Ildikó Enyedi

Ildikó Enyedi
Ilustracja
(c) Maximilian Bühn, CC-BY-SA 4.0
Data i miejsce urodzenia15 listopada 1955
Budapeszt
Zawódreżyserka, scenarzystka
WspółmałżonekWilhelm Droste (od 1989)
Lata aktywnościod 1979
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny)

Ildikó Enyedi (ur. 15 listopada 1955 w Budapeszcie) – węgierska reżyserka i scenarzystka filmowa.

Życiorys

Jej ojciec György był geografem i ekonomistą. W 1974 studiowała na uniwersytecie w Montpellier, później w latach 1975–1978 na Uniwersytecie Ekonomicznym im. Karola Marksa, a w latach 1979–1984 na Akademii Teatralno-Filmowej w Budapeszcie[1]. W latach 1978–1984 należała do grupy artystycznej Indigo[1][2], a następnie pracowała z Balázs Béla Stúdió – jedynym niezależnym studiem filmowym w państwach bloku wschodniego, w którym też zrealizowała swoje pierwsze filmy[2][3]. Początkowo tworzyła filmy krótkometrażowe[4].

Zdobyła Złotą Kamerę za najlepszy debiut reżyserski na 42. MFF w Cannes za film Mój wiek XX (1989)[5]. Film ten był również węgierskim kandydatem do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego podczas 62. ceremonii rozdania Nagród Akademii Filmowej, jednakże nie otrzymał nominacji[6], a także znalazł się na liście 53 najlepszych węgierskich filmów XX wieku[7][8].

W 1991 otrzymała nagrodę Béli Balázsa[1], a dwa lata później zdobyła główną nagrodę Europejskiego Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Neubrandenburgu[1]. W 1989 zasiadała w jury na MFF w San Sebastián[9], w 1992 – 42. MFF w Berlinie[10], w 2007 – MFF w Moskwie[11], a w 2017 – 74. MFF w Wenecji[12].

W 2017 zdobyła Złotego Niedźwiedzia na 67. Berlinale za film Dusza i ciało[13]. Film ten został również węgierskim kandydatem do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego podczas 90. ceremonii rozdania Nagród Akademii Filmowej[14][15]. W 2018 przewodniczyła jury na MFF w Sofii[16][17].

W 2019 rozpoczęła pracę nad kolejnym filmem, The Story of My Wife[18]. Pod koniec 2020 roku film był w postprodukcji[19].

W 1989 poślubiła Wilhelma Drostego[1], niemieckiego politologa i publicystę, z którym ma dwoje dzieci[20]: córkę Júlię (ur. 1990)[1] i syna Györgya[21]. W 2002 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi[22]. Przez wiele lat wykładała na Akademii Teatralno-Filmowej w Budapeszcie[22].

Filmografia

Na podstawie[4]:

Filmy pełnometrażowe

  • Vakond (1986)
  • Mój wiek XX (1989)
  • Magiczne kule (1994)
  • A gyár (1995)
  • Tamás és Juli (1997)
  • Szymon Mag (1999)
  • Dusza i ciało (2017)

Filmy i seriale telewizyjne

  • Téli hadjárat (1991)
  • Ország és irodalom (1999)
  • Mi volt ez az egész? (dokumentalny, 2004)
  • Terápia (od 2012) – węgierska wersja izraelskiego serialu BeTipul

Filmy krótkometrażowe

  • Flirt (Hipnózis) (1980)
  • A néző (1981)
  • Rózsalovag (1984)
  • Invázió (1985)
  • Új könyvek (1985)
  • Lidércek (1988)
  • Első szerelem (2008)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Péter Hermann, Antal Pásztor: Magyar és nemzetközi ki kicsoda 1994. Budapest: Biográf, 1994, s. 263. ISBN 978-963-7943-27-0. (węg.)
  2. ↑ a b Enyedi Ildikó (węg.). mafab.hu. [dostęp 2017-11-28].
  3. ↑ Enyedi, Ildikó (ang.). berliner-kuenstlerprogramm.de. [dostęp 2017-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-11)].
  4. ↑ a b Enyedi Ildikó (węg.). port.hu. [dostęp 2017-11-28].
  5. ↑ Festival de Cannes 1989 – All Awards (ang.). festival-cannes.com. [dostęp 2017-11-27].
  6. ↑ Foreign Language Film Submissions to the 62nd Academy Awards held in 1990 to get an Oscar Nomination in the Best Non-English Movie Category (ang.). imdb.com. [dostęp 2017-11-29].
  7. ↑ 53 magyar film – Enyedi Ildikó: Az én XX. századom – vendég: Máthé Tibor operatőr (węg.). mma.hu, 2014-01-14. [dostęp 2018-12-01].
  8. ↑ 53 magyar film (węg.). mma-tv.hu. [dostęp 2018-12-01].
  9. ↑ Awards and Jury Members – 1989. 37th Edition (ang. • hiszp. • bask.). sansebastianfestival.com. [dostęp 2017-12-06].
  10. ↑ Juries 1992 (ang.). berlinale.de. [dostęp 2017-11-28].
  11. ↑ 2007 год (ros. • ang.). moscowfilmfestival.ru. [dostęp 2017-11-28].
  12. ↑ The International Juries of Venezia 74 (ang.). labiennale.org, 2017-08-30. [dostęp 2017-12-05].
  13. ↑ Prizes & Honours 2017 (ang.). berlinale.de. [dostęp 2017-11-28].
  14. ↑ Zsófia Angyal: Enyedi Ildikó filmjével megyünk az Oscar-versenyre (węg.). origo.hu, 2017-09-05. [dostęp 2017-11-28].
  15. ↑ Fabien Lemercier: On Body and Soul to be the Hungarian candidate for the Oscars (ang.). cineuropa.org, 2017-09-06. [dostęp 2017-11-28].
  16. ↑ Jury 2018 (ang. • bułg.). siff.bg. [dostęp 2018-10-25].
  17. ↑ Ildikó Enyedi - Chairman of the International Jury at the the 22nd Sofia Film Fest! (ang. • bułg.). siff.bg, 2018-01-17. [dostęp 2018-10-25].
  18. ↑ Fabien Lemercier: Ildikó Enyedi shooting The Story of My Wife (ang.). cineuropa.org, 2019-04-09. [dostęp 2020-07-10].
  19. ↑ Denes Varga: Ildikó Enyedi Completes Hungarian/Italian/French/Dutch The Story of My Wife (ang.). filmneweurope.com, 2020-12-04. [dostęp 2021-05-20].
  20. ↑ Die ungarische Autorin und Regisseurin Ildikó Enyedi (niem.). welt.de, 2017-02-18. [dostęp 2017-12-05].
  21. ↑ András Bajtai: Ebbe az ismert íróba szeretett bele Enyedi Ildikó – 28 éve imádják egymást (węg.). femina.hu, 2017-06-12. [dostęp 2017-12-05].
  22. ↑ a b Enyedi Ildikó Balázs Béla-díjas filmrendező, forgatókönyvíró, érdemes művész 60 éves (węg.). mtva.hu. [dostęp 2017-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ildikó Enyedi Photo Call On Body and Soul Berlinale 2017 02.jpg
(c) Maximilian Bühn, CC-BY-SA 4.0
Ildikó Enyedi (Regisseurin) beim Photo Call zu Testről és lélekről (On Body and Soul) bei der Berlinale 2017
HUN Order of Merit of the Hungarian Rep (civil) 4class BAR.svg
Baretka: Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (Orderu Zasługi Węgier) – odmiana cywilna.