Ilja Muromiec (samolot)
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Imperium Rosyjskie | |
| Producent | Russko-Bałtijski Wagonny Zawod | |
| Typ | samolot bombowy | |
| Konstrukcja | drewniana | |
| Załoga | 4-8 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 11.10.1913 | |
| Wycofanie ze służby | 1924 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 4 * Sunbeam Crusader V8 150 KM | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 29,8 m | |
| Długość | 17,5 m | |
| Wysokość | 4 m | |
| Powierzchnia nośna | 125 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 3.150 kg | |
| Paliwa | 600 kg | |
| Zapas paliwa | 750 l | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 110 km/h | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 3-4 karabiny maszynowe | ||
| Użytkownicy | ||
| Rosja, RFSRR, Ukraina, Polska | ||
| Rzuty | ||
 | ||
Ilja Muromiec G-II (G-36) – ciężki, wielosilnikowy samolot bombowy, skonstruowany przez Igora Sikorskiego[1]. Pierwsza tego typu konstrukcja w dziejach lotnictwa budowana seryjnie.
Historia
Budowa prototypu oznaczonego RBWZ S-22 IM-A nr 107 została ukończona w 1913 roku, oblot został wykonany 11 października 1913 r. W grudniu wykonano na nim pierwsze loty rekordowe, samolot wykonał lot z dziesięcioma pasażerami i 400 kg ładunku. Wynik został poprawiony już w lutym 1914 roku, kiedy samolot zabrał na pokład 14., a następnie 16. pasażerów. W lipcu 1914 roku samolot z numerem bocznym G-36 i wojskowym 182 (oraz nazwie własnej Korab Kijewski V) wykonał lot z 10. pasażerami na wysokość 2000 metrów. Wykorzystano go też do przelotu na trasie Petersburg–Kijów, samolot pokonał tę trasę w ciągu 13. godzin.
Produkcja uruchomiona w Russko-Bałtijskim Wagonnym Zawodzie w Petersburgu. Był to największy samolot na świecie w tamtym okresie, o największym udźwigu i najsilniejszym uzbrojeniu (8 km; próbowano też montażu działa kal. 76 mm). Wykonano około 80 egzemplarzy w wersjach B, W, G, D. Poszczególne egzemplarze różniły się uzbrojeniem, silnikami i osiągami. W samoloty tego typu zdążono wyposażyć Eskadrę Wozdusznych Korabliej operującą z bazy w Jabłonnie, później w Pskowie, a wreszcie w Winnicy. Dzięki temu samolotowi Imperium Rosyjskie stało się pierwszym krajem świata posiadającym eskadrę ciężkich bombowców[2].
Został użyty w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie – w transporcie pasażerskim do 1924 roku.
W lotnictwie polskim
Jeden z egzemplarzy był w służbie Oddziału Awiacyjnego I Korpusu Polskiego w Rosji[1]. Był to egzemplarz użyty w 1914 roku do bicia rekordów lotniczych. W 1917 roku przeszedł remont generalny, podczas którego, jako jedyna maszyna tego typu, otrzymał silniki Beardmore.
26 maja 1918 roku samolot wylądował przymusowo w Juchnowie, załoga została aresztowana przez bolszewików, zdołała jednak zbiec.
Dane techniczne
Czterosilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Kadłub, skrzydła i usterzenie drewniane, kryte płótnem. Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 lub 4 karabiny maszynowe (typu Lewis, Madsen lub Maxim).
Załogę stanowili pilot, drugi pilot, mechanik pokładowy, drugi mechanik pokładowy i artylerzysta.
Przypisy
- ↑ a b RBWZ S-22 „Ilia Muromiec”, 1913. [dostęp 2017-06-06].
- ↑ Wiktor Suworow Dzień "M", Rebis Poznań 2008, s. 38-39.
Bibliografia
- „Ilia Muromiec” IM-W. „Skrzydlata Polska”. 49/1971, s. 19, 5 grudnia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne
- Sikorsky Ilya Muromets 4-engined airplane (ang.). [dostęp 2017-06-06].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape., Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of the Russian Empire, used from 1914–1917.
Note: Private use only, unofficial.
A Sikorsky Ilya Muromets strategic bomber, operated by the Imperial Russian Air Force in World War I.