Imipramina

Imipramina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 3-(10,11-dihydro-5H-dibenzo[b,f]azepin-5-ylo)-N,N-dimetylopropano-1-amina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C19H24N2
Masa molowa	280,41 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	50-49-7 (wolna zasada) 113-52-0 (chlorowodorek)
PubChem	3696
DrugBank	DB00458
SMILES CN(C)CCCN1C2=CC=CC=C2CCC3=CC=CC=C31
InChI InChI=1S/C19H24N2/c1-20(2)14-7-15-21-18-10-5-3-8-16(18)12-13-17-9-4-6-11-19(17)21/h3-6,8-11H,7,12-15H2,1-2H3 InChIKey BCGWQEUPMDMJNV-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 18,2 mg/l (24 °C)[1] Temperatura topnienia 174,5 °C[2] Temperatura wrzenia 159-163 °C (0,1 mmHg)[3] Zasadowość (pKb) 9,4[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P brak zwrotów P Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22 Zwroty S brak zwrotów S Numer RTECS HO1925000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N06AA02
Farmakokinetyka Okres półtrwania 11–25 h Metabolizm wątrobowy Wydalanie z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie

Imipramina (łac. imipraminum) – organiczny związek chemiczny, trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny. Pierwszy w pełni skuteczny lek przeciwdepresyjny, zastosowany w 1957. Hamuje wychwyt zwrotny noradrenaliny i serotoniny ze szczeliny synaptycznej. Wykazuje umiarkowane działanie przeciwcholinergiczne obwodowe i ośrodkowe oraz słabe działanie przeciwhistaminowe. Wchłania się z przewodu pokarmowego w 50%, metabolizowany w wątrobie do dezypraminy, czynnego metabolitu, który ma także działanie psychotropowe. Silnie wiąże się z białkami osocza, okres półtrwania wynosi 10–16 godz., wydalana z moczem i kałem w ciągu jednej doby po podaniu, przenika do mleka. Lek może działać teratogennie.

Działanie

• silny antydepresant (tymoleptyk)
• niewielkie działanie uspokajające i przeciwlękowe
• w średnio silnym stopniu wzmaga napęd psychoruchowy

Wskazania

• depresje endogenne z zahamowaniem
• inne depresje z niezbyt nasilonym lękiem

Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na lek
• stosowanie inhibitorów MAO i okres 2 tygodni po ich odstawieniu
• ciąża i karmienie
• ostra faza zawału serca
• ostre zatrucie środkami działającymi depresyjnie na OUN (alkohol, leki nasenne, przeciwbólowe, psychotropowe)
• jaskra z wąskim kątem przesączania
• łagodny rozrost gruczołu krokowego

zalecana ostrożność:

• podwyższone ciśnienie śródczaszkowe
• skłonność do zatrzymywania moczu
• obniżony próg drgawkowy
• nadczynność tarczycy i/lub leczenie hormonami tarczycy
• choroba Parkinsona
• choroby mięśnia sercowego i układu sercowo-naczyniowego
• upośledzenie czynności nerek i wątroby
• u dzieci poniżej 6. rż.

ostrzeżenia:

• wykazuje umiarkowane działanie kardiotoksyczne
• zwiększa sekrecję prolaktyny

Działania niepożądane

• działanie antycholinergiczne

  suchość błony śluzowej jamy ustnej

  zaburzenia akomodacji

  zaparcie, zatrzymanie moczu

• ze strony UN

  drętwienia

  neuropatie obwodowe

  ataksja

  objawy majaczenia

  drgawki

• objawy psychiatryczne:

  zaburzenia świadomości z halucynacjami i dezorientacją (szczególnie u chorych w podeszłym wieku)

  bezsenność

  niepokój ruchowy

  lęk

  omamy i urojenia

  zaostrzenie przebiegu psychozy

• objawy sercowo naczyniowe

  ortostatyczne niedociśnienie

  nadciśnienie

  tachykardia

  arytmia aż do migotania komór

  zmiany w EKG

• objawy dyspeptyczne

rzadsze działania niepożądane:

• alergiczne odczyny skórne
• zaburzenia układu krwiotwórczego

  agranulocytoza

  małopłytkowość

  eozynofilia

• upośledzenie czynności wątroby
• żółtaczka
• zaburzenia endokrynologiczne

  zaburzenia miesiączkowania

  spadek libido

  ginekomastia

  zmniejszenie lub zwiększenie poziomu glukozy we krwi

  zespół nieprawidłowego wydzielania ADH

Interakcje

• nie podawać równocześnie z inhibitorami MAO, stosować minimum dwutygodniową przerwę
• nasila działanie

  środków wpływających depresyjnie na OUN (barbiturany, alkohol, narkotyki, inhibitory MAO)

  cholinolityków

  niektórych leków hipotensyjnych (guanetydyna, rezerpina)

• leki nasilające działanie imipraminy:

  diuramid

  hormony tarczycy

  cymetydyna – zwiększa stężenie imipraminy we krwi

Dawkowanie (dawki w mg/dobę)

• dorośli w leczeniu ambulatoryjnym 50-100 w 3 dawkach, w razie potrzeby 150-200; leczenie podtrzymujące 50-100
• u pacjentów hospitalizowanych: początkowo 100-150 w podzielonych dawkach, zwiększać dawkę o 25 mg do 200, maks. 300, po uzyskaniu poprawy dawki zmniejszać
• pacjentom w podeszłym wieku: 10-50
• dzieci 2-7. rż. – maks. 20 w 4 dawkach
• dzieci 8-14. rż. – maks. 50 w 4 dawkach
• młodzież 15-18. rż. do 75 w 3-4 dawkach

Monitorować obraz krwi, czynność wątroby i nerek, przy narastaniu poziomu mocznika i kreatyniny – przerwać leczenie. Podczas zażywania nie prowadzić pojazdów, nie obsługiwać niebezpiecznych urządzeń mechanicznych, nie pić alkoholu.

Preparaty

Francja: w formie chlorowodorku jako surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3354-3.