Ingrida Šimonytė

Ingrida Šimonytė

Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1974 Wilno
Premier Litwy
Okres	od 11 grudnia 2020
Przynależność polityczna	Związek Ojczyzny – Litewscy Chrześcijańscy Demokraci
Poprzednik	Saulius Skvernelis
Minister finansów Litwy
Okres	od 7 lipca 2009 do 13 grudnia 2012
Przynależność polityczna	Związek Ojczyzny – Litewscy Chrześcijańscy Demokraci
Poprzednik	Algirdas Šemeta
Następca	Rimantas Šadžius
Odznaczenia

Ingrida Šimonytė (ur. 15 listopada 1974 w Wilnie) – litewska ekonomistka, urzędnik państwowy i polityk, minister finansów od 2009 do 2012, wiceprezes Banku Litwy (2013–2016), posłanka na Sejm Republiki Litewskiej, od 2020 premier Litwy.

Życiorys

Rodzina i wykształcenie

W 1992 została absolwentką szkoły średniej nr 7 w wileńskiej dzielnicy Żyrmuny. W 1996 ukończyła studia licencjackie w zakresie administracji biznesu i zarządzania, a dwa lata później studia magisterskie w zakresie finansów na wydziale ekonomii Uniwersytetu Wileńskiego.

Deklaruje znajomość języków angielskiego, polskiego^[1] i rosyjskiego. W jednym z wywiadów wskazała, że w domu dziadków mówiono w języku polskim, a jej babka była nauczycielką w jednej z polskich szkół w Wilnie^[2].

Działalność zawodowa i publiczna do 2016

W 1997 została pracownikiem Ministerstwa Finansów, gdzie pełniła kolejno funkcje: starszego ekonomisty w wydziale podatków departamentu polityki fiskalnej (1997–1998), naczelnika wydziału podatków pośrednich w departamencie podatków (1998–2001), dyrektora departamentu podatków (2002–2004) oraz sekretarza tego resortu (2004–2009). 7 lipca 2009 objęła funkcję ministra finansów w rządzie Andriusa Kubiliusa. Urzędowała do końca funkcjonowania tego gabinetu, tj. do 13 grudnia 2012. W lipcu 2013 została powołana na stanowisko pierwszego wiceprezesa zarządu Banku Litwy, które sprawowała do 2016. W latach 2013–2016 była wykładowczynią na wydziale matematyki i informatyki oraz na wydziale stosunków międzynarodowych i nauk politycznych Uniwersytetu Wileńskiego. W latach 2014–2016 pełniła funkcję przewodniczącej Rady Uniwersytetu Wileńskiego.

Działalność polityczna

W 2015 podjęła współpracę polityczna ze Związkiem Ojczyzny (TS-LKD)^[3]. W wyborach w następnym roku z ramienia tego ugrupowania uzyskała mandat posłanki na Sejm w okręgu jednomandatowym^[4].

We wrześniu 2018 ogłosiła, że zamierza wziąć udział w prawyborach partii mających wyłonić kandydata TS-LKD w wyborach prezydenckich. W listopadzie tegoż roku wygrała partyjne prawybory, uzyskując 79% głosów i pokonując tym samym Vygaudasa Ušackasa^[5]. W pierwszej turze głosowania z 12 maja 2019 otrzymała 31,3% głosów ważnych, zajmując pierwsze miejsce i przechodząc do drugiej tury z Gitanasem Nausėdą (30,9% głosów)^[6]. W drugiej turze głosowania z 26 maja otrzymała 32,9% głosów ważnych, przegrywając tym samym wybory^[7].

W wyborach w 2020 otwierała listę wyborczą konserwatystów do Sejmu. Mandat uzyskała w pierwszej turze głosowania, wygrywając w okręgu większościowym (uzyskała 61,2% głosów)^[8]. Już w trakcie kampanii była prezentowana jako kandydatka TS-LKD na premiera. Związek Ojczyzny wygrał wówczas wybory, uzyskując 50 mandatów w 141-osobowym Sejmie^[9][10]. Wkrótce po zakończeniu drugiej tury wyborów TS-LKD oraz dwie partie liberalne (Ruch Liberalny Republiki Litewskiej i Partia Wolności) zadeklarowały podjęcie rozmów koalicyjnych celem utworzenia nowego rządu z Ingridą Šimonytė jako premierem^[11].

19 listopada 2020 prezydent Gitanas Nausėda przedstawił Sejmowi Ingridę Šimonytė jako kandydatkę na premiera^[12]. Litewski parlament, większością 62 głosów, zatwierdził jej kandydaturę 24 listopada^[13]. Następnego dnia prezydent powołał ją na to stanowisko, wyznaczając 15 dni na sformowanie rządu^[14]. 4 grudnia Gitanas Nausėda ostatecznie zaaprobował zaproponowanych kandydatów na ministrów, a Ingrida Šimonytė upubliczniła program jej gabinetu^[15]. Rząd Ingridy Šimonytė rozpoczął funkcjonowanie 11 grudnia po zatwierdzeniu jego programu przez parlament oraz po zaprzysiężeniu członków gabinetu^[16].

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Witolda Wielkiego (2015)^[17]

Przypisy

Bibliografia

• Ingrida Šimonytė (lit.). finmin.lt. [dostęp 2013-11-10].
• Ingrida Šimonytė (lit.). lb.lt. [dostęp 2013-11-10].