Igrzyska Konferencji Pacyfiku 1981
Igrzyska Konferencji Pacyfiku Christchurch | |||
| |||
Miejsce | Queen Elizabeth II Park | ||
---|---|---|---|
Data | 31 stycznia – 1 lutego 1981 | ||
Liczba konkurencji | 37 |
4. Igrzyska Konferencji Pacyfiku 1981 – zawody lekkoatletyczne, które były rozgrywane na stadionie Queen Elizabeth II Park w Christchurch 31 stycznia i 1 lutego 1981.
Były to czwarte z pięciu cyklicznych zawodów pod nazwą Igrzysk Konferencji Pacyfiku, rozgrywanych w roku poolimpijskim i jedynie, w których startowali nie tylko zawodnicy z pięciu państw położonych u wybrzeży Oceanu Spokojnego, czyli Australii, Japonii, Kanady, Nowej Zelandii i Stanów Zjednoczonych, lecz również z innych państw, w tym z Polski.
Rozegrano 21 konkurencji męskich i 16 kobiecych. Mężczyźni po raz pierwszy rywalizowali w dziesięcioboju, a kobiety w biegu na 3000 metrów i w pięcioboju. Pięciobój pojawił się tylko w tej edycji igrzysk, ponieważ na następnych (i ostatnich) igrzyskach rozegrano w jego miejsce siedmiobój kobiet.
Dwoje pierwotnych zwycięzców: Amerykanin Ben Plucknett w rzucie dyskiem i Australijka Gael Mulhall w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem zostało następnie zdyskwalifikowanych po wykryciu w organizmach niedozwolonych substancji[1][2].
Rezultaty
Mężczyźni
Konkurencja: | 1. miejsce | Rezultat | 2. miejsce | Rezultat | 3. miejsce | Rezultat |
Bieg na 100 m | Peter Gandy | 10,42 | Desai Williams | 10,50 | Steve Williams | 10,59 |
Bieg na 200 m | Peter Gandy | 20,89 | Bruce Frayne | 21,03 | Desai Williams | 21,07 |
Bieg na 400 m | Ed Yearwood | 46,53 | Palmer Simmons | 46,78 | Mike Willis | 46,95 |
Bieg na 800 m | András Paróczai | 1:48,17 | Peter Bourke | 1:49,06 | John Walker | 1:49,41 |
Bieg na 1500 m | Michael Hillardt | 3:41,74 | Richie Harris | 3:41,77 | Mirosław Żerkowski | 3:42,15 |
Bieg na 5000 m | David Moorcroft | 13:26,79 | Dick Buerkle | 13:46,19 | Masami Otsuka | 13:57,04 |
Bieg na 10 000 m | Rod Dixon | 28:36,59 | Peter Butler | 28:39,58 | John Andrews | 28:41,70 |
Bieg na 110 m przez płotki | Sam Turner | 13,80 | Max Binnington | 13,88 | Pat Fogarty | 14,22 |
Bieg na 400 m przez płotki | Harald Schmid | 50,35 | Lloyd Guss | 50,79 | Yukihiro Yoshimatsu | 50,83 |
Bieg na 3000 m z przeszkodami | Bronisław Malinowski | 8:24,02 | Bogusław Mamiński | 8:24,04 | Greg Duhaime | 8:26,51 |
Sztafeta 4 × 100 m | Kanada[a] Mark McKoy Tony Sharpe Desai Williams Ben Johnson | 39,6 | Australia[a][3] Max Binnington Bruce Frayne Gerrard Keating Peter Gandy | 39,8 | Nowa Zelandia[a] Ian Ferguson Murray Cumberpatch John Enright Shane Downey | 41,4 |
Sztafeta 4 × 400 m | Australia[a][3] Garry Brown John Fleming Bruce Frayne Mike Willis | 3:07,03 | Kanada | 3:08,16 | Stany Zjednoczone | 3:08,18 |
Skok wzwyż | Dean Bauck | 2,21 | Nat Page | 2,13 | Cai Shu | 2,15 |
Skok o tyczce | Tomomi Takahashi | 5,25 | Charlie Browne | 5,05 | Ray Boyd | 5,05 |
Skok w dal | Mike Marlow | 7,64 | Steven Knott | 7,49 | Ikko Omura | 7,36 |
Trójskok | Mike Marlow | 16,49 | Ken Lorraway | 16,32 | Masami Nakanishi | 16,21 |
