Ilie Verdeț
| ||
Data i miejsce urodzenia | 10 maja 1925 Comănești | |
Data i miejsce śmierci | 20 marca 2001 Bukareszt | |
Premier Rumunii | ||
Okres | od 29 marca 1979 do 21 maja 1982 | |
Przynależność polityczna | Rumuńska Partia Komunistyczna | |
Poprzednik | Manea Mănescu | |
Następca | Constantin Dăscălescu | |
Wiceprzewodniczący Rady Państwa | ||
Okres | od 21 maja 1982 do 1983 | |
Przynależność polityczna | Rumuńska Partia Komunistyczna | |
Następca | Manea Manescu | |
Wicepremier Rumunii | ||
Okres | od 9 grudnia 1967 do 30 marca 1979 | |
Przynależność polityczna | Rumuńska Partia Komunistyczna | |
Poprzednik | Emil Bodnăraș | |
Następca | Gheorghe Oprea | |
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania | ||
Okres | od 7 marca 1978 do 29 marca 1979 | |
Przynależność polityczna | Rumuńska Partia Komunistyczna | |
Poprzednik | Mihai Marinescu | |
Następca | Nicolae Constantin | |
Minister kopalni | ||
Okres | od 18 października 1985 do 20 czerwca 1986 | |
Przynależność polityczna | Rumuńska Partia Komunistyczna | |
Poprzednik | Marin Ștefanache | |
Przewodniczący Socjalistycznej Partii Pracy | ||
Okres | od 16 listopada 1990 do 20 marca 2001 |
Ilie Verdeț (ur. 10 maja 1925 w Comănești, zm. 20 marca 2001 w Bukareszcie) – rumuński polityk komunistyczny, premier Rumunii w latach 1979–1982.
Od 12. roku życia pracował jako górnik, w 1945 wstąpił do Komunistycznej Partii Rumunii. Ukończył Bukaresztańską Akademię Ekonomiczną, po czym zaczął piąć się w szczeblach partii komunistycznej. Od początku lat 60. pracował w centralnym biurze partii komunistycznej. Odpowiadał za organizację partii i zebrania partyjne. Po śmierci Gheorghe Gheorghiu-Deja (1965) pomógł Nicolae Ceaușescu uzyskać stanowisko szefa partii. Wkrótce został członkiem Biura Politycznej Egzekutywy Komitetu Centralnego KPR. W latach 1966–1974 był wicepremierem, a od 29 marca 1979 do 21 maja 1982 premierem Rumunii. Po upadku Ceaușescu w grudniu 1989 ogłosił się premierem rządu tymczasowego, jednak już po 20 minutach został odsunięty przez Iona Iliescu, lidera Frontu Ocalenia Narodowego. W 1990 założył Socjalistyczną Partię Pracy (Partidul Socialist al Muncii), która w 1992 ledwo weszła do parlamentu w wyborach, natomiast w kolejnych wyborach parlamentarnych nie zdobyła ani jednego miejsca. Kierował założoną przez siebie partią do 2000, gdy został usunięty ze stanowiska w wyniku wewnątrzpartyjnych wyborów. Zmarł na zawał.