Index Copernicus

Index Copernicus – platforma wspierająca i promująca osiągnięcia nauki na arenie międzynarodowej. Głównymi obszarami działań Index Copernicus są upowszechnianie, parametryzacja i komercjalizacja nauki. W oparciu o autorskie rozwiązania, Index Copernicus jest twórcą narzędzi informatycznych dotyczących gromadzenia, przetwarzania i dystrybucji informacji o osiągnięciach naukowych. Index Copernicus wspiera polską naukę, szczególnie współpracę pomiędzy naukowcami, wydawcami czasopism naukowych, jednostkami naukowymi oraz sektorem przedsiębiorstw[1]. System rankingowy czasopism prowadzony przez Index Copernicus był mocno krytykowany przez amerykańskiego profesora Jeffreya Bealla, ponieważ znajduje się w nim wiele tzw. „drapieżnych czasopism” (ang. predatory journals). Oprócz tego Beall krytykował metodykę jej ewaluacji, a wynikającą z niej „IC Value” (pol. wartość IC) nazywana jest „niemal bezużytecznym miernikiem”[2]. Efektem tych kontrowersji jest fakt, że zagraniczne biblioteki naukowe radzą unikać czasopism, które powołują się na Index Copernicus[3][4][5].

Współpraca

Index Copernicus zajmuje się procesem parametryzacji i oceny nauki, wyznacza standardy, uczestniczy w procesie ewaluacji jednostek naukowych.

Index Copernicus jest współtwórcą Systemu Informacji o Nauce i Szkolnictwie Wyższym POL-on. W ramach partnerstwa z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego zaprojektował oraz wykonał autorski System Ewaluacji Dorobku Naukowego (SEDN). Za pomocą systemu SEDN realizowany jest proces ewaluacji jednostek naukowych w Polsce, w wyniku którego jednostki otrzymują kategorię naukową (C, B, A, A+).

Index Copernicus był także technicznym operatorem krajowego repozytorium publikacji naukowych – Polskiej Bibliografii Naukowej – za pomocą którego realizowane są ustawowe obowiązki sprawozdawcze jednostek naukowych. Index Copernicus był również operatorem systemu POL-index[6]. Jest to baza odpowiedzialna za gromadzenie informacji o cytowaniach. Umieszczenie w niej czasopisma skutkuje dodatkowymi punktami w ocenie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dane do systemu wprowadziły już redakcje ponad 400 czasopism[7].

Kontrowersje

Index Copernicus jest oskarżany o angażowanie się w wiele wątpliwych etycznie praktyk[8][9][10]. Oskarżenia są poważne w świetle faktu, że Index Copernicus był partnerem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego[11] przy tworzeniu systemu POLON oraz wypracował System Ewaluacji Dorobku Naukowego (SEDN)[12], którym kieruje się Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego przy ewaluacji jednostek naukowych.

Podczas gdy Index Copernicus tworzyło bazę POLON, jednocześnie oferowało płatną przyspieszona drogę ewaluacji czasopisma[8], która umożliwiała indeksację punktowaną w tejże ewaluacji prowadzonej przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Kolejną kontrowersją jest fakt, że Index Copernicus znajduje się na liście Bealla wątpliwych metryk (misleading metrics). Wartość samej listy ICI Journal Master List jest podawana w wątpliwość[9] Przykładowo, według tej listy z 2012 roku czasopismo Acta Myologica jest wyżej oceniana od Nature[9] oraz International Journal of Network Security[13] jest najwyżej ocenianym czasopismem matematycznym przed Journal of Differential Equations(jednocześnie będąc na liście Bealla drapieżnych czasopism).

Mimo że sam Index Copernicus rozpoznaje szkodliwość i od niedawna deklaruje walkę[14] z tzw. Predatory Journals, Index Copernicus jest obecnie wymieniany w materiałach reklamowych czasopism i wydawców, które indeksuje a których wydawcy jednocześnie angażują się w drapieżne praktyki (na przykład The International Organization of Scientific Research (IOSR)[15]).

Efektem tych kontrowersji jest fakt, że zagraniczne biblioteki naukowe radzą unikać czasopism, które powołują się na Index Copernicus[3][4][5]. Index Copernicus stał się nawet przedmiotem badań naukowych nad zjawiskiem drapieżnych wydawnictw[16] jak również osią ożywionej debaty indyjskich naukowców nad etyką procesu publikacji naukowej[17][18].

