Inferno (system operacyjny)

Inferno

Producent	Bell Labs, Vita Nuova
Architektura	ARM, PA-RISC, MIPS, PowerPC, SPARC, x86
Pierwsze wydanie	1996
Aktualna wersja	4th Edition (28 marca 2015; ponad 7 lat temu)
Jądro	Maszyna wirtualna
Środowisko pracy	Limbo/Tk
Licencja	GPL, LGPL, MIT i inne kompatybilne z GPL / Komercyjna[1]
Strona internetowa

Inferno – rozproszony system operacyjny zapoczątkowany w Bell Labs, a obecnie rozwijany przez Vita Nuova. Aplikacje dla tego systemu są pisane w języku Limbo. Nazwa systemu oraz niektórych powiązanych programów (m.in. Styx, Limbo) pochodzą z Boskiej komedii^[2].

Budowa

Inferno powstał w celu przeniesienia pomysłów z Plan 9 na szerszy zakres urządzeń i sieci. Model przedstawiania zasobów w systemie i ich interakcji z aplikacjami został zaczerpnięty w dużej mierze z Plan 9, i opiera się na trzech podstawowych zasadach:^[3]

• Zasoby jako pliki: wszystkie zasoby (w tym urządzenia, procesy, sieci, połączenia sieciowe) są reprezentowane w postaci plików wewnątrz hierarchicznego systemu plików;
• Przestrzenie nazw: aplikacje widzą sieć jako pojedynczą, spójną przestrzeń nazw, która przybiera postać hierarchicznego systemu plików, ale może reprezentować fizycznie oddzielone (lokalnie lub zdalnie) zasoby;
• Standardowy protokół komunikacyjny: standardowy protokół jest wykorzystywany do komunikacji oraz zapewnienia dostępu do zasobów, zarówno lokalnych, jak i zdalnych.

Jądro Inferno zawiera między innymi interpreter, kompilator, zarządzanie pamięcią, dyspozytor, sterowniki urządzeń i stosy protokołów^[4].

Aby poradzić sobie z różnorodnością środowisk sieciowych w jakich zamierzano go stosować, projektanci zdecydowali, że maszyna wirtualna jest niezbędnym elementem systemu. Maszyna wirtualna Dis to maszyna rejestrowa zapewniająca zarządzanie pamięcią w sposób efektywny na urządzeniach z zaledwie 1 MB pamięci^[4].

Historia

Porty

Inferno może być uruchomiony jako autonomiczny system operacyjny, jako wirtualny system pod postacią aplikacji w istniejącym już systemie, lub w przeglądarce internetowej. Na wszystkich wspieranych platformach prezentowane jest identyczne środowisko dla aplikacji, w związku z czym programy pisane w Limbo są przenośne między platformami. Inferno jako aplikacja działa pod następującymi systemami: FreeBSD, IRIX, Linux, OS X, Windows, Plan 9, Solaris. Inferno w przeglądarce działa przy pomocy wtyczki do Internet Explorera, wtyczka do Netscape nie została ukończona. Była to odpowiedź na ówczesne prognozy dotyczące przyszłego zastąpienia tradycyjnych systemów operacyjnych przez przeglądarki internetowe^[5].

Inferno zostało przeniesione również na Nintendo DS^[6], SheevaPlug^[7], Openmoko oraz Android^[8].

Licencja

Inferno jest dostępne jako wolne oprogramowanie, lub pod licencją komercyjną^[1]. W przypadku wolnej wersji, różne elementy systemu objęte są różnymi licencjami takimi jak GPL, LGPL, Licencja MIT, Lucent Public License. Nabycie licencji komercyjnej zwalnia użytkownika z konieczności przestrzegania warunków wolnych licencji, co zwykle oznacza zwolnienie z wymogu udostępnienia zmian dokonanych w kodzie źródłowym.

Zobacz też

• Plan 9

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Nieoficjalne FAQ (ang.). [dostęp 2015-01-01].
• Kod źródłowy