Inżynieria powierzchni
Inżynieria powierzchni – dyscyplina naukowa, jedna ze specjalności inżynierii materiałowej, zajmująca się procesami wytwarzania warstw wierzchnich i powłok, badaniem zjawisk im towarzyszących oraz uzyskiwaniem pożądanych efektów eksploatacyjnych[1].
Ogólne informacje
Techniki inżynierii powierzchni stosowane są w przemyśle:
- motoryzacyjnym
- lotniczym
- wojskowym
- energetycznym
- elektronicznym
- medycynie
- włókienniczym
- naftowym
- petrochemicznym
- chemicznym
- budowlanym.
Techniki inżynierii powierzchni mogą być z powodzeniem wykorzystane do opracowania szerokiego zakresu właściwości funkcjonalnych (fizyczne, chemiczne, elektryczne, magnetyczne, mechaniczne, odporne na zużycie i korozję) przy niemalże dowolnej powierzchni podłoża. Do nakładania powłok można wykorzystać prawie wszystkie rodzaje materiałów, w tym metale, ceramiki, polimery i kompozyty. Najnowsze techniki inżynierii powierzchni z powodzeniem służą do wytwarzania materiałów nowego typu (np. nanorurki węglowe, nadprzewodniki, tworzywa gradientowe)[2].
Technologie inżynierii powierzchni
Ogólnie techniki wykorzystywane w inżynierii powierzchni można podzielić na pozwalające wytworzyć:
- utwardzone warstwy wierzchnie i powłoki w stanie stałym
- warstwy wierzchnie i powłoki z częściowym nadtopieniem strefy przypowierzchniowej
- powłoki adhezyjne
- warstwy i powłoki kompozytowe[3].
Dodatkowo technologię wykorzystywaną w inżynierii powierzchni można podzielić na techniki tradycyjne i nowoczesne[4]:
| Realizujące w pełni zadania IP | Realizujące częściowo zadania IP | |
|---|---|---|
| Stara generacja | Emalierstwo | Obróbka cieplna |
| Galwanotechnika | Obróbka plastyczna | |
| Lakiernictwo | Odlewnictwo | |
| Metalizacja zanurzeniowa i natryskiwanie | Spawalnictwo | |
| Obróbka nagniataniem | Obróbka skrawaniem | |
| Nowa generacja | Obróbka implantacyjna | Obróbka detonacyjna |
| Obróbka jarzeniowa | Obróbka elektroiskrowa | |
| Techniki PVD i CVD | Obróbka elektronowa | |
| Obróbka laserowa |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Burakowski T., Wierzchoń T.: Inżynieria Powierzchni Metali. Warszawa: WNT, 1995, s. 17.
- ↑ Thakur S. K., Krishnan R. G.: Advances in Applied Surface Engineering. Singapur: Research Publishing Services, 2011. ISBN 978-981-08-7922-8.
- ↑ Kula P.: Inżynieria Warstwy Wierzchniej. Łódź: 2000, s. 81.
- ↑ Burakowski T., Wierzchoń T.: Inżynieria Powierzchni Metali. Warszawa: WNT, 1995, s. 237.