Ikarus 620

Ikarus 620
Ilustracja
Dane ogólne
Producent

Ikarus

Premiera

1959

Lata produkcji

1959-1972

Miejsce produkcji

 Węgry

Dane techniczne
Typy nadwozia

Wysokopodłogowy autobus miejski klasy MIDI

Liczba drzwi

2

Długość

9348 mm

Szerokość

2500 mm

Wysokość

2980 mm

Masa własna

8150 kg [1]

Rozstaw osi

5000 mm

Prędkość maksymalna

61 km/h

Wnętrze
Liczba miejsc ogółem

70

Liczba miejsc siedzących

20 + 2

Informacje dodatkowe
ABS

Nie

ASR

Nie

EBS

Nie

ESP

Nie

Klimatyzacja

Nie

Portal Komunikacja miejska

Ikarus 620węgierski dziewięciometrowy autobus z fabryki Ikarusa, produkowany od 1959 do 1972 roku, głównie na rynek NRD i ZSRR. Ikarus 620 był kolejną wersją Ikarusa 604 prezentowanego na Targach Poznańskich w 1959 roku.

Ikarus 620 używany przez MPK w Łodzi, lata 60. XX wieku

Ikarus 620 był ostatnim modelem firmy o konstrukcji ramowej. Autobus posiadał dwoje czteroskrzydłowych drzwi otwieranych i zamykanych automatycznie ze stanowiska kierowcy. Przedział pasażerski, oddzielony był od kabiny kierowcy ścianką działową. Dzięki temu rozwiązaniu wnętrze dla podróżujących zostało trochę wyciszone. Kabina kierowcy posiadała dwa fotele oddzielone od siebie pokrywą silnika. Fotel dla kierowcy posiadał dodatkowo regulacje w płaszczyźnie pionowej i poziomej. Kabina miała własne ogrzewanie dzięki specjalnej nagrzewnicy umieszczonej pod tablicą rozdzielczą, przed drugim fotelem. Za pomocą dźwigni sterującej była również możliwość otworzenia klapek w celu odmrażania przedniej szyby. Wentylacja kabiny mogła odbywać się dzięki czołowym wlotom powietrza, małej klapie wentylacyjnej w dachu oraz opuszczanym szybom w obu drzwiach.

Ikarus 620 w Polsce

Częstochowa

W Częstochowie eksploatowano 18 sztuk autobusów, przy czym dwa z nich, dostarczone w 1966 roku były typem 620.55.

Łódź

Autobusy były dostarczane w latach 1959 i 1964-70. Do Łodzi dostarczono 258 sztuk autobusów[1].

Kraków

W 1960 roku zostało zakupionych 10 autobusów[2]. Odbudowany w Krakowie Ikarus 620 pochodzi z 1964 roku i oparty jest na bazie pozyskanego za granicą Ikarusa 630.03, czyli wersji dla ruchu dalekobieżnego, różniącej się brakiem tylnych drzwi.

Warszawa

W latach 1960-62 do stolicy trafiły 172 egzemplarze Ikarusów[3]. Zachował się pług odśnieżny zbudowany na bazie autobusu Ikarus 620.

Lublin

W 1964 roku do Lubina trafiło 10 sztuk autobusów[4].

Przypisy

  1. a b Łódzkie tramwaje i autobusy – Ikarus 620, mkmlodz.webd.pl [dostęp 2019-06-20] (pol.).
  2. www.kmk.krakow.pl – Ikarus 60, Ikarus 620, www.kmk.krakow.pl [dostęp 2019-06-20].
  3. Ikarus 620, www.omni-bus.eu [dostęp 2019-06-20] (pol.).
  4. Ikarus 620, www.lubus.info [dostęp 2019-06-20] (pol.).

Media użyte na tej stronie

Ikarus 620.jpg
Autor: Kemenymate, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ikarus 620 Óbudán
Ignacy Płażewski, Teatr Wielki przy Placu Dąbrowskiego w Łodzi, I-4715-2.jpg
Autor: Ignacy Płażewski , Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Fotografia przedstawia budynek Teatru Wielkiego na placu Dąbrowskiego widziany od strony południowo-zachodniej. Na pierwszym planie widoczny jest autobus komunikacji miejskiej marki Ikarus 620, używany przez łódzkie MPK do 1978 roku. Historia teatru na Placu Dąbrowskiego sięga 1948 roku, kiedy został powołany Komitet Budowy Teatru Narodowego w Łodzi pod przewodnictwem Leona Schillera. Jesienią 1948 roku został ogłoszony konkurs architektoniczny na projekt budynku teatru oraz plan zagospodarowania placu Dąbrowskiego wraz z organizacją istniejącej i planowanej komunikacji w tym rejonie. W konkursie wyłoniono dwa projekty, które otrzymały równorzędne II nagrody, ponieważ nie spełniały one jednak przyjętych założeń formalnych powrócono do projektu Teatru Miejskiego dla Łodzi przygotowanego w 1924 roku przez Czesława Przybylskiego. Przygotowanie projektu realizacyjnego prowadził zespół łódzkich projektantów: Józef i Witold Korscy oraz Roman Szymborski, a funkcjonalne założenia projektu powstały przy współudziale między innymi Leona Schillera i Erwina Axera. 19 stycznia 1967 roku podczas koncertu inauguracyjnego wykonano miedzy innymi uwerturę do opery Halka Moniuszki i arię Kończaka z II aktu opery Kniaź Igor Borodina w wykonaniu Andrzeja Saciuka, pod dyrekcją Zygmunta Latoszewskiego, arię Hanny z IV aktu opery Straszny dwór Moniuszki w wykonaniu Delfiny Ambroziak pod dyrekcją Mieczysława Wojciechowskiego oraz Wstęp, Intermezzo i Farandolę z opery Carmen Bizeta pod dyrekcją Józefa Klimanka. Do 2010 roku w teatrze przedstawiono publiczności ponad 300 premier, wśród których były klasyczne dzieła operowe i baletowe, musicale i operetki, a także kompozycje wybitnych współczesnych twórców polskich. W okresie od stycznia 2012 do kwietnia 2013 roku budynek Teatru Wielkiego przeszedł modernizację.