Infekcja pierwotna

Infekcja pierwotna – zakażenie organizmu po raz pierwszy patogenem pochodzącym spoza organizmu. Dotyczy patogenów będących żywymi organizmami lub wirusami. Jego przeciwieństwem jest infekcja wtórna – zakażenie patogenem, który już istnieje w organizmie, rozmnaża się i dalej go zakaża.

Pojęcie infekcji pierwotnej i wtórnej często używane jest w fitopatologii. U wiele bowiem patogenów, np. u grzybów, wytwarzane są innego rodzaju zarodniki dokonujące infekcji pierwotnej i wtórnej. Tak np. infekcji pierwotnej jabłoni chorobą parch jabłoni dokonują płciowe zarodniki – askospory grzyba Venturia inaequalis. Rozwijająca się z nich na jabłoni grzybnia wytwarza innego typu zarodniki – bezpłciowe konidia dokonujące infekcji wtórnej[1].

U grzybów pasożytniczych zazwyczaj infekcji pierwotnej dokonują zarodniki powstałe na drodze płciowej (askospory lub bazydiospory), a infekcji wtórnych zarodniki bezpłciowe (konidia)[2].

Przypisy

  1. ↑ Marek Grabowski: Choroby drzew owocowych. Kraków: Wyd. Plantpress, 1999. ISBN 83-85982-28-0.
  2. ↑ Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0.