Ilustracja

Ilustracje książkowe

Ilustracjaobraz, fotografia, rysunek, rycina lub inny element graficzny dodany do napisanego lub wydrukowanego tekstu (książka, artykuł prasowy, hasło encyklopedyczne), mający za zadanie go uzupełniać, objaśniać albo zdobić. Wykonywane są za pomocą technik reprodukcyjnych, występujących w danej epoce.

W szerszym znaczeniu może być to także ornament w postaci inicjału, ramki, nagłówku czy winiety.

Początki ilustracji książkowej to iluminacje i miniatury, jeszcze wcześniej ilustracje stosowano między innymi w starożytnym Egipcie do uzupełniania hieroglifów. Najsłynniejszym dziełem z tej epoki jest Księga Umarłych. Książkom drukowanym towarzyszył drzeworyt, miedzioryt, litografia, staloryt, offset i światłodruk[1].

Rodzaje ilustracji

Ilustracje dołączone do powieści Too Many Cooks (aut. Rex Stout) opublikowanej w amerykańskim czasopiśmie „The American Magazine” (1938)

Podział według funkcji

  • zdobniczą,
  • interpretacyjną (wyjaśniającą treść, np. w podręcznikach i encyklopediach),
  • ekspresywną (w utworach fabularnych),
  • dokumentalną (wszelkiego rodzaju ikonografie),
  • autoteliczną (zastępującą tekst wobec jego niewystarczalności)
  • opisującą (ilustracje w książkach dla dzieci)

Podział ze względu na rodzaj wyrażonej treści

Źródło: [2]

  • Ilustracja jednostkowa – prezentuje jeden, pojedynczy obiekt.
  • Ilustracja o treści ogólnej:
    • egzemplifikacyjna – przedstawia jeden okaz, uznany za przykładowy dla całej grupy obiektów,
    • ekstensjonalna – ukazuje wszystkie elementy danego zbioru, cały zakres,
    • intensjonalna – abstrakcyjna, przedstawia w sposób uschematyzowany istotne cechy właściwe wszystkim elementom zbioru.

Style i kierunki w ilustracji

Wiek XVIII i XIX, czyli klasycyzm, charakteryzowały się prostotą, monumentalną formą, nie korzystano z kolorów. Podstawowym elementem ilustracji jest linia, która powinna oddawać rzeczowy obraz. W romantyzmie, w pierwszej połowie XIX wieku, pojawiły się motywy baśniowe, religijne i ludowe. Charakterystyczną cechą tego okresu jest upoetyzowanie wiejskiego życia. W drugiej połowie zaczęto podkreślać elementy przyrody, a sama ilustracja stała się sentymentalna i bardziej teatralna. Realizm, który miał swój początek w drugiej połowie XIX wieku, wprowadził malarskie i rysunkowe serie. Secesja natomiast dążyła do nowości – ilustracje z tego okresu cechują się przesadą, pomysłowością i dziwnością. Modnymi elementami były motywy florystyczne i zwierzęce. W impresjonizmie ilustracja była mało popularna, ponieważ nie chciano odwracać nią uwagi od warstwy tekstowej. Jednak kiedy się pojawiała, nie była związana z tekstem. W pierwszej połowie XX wieku tendencją był wzrost estetyki ilustracji, a najbardziej popularna techniką jest drzeworyt, wykorzystywany jako reakcja wobec masowo stosowanym technikom fotochemicznym[3].

Przypisy

  1. Aleksander Birkenmajer, Encyklopedia wiedzy o książce, Zakład Narod. im. Ossolińskich, 1971, OCLC 1019977913 [dostęp 2019-01-28].
  2. Maria Jagodzińska, Obraz w procesach poznania i uczenia się, Warszawa 1991.
  3. Helena Szwejkowska, Wybrane zagadnienia z dziejów książki XIX-XX wieku, Państwowe Wydawn. Nauk, 1981, ISBN 83-01-00118-6, OCLC 11053132 [dostęp 2019-01-28].

Media użyte na tej stronie

Wolfe-Too-Many-Cooks-6.jpg
Title illustration for part three of the The American Magazine printing of Too Many Cooks (1938), a Nero Wolfe novel by Rex Stout, serialized in six installments (March–August 1938)
2014 Katalog wystawy.jpg
Autor: Picture of catalogue: Jacek Halicki, pictures seen in the catalogue: Tomasz Gmerek and Tadeusz Jażdżewski; copyright owner of the catalogue: Muzeum Ziemi Kłodzkiej, Licencja: CC BY-SA 3.0
Katalog wystawy "Z dziejów Kłodzka", wydany przez Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku