Indyjska Partia Ludowa

Bharatiya Janata

Państwo	Indie
Skrót	BJP
Lider	Narendra Modi
Przewodniczący	Jagat Prakash Nadda
Data założenia	6 kwietnia 1980
Adres siedziby	11, Ashoka Road New Delhi – 110001 Indie
Ideologia polityczna	narodowy konserwatyzm, hindutwa
Poglądy gospodarcze	nacjonalizm gospodarczy
Liczba członków	180 milionów[1]
Członkostwo międzynarodowe	Międzynarodowa Unia Demokratyczna
Barwy	saffron
Obecni posłowie	303/545
Obecni senatorowie	83/245
Strona internetowa

Indie Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Indii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Indii Konstytucja Konstytucja Indii Władza ustawodawcza Parlament Izba wyższa: Rajya Sabha Przewodniczący: Venkaiah Naidu Izba niższa: Lok Sabha Przewodniczący: Sumitra Mahajan Władza wykonawcza Prezydent Ram Nath Kovind Wiceprezydent Venkaiah Naidu Premier Narendra Modi Rząd Rząd Narendry Modiego Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Indii Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor generalny Finanse Bank Rezerw Indii Ministerstwo Finansów Indii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Indii Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Wybory Wybory parlamentarne: 2014 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Indii minister: Sushma Swaraj Wikiprojekt Polityka

Bharatiya Janata Party (dewanagari भारतीय जनता पार्टी, pol. Indyjska Partia Ludowa, BJP) – jedna z dwóch największych partii politycznych w Indiach. Zajmuje pozycje prawicowe^[2]. Przedstawia siebie jako wspierającą wartości socjoreligijne dominującej w kraju większości hinduskiej, politykę konserwatywną (również w sprawach socjalnych) i stawia na zapewnienie bezpieczeństwa narodowego. Jej elektoratem jest głównie miejska i podmiejska klasa średnia, biznesmeni, handlowcy, ale także religijni konserwatyści. BJP ma oblicze raczej prawicowo-nacjonalistyczne, w jej skład wchodzą np. ugrupowania nacjonalistyczne nazywane Sangh Parivar („Rodzina Sangh”).

BJP to główny rywal INC, często wchodzi w koalicje z partiami stanowymi w celu przeciwdziałania centralizacyjnym tendencjom Kongresu. Ideologia BJP nazywana jest hindutwa, czyli kulturowy indyjski nacjonalizm.

Historia

Początki

BJP została założona w 1980 roku, ale jej korzenie sięgają utworzonego w 1925 roku Narodowego Stowarzyszenia Ochotników (RSS)^[3]. W 1952 roku Syama Presad Mookerjee, lider nacjonalistycznych bengalskich Hindusów, założył w porozumieniu z RSS ugrupowanie o nazwie Bharatiya Jana Sangh (Indyjska Unia Ludowa). Partia przez 24 lata była jedną z wielu pozostających w cieniu INC, zajmując w najlepszym wypadku 2. lub 3. miejsce.

Podczas stanu wyjątkowego w 1975 roku, partia przyłączyła się do innych ugrupowań w proteście przeciwko I. Gandhi, a jeden z jej liderów, Atal Bihari Vajpayee, trafił do więzienia. W wyborach 1977 roku, BJS zainwestowała swój cały polityczny i organizacyjny potencjał w celu utworzenia jednej, zunifikowanej partii opozycyjnej. W końcu powstało ugrupowanie złożone zarówno z socjalistów, jak i regionalistów, a także byłych członków INC – Janata Party (Partia Ludowa).

Pierwszy rząd

Janata Party zwyciężyła w wyborach 1977 roku, a jej lider Morarji Desai, został premierem. Vajpayee objął stanowisko ministra spraw zagranicznych. Janata Party rządziła 2 lata. Po powrocie do władzy I. Gandhi, Janata rozpadła się, BJS rozpoczęła więc ponowną działalność jako samodzielne ugrupowanie.

Indyjska Partia Ludowa (BJP) powstała w grudniu 1980 r., stając się kontynuatorką działalności Janaty. Jej dwoma głównym przywódcami byli Vajpayee i Lal Krishna Advani. W 1984 roku, zaraz po zabójstwie Indiry Gandhi, BJP uzyskała tylko 2 miejsca na 543 ogółu. W 1989 już 88 i wspierała koalicję rządową, ale do rządu nie weszła. W 1991 roku BJP stała się najsilniejszą partią opozycyjną, a w 1996 najsilniejszym ugrupowaniem w ogóle, podczas gdy Indyjski Kongres Narodowy miał najsłabszą pozycję w swojej historii. Vajpayee został nominowany na premiera, ale nie był w stanie sformować rządu i po 13 dniach musiał zrezygnować z tej misji.

