Indura (gmina)
| gmina wiejska | |
| 1921-39[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | (1919-20: okręg wileński) |
| Powiat | |
| Siedziba | |
| Populacja (1921) • liczba ludności |
|
Portal  Polska | |
Indura – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy była Indura, która stanowiła odrębną gminę miejską[2].
W okresie międzywojennym gmina Indura należała do powiatu grodzieńskiego w woj. białostockim[2].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 6.533 osób, 4.448 było wyznania rzymskokatolickiego, 2051 prawosławnego, 5 ewangelickiego a 29 mojżeszowego. Jednocześnie 5.306 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową,1.207 białoruską, 2 niemiecką, 10 żydowską, 5 rosyjską, 1 czeską, 1 łotewska a 1 rusińską. Było tu 1.137 budynków mieszkalnych[3].
Siedzibą Urzędu Gminy była Indura.
Po wojnie obszar gminy Indura wszedł w struktury administracyjne Białoruskiej Republiki Radzieckiej.
Demografia
Według spisu powszechnego z 1921 roku, gminę zamieszkiwały 6533 osoby, w tym 5306 (81%) Polaków, 1207 (18%) Białorusinów, 10 Żydów, 5 Rosjan, 2 Niemców, 1 Czech, 1 Łotysz i 1 Rusin[4].
Przypisy
- ↑ Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 35.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 35. [dostęp 2011-04-04].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).