Imisław Wroński

Imisław Wroński

Kraj działania	Zjednoczone Królestwo Polskie
Data śmierci	4 lipca 1365
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1363-1365 (biskup płocki)
Sakra biskupia	brak danych

Imisław Wroński herbu Kościesza (zm. 4 lipca 1365) – biskup płocki w latach 1363^[1]-1365, kanonik katedralny, prepozyt kolegiaty św. Michała w Płocku, kanclerz Bolesława III, księcia płockiego.

Biografia

Był duchownym związanym z księciem płockim Bolesławem III, u którego pełnił funkcję kanclerza. Po śmierci księcia w 1351 związał się z dworem króla Polski Kazimierza III Wielkiego. Za jego wiedzą i zgodą został na jesieni 1357 wybrany przez kapitułę katedralną na następcę zmarłego Klemensa Pierzchały^[2], a następnie zatwierdzony przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława z Bogorii i Skotnik. Niemniej z powodu mianowania w październiku 1357 na urząd biskupi przez papieża Innocentego VI swojego spowiednika, dominikanina Bernarda, nie otrzymał tej godności. Dopiero w wyniku odwołania Bernarda ze stanowiska (po interwencji Kazimierza Wielkiego) jeszcze przed śmiercią Innocentego VI 12 września 1362, rozpoczęły się 13 października 1363 rozmowy Imisława z arcybiskupem praskim Arnosztem z Pardubic na temat należności finansowych dla Stolicy Apostolskiej z tytułu obsady biskupstwa. Po kilku tygodniach papież Urban V udzielił Imisławowi prowizji na biskupstwo płockie. Przez czas, kiedy biskupem był Bernard, Imisław pełnił funkcje biskupie w diecezji płockiej.

Przypisy

Bibliografia

• Nitecki P., Biskupi Kościoła w Polsce. w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa, Instytut Wydawniczy Pax, 2000, ISBN 83-211-1311-7, s. 497.
• Wyrozumski J., Kazimierz Wielki, wyd. 2, Wrocław 1986, ISBN 83-04-01041-0, s. 124-125, 182.