Imrahil

Imrahil (ur. w 2955 roku TE, zm. w 34 roku CE) – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Pojawia się w Powrocie króla, trzeciej części Władcy Pierścieni. Pewne informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do tegoż tomu oraz w tomie XII Historii Śródziemia.

• W angielskim oryginale – Imrahil
• Przekład Marii Skibniewskiej – Imrahil
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Imrahil
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Imrahil

Dúnadan, dwudziesty drugi książę Dol Amrothu. Był synem Adrahila. Miał dwie siostry: Ivriniel i Finduilas. Godność książęcą objął po śmierci ojca w 3010 roku. Piastował ją do końca swego życia, przez 45 lat. Podczas Wojny o Pierścień przyprowadził dla wsparcia Minas Tirith oddział konnych rycerzy i siedmiuset piechurów (w sumie 1200 żołnierzy^[1]). W potyczce pod twierdzą uratował życie Faramirowi. Po załamaniu się namiestnika Denethora II wraz z Gandalfem kierował obroną miasta. W bitwie na polach Pelennoru dowodził wojskami Gondoru. Po samobójczej śmierci namiestnika Imrahil przejął władzę w Minas Tirith. Był jednym z dowódców Armii Zachodu w bitwie pod Czarną Bramą. Po zwycięstwie nad Sauronem brał udział w uroczystościach na Polach Cormallen i koronacji króla Elessara.

W Zjednoczonym Królestwie zajmował nadal wysoką pozycję – zasiadał w Wielkiej Radzie Gondoru i dowodził wojskami królestwa podczas wypraw wojennych.

Podczas Wojny o Pierścień zaprzyjaźnił się z Aragornem i Éomerem, który w 3021 roku Trzeciej Ery poślubił jego córkę, Lothíriel. Następcą Imrahila był najstarszy syn, Elphir. Książę miał jeszcze dwóch synów – Erchiriona i Amrothosa.

Imrahil był mężczyzną wysokiego wzrostu, miał siwe oczy i ciemne włosy. W jego żyłach płynęła krew elfów.

Imię Imrahil pochodzi z języka adûnaickiego.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Imrahil znajduje Faramira na polu bitwy (Anke-Katrin Eissman)
• Imrahil (Abe Papakhian). tolkienfrance.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].