Pchnięcie kulą | Colin Anderson | 19,76 | Bishop Dolegiewicz | 18,67 | Mike Mercer | 17,62 |
Rzut dyskiem[b] | John Powell | 59,54 | Robin Tait | 56,08 | Robert Gray | 55,42 |
Rzut młotem | Shigenobu Murofushi | 69,52 | Dave McKenzie | 67,68 | Gus Puopolo | 62,62 |
Rzut oszczepem | Miklós Németh | 84,56 | Phil Olsen | 77,36 | Mike O’Rourke | 76,86 |
Dziesięciobój | John Crist | 7869 pkt | Mauricio Bardales | 7778 pkt | Peter Hadfield | 7672 pkt |
Kobiety
Konkurencja: | 1. miejsce | Rezultat | 2. miejsce | Rezultat | 3. miejsce | Rezultat |
Bieg na 100 m | Angela Bailey | 11,46 | Diane Holden | 11,65 | Helen Edwards | 11,67 |
Bieg na 200 m | Angela Bailey | 23,37 | Diane Holde | 23,47 | Helen Edwards | 23,50 |
Bieg na 400 m | Michelle Baumgartner | 52,85 | Molly Killingbeck | 54,01 | Marian O’Shaughnessy | 53,19 |
Bieg na 800 m | Leann Warren | 2:03,52 | Terri Cater | 2:04,02 | Liz Laban | 2:04,25 |
Bieg na 1500 m | Brit McRoberts | 4:11,87 | Cindy Bremser | 4:12,21 | Anna Bukis | 4:14,65 |
Bieg na 3000 m | Lorraine Moller | 9:07,86 | Cindy Bremser | 9:09,22 | Barbara Moore | 9:14,94 |
Bieg na 100 m przez płotki | Grażyna Rabsztyn | 13,25 | Linda Weekly | 13,77 | Emi Akimoto | 13,83 |
Bieg na 400 m przez płotki | Lynette Foreman | 57,73 | Yumiko Aoi | 59,74 | Terry Yaxley | 1:00,10 |
Sztafeta 4 × 100 m | Kanada | 44,5 | Stany Zjednoczone | 45,4 | Japonia | 45,7 |
Sztafeta 4 × 400 m | Australia[a][3] Michelle Baumgartner Terri Cater Lynette Foreman Marian O’Shaughnessy | 3:34,24 | Kanada | 3:37,94 | Nowa Zelandia | 3:42,54 |
Skok wzwyż | Hisayo Fukumitsu | 1,89 | Brigitte Reid | 1,86 | Christine Stanton | 1,83 |
Skok w dal | Linda Garden | 6,53 | Pam Hendren | 6,25 | Jodi Anderson | 6,16 |
Pchnięcie kulą[c] | Bev Francis | 16,17 | Denise Wood | 14,79 | Sandy Burke | 14,72 |
Rzut dyskiem[c] | Zhu Junfang | 55,48 | Denise Wood | 52,60 | Lucette Moreau | 50,60 |
Rzut oszczepem | Tessa Sanderson | 61,56 | Sue Howland | 60,36 | Karen Smith | 59,92 |
Pięciobój | Karen Page | 4348 pkt | Glynis Saunders | 4290 pkt | Jull Ross | 4288 pkt |
Tabela medalowa
Poz. | Państwo | Łącznie | |||
---|---|---|---|---|---|
1. | Australia | 9 | 11 | 9 | 29 |
2. | Stany Zjednoczone | 8 | 13 | 5 | 26 |
3. | Kanada | 6 | 9 | 7 | 22 |
4. | Nowa Zelandia | 3 | 2 | 6 | 11 |
5. | Japonia | 3 | 1 | 6 | 10 |
6. | Polska | 2 | 1 | 2 | 5 |
7. | Wielka Brytania | 2 | 0 | 1 | 3 |
8. | Węgry | 2 | 0 | 0 | 2 |
9. | Chiny | 1 | 0 | 1 | 2 |
10. | RFN | 1 | 0 | 0 | 1 |
Razem | 37 | 37 | 37 | 111 |
Uwagi
Przypisy
- ↑ BANNING OF PLUCKNETT CALLED UNFAIR BY PEERS. „The New York Times”, s. 7, 1981-07-29. (ang.).
- ↑ Neil Mitchell, Peg McMahon. Mulhall may take life ban to court. „The Age”, s. 36, 1981-17-15. (ang.).
- ↑ a b c Australia at the Games: Pacific Conference Games – 1981 Christchurch, New Zealand, Athletics Australia [dostęp 2020-12-01] (ang.).
Bibliografia
- Pacific Conference Games, GBRAthletics [dostęp 2020-12-01] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Nzfooty z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY 2.5
Queen Elizabeth II Park in Christchurch, New Zealand.