Indura

Indura

Індура

Kościół Św. Trójcy
Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Rejon	grodzieński
Sielsowiet	Indura
Wysokość	139 m n.p.m.
Populacja (2009) • liczba ludności	1360[1]
Nr kierunkowy	+375 15(2)
Kod pocztowy	231712
Tablice rejestracyjne	4
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Indura
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Indura
53°27′37″N 23°53′00″E/53,460278 23,883333
Portal Białoruś

Indura (biał. Індура) – wieś (agromiasteczko) na Białorusi, w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego, ok. 25 km na południe od Grodna. Siedziba sielsowietu.

Dawne miasteczko w powiecie grodzieńskim. Siedziba parafii prawosławnej (pw. św. Aleksandra Newskiego)^[2] i rzymskokatolickiej (pw. Trójcy Przenajświętszej).

Historia

W X-XI wieku założono tu gród obronny^[3]. W końcu XVIII wieku było to miasto magnackie położone w powiecie grodzieńskim województwa trockiego^[4]. Indura została wyzwolona po dwumiesięcznej bolszewickiej okupacji 24 września 1920 r. przez polskie oddziały II Brygady 21 Dywizji Piechoty Górskiej gen. Andrzeja Galicy. Walki trwały od godziny 8. rano w ciągu całego dnia z uwagi na zacięty opór bolszewików. Według Tadeusza Kutrzeby Indura przechodziła z rąk do rąk w ciągu dnia kilka razy. Udało się na stałe opanować miasteczko dopiero o godz. 22., po czym brygada po krótkim odpoczynku ruszyła w kierunku Niemna do Komotowa. Prowadząc natarcie ze strony Odelska na Indurę oddziały 21. Dywizji Górskiej stoczyły zacięte walki z cofającymi się oddziałami bolszewickimi pod Żarnówką Małą i Wielką. Według Janusza Odziemkowskiego w walkach o Indurę Dywizja Górska straciła około 200 żołnierzy. Miejsce spoczynku żołnierzy polskich poległych w tych walkach nie jest znane.

Za II Rzeczypospolitej siedziba wiejskiej gminy Indura.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku miasteczko zamieszkiwało 2.323 osoby, wśród których 546 było wyznania rzymskokatolickiego, 68 prawosławnego a 1.709 mojżeszowego. Jednocześnie 769 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 41 białoruską, 1.507 żydowską, 5 rosyjską a 1 łotewską. Było tu 336 budynków mieszkalnych^[5].

Zabytki

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego

• cerkiew prawosławna pw. św. Aleksandra Newskiego, 1881
• kościół katolicki pw. Św. Trójcy z 1815 r.
• mogiła 8 żołnierzy Wojska Polskiego z 1920 roku na cmentarzu parafialnym – po lewej stronie głównej alei bliżej muru
• cmentarz żydowski
• Wielka Synagoga z 1885 przy ul Żydowskiej^[6]
• mykwa przy ul. Gorkiego 6

Bibliografia

• Indura i Żytorodź. biol.uni.torun.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
• Indura w wortalu Radzima.org
• Indura, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 278 .
• Indura, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 612 .

Przypisy