Indygowiec barwierski

Indygowiec barwierski

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Podrodzina	bobowate właściwe
Rodzaj	indygowiec
Gatunek	indygowiec barwierski
Nazwa systematyczna
Indigofera tinctoria L. Sp. pl. 2:751. 1753

Indygowiec barwierski (Indigofera tinctoria L.) – gatunek niskiego półkrzewu z rodziny bobowatych. Pochodzi prawdopodobnie z Afryki Zachodniej. Znany był już w starożytnym Egipcie. Obecnie w stanie dzikim nie występuje już nigdzie, jest natomiast jeszcze uprawiany w Indiach, dawniej był uprawiany także w Azji Południowej, na Antylach oraz w Ameryce Południowej i Środkowej.

Morfologia

Morfologia

Pokrój

Półkrzew o wysokości do 1,5 m.

Liście

Nieparzysto-pierzaste, składające się 9-15 odwrotnie jajowatych listków.

Kwiaty

Motylkowe, o żółtawobiałym żagielku i łódeczce oraz szkarłatnych skrzydełkach, 1 słupku i 10 zrośniętych pręcikach.

Owoce

Strąki.

Zastosowanie

• Z liści otrzymuje się barwnik indygo używany do barwienia tkanin i farb. Obecnie barwnik ten produkuje się syntetycznie i z tego względu zaniechano uprawy tej rośliny.
• Syntetyczny barwnik indygo jest stosowany do barwienia materiału, z którego szyje się odzież dżinsową (tzw. denim).
• Obecnie uprawy indygowca są jeszcze w Indiach; dawniej kraj ten był jednym z głównych producentów tego barwnika.

Przypisy

Bibliografia

• Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.