Indeks cefaliczny
Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Indeks cefaliczny, wskaźnik cefaliczny, wskaźnik głowowy - stosunek szerokości czaszki do jej długości, pomnożony przez 100.
Mierzy się go na głowach osobników żywych. Wartości od 60 do 76 są charakterystyczne dla dolichocefalii, od 76 do 80 dla mezocefalii, a od 80 do 95 - brachycefalii. Mierzony na czaszkach jest o jeden punkt mniejszy. Nazywa się go wtedy wskaźnikiem czaszkowym.
Antropologia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/24/Kort-lang-skalle.gif/300px-Kort-lang-skalle.gif)
W antropologii fizycznej analizuje się zarówno współczesne zróżnicowanie międzypopulacyjne wskaźników głowy jak i zmienność tego wskaźnika w historii. Tendencję do skracania się długości głowy nazywamy brachycefalizacją. Krótkogłowość jest cechą ewolucyjnie nową, formy kopalne człowieka były długogłowe. Na krótko- i długogłowców podzielił ludzi w XIX w. szwedzki anatom Gustaf Retzius.
Jan Czekanowski w swoich badaniach dowodził, że w historii Europy środkowej miały miejsca cykliczne wahania długości głowy (zmiany ku krótkogłowości w epoce mezolitu, brązu i późnego średniowiecza (bez Skandynawii). Natomiast paleolit, neolit i epokę żelaza charakteryzuje tendencja do długogłowości).
Brachycefalizacja zanikła w XVII w., obecnie obserwuje się raczej długogłowienie.
Brachycefalizację mezolityczną i z epoki brązu tłumaczy się czasami migracjami ludności, przyczyny średniowiecznej nie są znane. Tym samym definitywne przyczyny brachycefalizacji nie są jasne (poza migracjami może odgrywać rolę zmiana warunków życia i dobór naturalny).
Indeks cefaliczny u psów
Zobacz też
- typologia antropologiczna
- czaszka sub-brachycefaliczna
Media użyte na tej stronie
Autor: Marilyn Peddle, Licencja: CC BY 2.0
A female black Labrador Retriever named Ellis.
Ellis
Original figure caption (translated): “Two European skulls seen from above. a [i.e. right] Long skull. b [i.e. left] Short skull. 1. coronal suture. 2. sagittal suture. 3. lambdoid suture.”