Ileana Ongar
 | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1950 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 168 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Ileana Ongar, po mężu Ranaldi (ur. 24 grudnia 1950 w Aleksandrii[1]) – włoska lekkoatletka, płotkarka, czterokrotna medalistka igrzysk śródziemnomorskich, olimpijka.
Kariera sportowa
Odpadła w półfinale biegu na 100 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[2].
Zdobyła srebrny medal w tej konkurencji (przegrywając jedynie z Mileną Leskovac z Jugosławii, a wyprzedzając inną Jugosłowiankę Đurđę Fočić) oraz złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1971 w Izmirze[3][4]. Odpadła w eliminacjach biegu na 50 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[5].
Ponownie zdobyła srebrny medal w biegu na 100 metrów przez płotki (za Nadine Fricault z Francji, a przed Đurđą Fočić), a także brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1975 w Algierze[3][6]. Zajęła 8. miejsce w finale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1].
Zajęła 6. miejsce w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián, a na kolejnych halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie odpadła w półfinale tej konkurencji[7][8]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze odpadła w półfinale biegu na 100 metrów przez płotki[9].
Była mistrzynią Włoch w biegu na 100 metrów przez płotki w latach 1972–1978 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów i w sztafecie 4 × 200 metrów w 1971[10][11]. W hali była mistrzynią Włoch w biegu na 60 metrów przez płotki w latach 1971, 1972 i 1976–1978[12].
Wielokrotnie poprawiała rekord Włoch w biegu na 100 metrów przez płotki, od czasu 13,8 s uzyskanego 2 maja 1971 w Rzymie do wyniku 13,34 s, osiągniętego 13 czerwca 1976 w Fürth, a poprawionego dopiero w 1986 przez Patrizię Lombardo. Wyrównała również rekord swego kraju w sztafecie 4 × 100 metrów z czasem 45,6 s (15 października 1971 w Izmirze)[13].
Przypisy
- ↑ a b Ileana Ongar, olympedia.org [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 543 [dostęp 2022-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b Mediterranean Games, GBRAthletics [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ Şevket F. Erbay, 1971 Mediterranean Games, athleticspodium.com [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 386 [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ Şevket F. Erbay, 1975 Mediterranean Games, athleticspodium.com [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 402–403, 405–406 [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ Zygmunt Głuszek. Rekordowe mistrzostwa w Mediolanie. „Lekkoatletyka”. XXIII (265), s. 18–19, maj 1978. RSW „Prasa–Książka–Ruch”. (pol.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 559 [dostęp 2022-01-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Italian Championships, GBRAthletics [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ Campionati "assoluti" – donne. Tutti le campionesse italiane – 1923/2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021), sportolimpico.it [dostęp 2022-01-28] (wł.).
- ↑ Italian Indoor Championships, GBRAthletics [dostęp 2022-01-28] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 265–266 i 363. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