Działalność wydawnicza

Index Copernicus realizuje lub wspiera działalność wydawniczą ponad 100 czasopism naukowych, między innymi:

Przypisy

  1. ↑ Index Copernicus profil działalności (pol.). [dostęp 2017-04-02].
  2. ↑ Jeffrey Beall: Index Copernicus Has No Value. (ang.). Scholarly Open Access. [dostęp 2015-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-02)].
  3. ↑ a b LIBRARY INSIDER: Is this journal predatory? Check indexing and metrics, utimes [dostęp 2020-05-15] (ang.).
  4. ↑ a b Predatory Publishing - Scholarly Communication Guide - LibGuides at Rockhurst University, libguides.rockhurst.edu [dostęp 2020-10-17] (ang.).
  5. ↑ a b Rosarie Coughlan, Research Guides: How to Avoid Predatory Publishers and Conferences: Predatory Publishers Checklist, guides.library.queensu.ca [dostęp 2020-05-15] (ang.).
  6. ↑ MNiSW: Komunikat w sprawie przedłużenia terminu wprowadzania danych do polskiej bazy cytowań POL-index. (pol.). nauka.gov.pl. [dostęp 2015-07-20].
  7. ↑ Platforma otwartej Nauki: Dane co trzeciego czasopisma w POL-Index pochodzą z Biblioteki Nauki (pol.). pon.edu.pl. [dostęp 2015-12-30].
  8. ↑ a b Index Copernicus – sędzia we własnej sprawie | Warsztat badacza – Emanuel Kulczycki, ekulczycki.pl [dostęp 2020-05-15].
  9. ↑ a b c Stef Brezgov, Index Copernicus Has No Value, scholarlyoa.com, 5 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-09] (ang.).
  10. ↑ Rafael Repiso, Fraudulent and false metric indexes. A scam for publishers and authors, Comunicar. School of Authors, 17 listopada 2016 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-20] (ang.).
  11. ↑ Index Copernicus, indexcopernicus.com [dostęp 2020-05-15].
  12. ↑ SEDN - System Ewaluacji Dorobku Naukowego [Pomoc Systemu], polon.nauka.gov.pl [dostęp 2020-05-19] (pol.).
  13. ↑ International Journal of Network Security, ijns.femto.com.tw [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-22].
  14. ↑ O zjawisku Predatory Journals, www.indexcopernicus.com, 28 listopada 2019 [dostęp 2020-05-15].
  15. ↑ Predatory publishers and fake rankings of journals, Skepticism about science and medicine, 6 kwietnia 2017 [dostęp 2020-05-15] (ang.).
  16. ↑ Jingfeng Xia, Megan P. Smith, Alternative journal impact factors in open access publishing, „Learned Publishing”, 31 (4), 2018, s. 403–411, DOI: 10.1002/leap.1200, ISSN 1741-4857 [dostęp 2020-05-15] (ang.).
  17. ↑ Mehrdad Jalalian, The story of fake impact factor companies and how we detected them, „Electronic Physician”, 7 (2), 2015, s. 1069–1072, DOI: 10.14661/2015.1069-1072, ISSN 2008-5842, PMID: 26120416, PMCID: PMC4477767 [dostęp 2020-05-15].
  18. ↑ Asir John Samuel, Vevita Priya Aranha, Valuable research in fake journals and self-boasting with fake metrics, „Journal of Pediatric Neurosciences”, 13 (4), 1 października 2018 [dostęp 2020-05-15] (ang.).
  19. ↑ Publishers Panel, otolaryngologypl.com [dostęp 2016-08-31].
  20. ↑ Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny, otorhinolaryngologypl.com [dostęp 2016-08-31].
  21. ↑ Oficjalna strona czasopisma Ból (pol.).
  22. ↑ Oficjalna strona czasopisma Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej (pol.). [dostęp 2016-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-24)].
  23. ↑ Oficjalna strona czasopisma Muzealnictwo (pol.).
  24. ↑ Oficjalna strona czasopisma Polish Law Review (pol.).
  25. ↑ Polish Journal of Criminology, www.pjoc.pl [dostęp 2016-08-31].
  26. ↑ Bulletin of the Maritime Institute in Gdańsk, bullmaritimeinstitute.com [dostęp 2016-08-31].

Linki zewnętrzne