Incydent szanghajski

Incydent szanghajski

chińska wojna domowa
Chińska Żandarmeria Wojskowa podczas walk w Szanghaju
Czas	28 stycznia – 3 marca 1932
Miejsce	Szanghaj i okolice
Terytorium	Republika Chińska
Wynik	zawieszenie broni, Chińczycy wycofali swoje wojska
Strony konfliktu
Chiny  Japonia
Dowódcy
Jiang Guangnai Zhang Zhizhong Cai Tingkai Yoshinori Shirakawa Kanichirō Tashiro
Siły
50 tys. żołnierzy 90 tys. żołnierzy
Straty
13 tys., w tym 4 tys. zabitych, 10-20 tys. zabitych cywilów 5 tys., w tym 800 zabitych
brak współrzędnych

Żołnierze chińscy

Incydent szanghajski – określenie wydarzeń, które miały miejsce w Szanghaju od 28 stycznia do 3 marca 1932 roku.

Zimą 1931 roku mieszkańcy Szanghaju dokonali bojkotu japońskich towarów (była to reakcja na podporządkowanie sobie przez Japonię Mandżurii podczas tzw. incydentu mandżurskiego). W odpowiedzi na to japoński garnizon dokonał prowokacji – upozorował 28 stycznia 1932 roku atak na mnichów buddyjskiej organizacji Nichiren. Zdarzenie to określane jest jako incydent szanghajski. W odpowiedzi na to okręty japońskiej floty wojennej zaczęły krążyć przed Nankinem, zagrażając siedzibie rządu chińskiego. Próby mediacji, dokonywane przez Ligę Narodów, nie przyniosły powodzenia. W mieście wywiązały się walki, w których zaczęli przeważać Chińczycy. Premier Japonii Tsuyoshi Inukai w reakcji na to wysłał do Szanghaju dodatkowe siły. 3 marca 1932 roku konflikt między Chinami i Japonią dobiegł końca (bitwa o Szanghaj została przerwana, gdyż Chińczycy wycofali swoje wojska, a wielkie mocarstwa zaczęły wywierać presję na obie strony).

18 marca rozpoczęły się negocjacje pokojowe. 5 maja 1932 roku Japończycy podpisali zawieszenie broni.

Bibliografia

• Kronika XX wieku. 1992. ISBN 83-900331-0-0.
• Wielka historia świata. T. X. 2004. ISBN 83-89265-60-5.