Inger Alfvén
Inger Maria Alfvén (ur. 24 lutego 1940 w Solna, zm. 26 lipca 2022[1]) – szwedzka pisarka.
 (c) Caroline Andersson, Bonnier, CC BY-SA 3.0 Pisarka w 2008 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 lutego 1940 |
|---|---|
| Data śmierci | 26 lipca 2022 |
| Język | szwedzki |
| Ważne dzieła | |
Dotter till en dotter, S/Y Glädjen | |
Biografia
Córka laureata Nagrody Nobla z fizyki, Hannesa Alfvéna, który był bratankiem kompozytora Hugona Alfvéna.
W 1964 skończyła studia z zakresu nauk społecznych, a potem pracowała jako kurator i asystent opieki na dzieckiem[2].
Powieścią, która przyniosła jej popularność, była Dotter till en dotter z 1977 roku[3]. Jej książki w dużej mierze to bezpośredni zapis stanów ludzkiej podświadomości, a w swojej twórczości porusza takie tematy jak dziedziczone role płciowe, miłość, przyjaźń i samotność.
Mieszka w Sztokholmie[4].
Twórczość
- 1964 – Vinbergssnäckan
- 1969 – Tusentals äpplen
- 1971 – Lena-Bell
- 1972 – Ta ner månen
- 1976 – Städpatrullen
- 1977 – Dotter till en dotter
- 1979 – S/Y Glädjen (ekranizowana w 1989[5])
- 1981 – Arvedelen
- 1984 – Ur kackerlackors levnad
- 1986 – Lyckans galosch
- 1989 – Judiths teater (ekranizowana jako serial Judith)
- 1992 – Elefantens öga
- 1992 – Kvinnornas svarta bok
- 1992 – Sex kvinnors lusta
- 1994 – En moder har fyra döttrar
- 1997 – Berget dit fjärilarna flyger för att dö
- 1998 – När jag tänker på pengar
- 1999 – Det blå skåpet
- 2002 – Någon kom i båten
- 2004 – Livets vatten
- 2006 – Mandelkärnan
- 2009 – När förnuftet sover
- 2012 – Allt vi aldrig gjorde med varandra
- 2015 – Berör mig inte, berör mig
- 2019 – Tvilling
Nagrody i wyróżnienia
- 1978 – TCO:s kulturpris
- 2001 – Nagroda Signe Ekblad-Eldhs[6]
- 2006 – Nagroda specjalna Towarzystwa Dziewięciu[7]
- 2012 – Moa-priset
- 2012 – Eric och Ingrid Lilliehööks stipendium
Przypisy
- ↑ Författaren Inger Alfvén död. expressen.se. [dostęp 2022-07-26]. (szw.).
- ↑ Inger Alfvén, Albert Bonniers Förlag [dostęp 2020-12-15].
- ↑ Inger Alfvén, Store norske leksikon, 5 sierpnia 2020 [dostęp 2020-12-16] (norw. bokmål).
- ↑ ”Man kan gå hela vägen – i fantasin”, Aftonbladet [dostęp 2020-12-16] (szw.).
- ↑ s/y Glädjen. Lena Olin, Stellan Skarsgård, Viveka Seldahl, Hans Mosesson Exat, Filmstallet, Hagafilm. 1989-08-21. [dostęp 2020-12-16].
- ↑ Signe Ekblad-Eldhs pris | Svenska Akademien, www.svenskaakademien.se [dostęp 2020-12-16].
- ↑ Spektra, De Nio prisar Inger Alfvén, „Svenska Dagbladet”, 7 grudnia 2006, ISSN 1101-2412 [dostęp 2020-12-16] (szw.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
Media użyte na tej stronie