024-4155 (ros.). 
  35. ↑ Soviet Championships (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2014-02-28].
  36. ↑ Latvian Championships (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2015-11-06].
  37. ↑ a b Latvian Indoor Championships (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2015-11-06].
  38. ↑ Russian Championships (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2014-04-06].
  39. ↑ Latvijas sportistu starti sacensībās "Draudzība-84“. „Ļeņina Ceļš”. 109, s. 4, 1984-09-11 (łot.). 
  40. ↑ Табло „Дружбы-84“. „Лёгкая атлетика”. 10/1984 (353), s. 26, 1984-10 (ros.). 
  41. ↑ 110m hurdles (ang.). W: Athletics – Goodwill Games 1986 [on-line]. goodwillgames.com. [dostęp 2014-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)].
  42. ↑ Goodwill Games Summaries. „Schenectady Gazette”, s. 32, 1986-07-07 (ang.). 
  43. ↑ 110m hurdles (ang.). W: Athletics – Goodwill Games 1990 [on-line]. goodwillgames.com. [dostęp 2021-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-04)].
  44. ↑ European Cup A Final and Super League (Men) (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2015-11-06].
  45. ↑ Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández Historia de la Copa de Europa/History of the European Cup. Statistics Handbook, wyd. Real Federación Española de Atletismo, Malaga 2006, s. 198
  46. ↑ 1991 XIII European Cup Bruno Zauli, sport-olympic.gr [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  47. ↑ Победа на «Вельд-штадионе». „Лёгкая атлетика”. 8/1991 (435), s. 6-7, 1991-08 (ros.). 
  48. ↑ Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández Historia de la Copa de Europa/History of the European Cup. Statistics Handbook, wyd. Real Federación Española de Atletismo, Malaga 2006, s. 222
  49. ↑ Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández Historia de la Copa de Europa/History of the European Cup. Statistics Handbook, wyd. Real Federación Española de Atletismo, Malaga 2006, s. 271
  50. ↑ Baltic Sea Games (ang.). gbrathletics.com. [dostęp 2014-02-27].
  51. ↑ Zila jūra, blāvas spēles.... „Latvijas Jaunatne”. 143, s. 6, 1993-07-05 (łot.). 
  52. ↑ Maris Stalidzēns. Pirmo uzvaru izcīna Guntis Peders. „Sports”. 47, s. 1, 1996-02-26 (łot.). 
  53. ↑ Легкая атлетика. „Ригас Балсс”. 49, s. 7, 1989-02-27 (ros.). 
  54. ↑ Statistics Handbook - Torino 2009, European Athletics, s. 262 [dostęp 2014-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-09] (ang.).
  55. ↑ IAAF All Time World Indoor Lists 2 (ang.). kergejoustik.ee, 2006-03. s. 7. [dostęp 2021-05-26].
  56. ↑ В.Б. Зеличёнок, В.Н. Спичков, В.Л. Штейнбах (red.): Лёгкая атлетика. Энциклопедия.. T. 1: А-Н. Москва: Человек, 2012, s. 219. ISBN 978-5-904885-80-9. (ros.)
  57. ↑ LATVIJAS VIEGLATLĒTU-VETERĀNU REKORDI VĪRIEŠI (uz 2020.gada 01. oktobri) (łot.). lvva.lv, 2020-10. [dostęp 2021-05-26].
  58. ↑ EUROPEAN ALL TIME RANKINGS MEN (ang.). european-masters-athletics.org, 2016-08-27. [dostęp 2021-05-26].
  59. ↑ Māris Stalidzēns. Igora Kazanova pēdējā sezona vieglatlētikā. „Sports”. 22, s. 9, 2000-01-27 (łot.). 
  60. ↑ Igors Kazanovs uzvar sacensībās Spānijā. „Sports”. 91, s. 2, 2001-04-20 (łot.). 
  61. ↑ a b c Igors Kazanovs (ang.). iaaf.org. [dostęp 2013-12-20].
  62. ↑ 7th IAAF World Championships in Athletics - IAAF Statistics Handbook Seville 1999. 1999, s. 367. (ang.)
  63. ↑ a b c Igors Kazanovs, [w:] tilastopaja.eu [online] [dostęp 2014-02-28] (ang.).
  64. ↑ a b c Latvijas rekordi telpās vīrieši (łot.). athletics.lv. [dostęp 2021-05-10].
  65. ↑ a b Władimir Iwanow: Четырехкратный чемпион Европы Игорь Казанов: «Моя строительная фирма занимается... разрушением» (ros.). vesti.lv, 2010-09-07. [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)].
  66. ↑ Jordi Danés: La destitució del preparador físic va planar per Montilivi (kat.). elpuntavui.cat, 2011-12-06. [dostęp 2014-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  67. ↑ Josep Guardiola: Poti-poti al Girona fc (kat.). diaridegirona.cat, 2011-12-11. [dostęp 2021-04-28].
  68. ↑ Jordi Danés: Els timoners (kat.). el9.cat, 2013-08-28. [dostęp 2014-02-27].
  69. ↑ a b c d Ieva Puke: Казанов наслаждается барьерами (ros.). siin.ee, 1998-03-17. [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-31)].
  70. ↑ a b Władimir Iwanow: Игорь Казанов: «Сидел в Испании без работы по полгода. Ну и что? Не пропал же». Часть I (ros.). telegraf.lv, 2010-11-12. [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-31)].
  71. ↑ Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Ivo Jirgens: Latvijas Simtgades vieglatlēts (łot.). diena.lv, 1998-01-12. [dostęp 2021-04-28].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Halowi mistrzowie Europy w biegu na 60 metrów przez płotki

Portal:Lekkoatletyka

  1. ↑ a b c d e W latach 1967–1969, 1972 i 1981 zawodnicy rywalizowali na dystansie 50 metrów przez płotki.
Występ roku w biegu na 60 metrów przez płotki

Media użyte na tej stronie

Closed Access logo alternative.svg
Autor: Jakob Voß, influenced by original art designed at PLoS, modified by Wikipedia users Nina and Beao, Licencja: CC0
Closed Access logo, derived from PLoS Open Access logo. Alternative version.
Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Honored master of sports of the USSR.png
Honored master of sports of the USSR
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]