Drugi rząd

W wyborach 1998 roku, BJP znów zwyciężyło, tym razem stojąc na czele Sojuszu Narodowo-Demokratycznego. Vajpayee ponownie został premierem, ale koalicja wytrzymała tylko rok – zarządzono nowe wybory parlamentarne.

Trzeci rząd

W 1999 roku, BJP poprowadziła Narodowy Sojusz Demokratyczny do ponownego zwycięstwa, zdobywając 183 miejsca na 303 ogółem dla Sojuszu. Tym razem rząd przetrwał pełne 5 lat. Główne działania trzeciego rządu Vajpayee:

• 5 prób nuklearnych w 1998 roku, Indie uzyskują broń atomową,
• odzyskanie terenów od Pakistanu w czasie konfliktu Kargil,
• ustawa o ochronie przed terroryzmem z 2002 roku, zwiększająca uprawnienia policji i sił specjalnych,
• prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych, liberalizacja handlu, obniżanie podatków dla klasy średniej i przedsiębiorców, budowa dróg,
• 2004 rok – podpisanie Porozumienia o Wolnym Handlu w Południowej Azji (SAFTA).

Popularność BJP spadła nieco na skutek zamieszek w 2002 roku w stanie Gudźarat, w których zginęło 2 tys. osób. Miały one charakter antymuzułmański. Pomimo tego przewidywano zwycięstwo BJP w wyborach, bazując na popularności Vajpayee, dobrej sytuacji gospodarczej i rozpoczęciu procesu pokojowego z Pakistanem. W efekcie zlekceważono nieco kampanię wyborczą i Sojusz Narodowo-Demokratyczny przegrał w wyborach ze Zjednoczonym Sojuszem Progresywnym. Lal Krishna Advani został nowym liderem partii, a Vajpayee stał się tylko prezesem honorowym.

W 2005 roku jednak Advani odwiedził Pakistan, chcąc ukazać, że potrafi być politykiem pokojowo nastawionym. Wywołało to burzę protestów nacjonalistycznie nastawionej części partii, w efekcie czego został wezwany do rezygnacji.

Czwarty rząd

Partia ponownie poprowadziła koalicję NDA do zwycięstwa w wyborach parlamentarnych w 2014, sama BJP zdobyła 282 mandaty (koalicja 334) w 543 osobowym Lok Sabha^[4]. Powtórzyła sukces w 2019.

Program

Główne postulaty BJP:

• zniesienie art. 370 konstytucji, nadającej muzułmańskiej większości zamieszkującej stan Dżammu i Kaszmir szereg przywilejów,
• utworzenie jednego, zunifikowanego kodeksu prawa cywilnego, zarówno dla hindusów, jak i muzułmanów i chrześcijan, w celu zlikwidowania rzekomego uprzywilejowania dwóch ostatnich grup,
• wprowadzenie zakazu zabijania krów – dla uhonorowania hinduskiej tradycji,
• wprowadzenie zakazu religijnej konwersji, w celu uchronienia hindusów przed chrześcijańskim i muzułmańskim prozelityzmem^[5]
• odzyskanie całości stanu Dżammu i Kaszmir (część pod panowaniem pakistańskim).

Przewodniczący

• Atal Bihari Vajpayee – 1980–1986
• Lal Krishna Advani – 1986–1990
• Murli Manohar Joshi – 1990–1992
• Lal Krishna Advani – 1992–1998
• Kushabhau Thakre – 1998–2000
• Bangaru Laxman – 2000–2001
• Late Shri K. Jana Krishnamurthy – 2001–2002
• M. Venkaiah Naidu – 2002–2004
• Lal Krishna Advani – 2004–2005
• Rajnath Singh – 2005–2009
• Nitin Gadkari – 2009–2013
• Rajnath Singh (ponownie) – 2013–2014
• Amit Shah – 2014–2020
• Jagat Prakash Nadda – od 2020

Poparcie

Wyniki w wyborach do Izby Ludowej

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna. bjp.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-25)].

Przypisy