Ingyō

Ingyō
Imię japońskie
Kanji 允恭天皇
Cesarz Japonii
Okres	od 411 do 453
Poprzednik	Hanzei
Następca	Ankō
Dane biograficzne
Miejsce spoczynku	Ega-no nagano-no kita-no misasagi (Fujiidera)
Ojciec	Nintoku, Yūryaku
Dzieci	Ankō

Cesarz Ingyō (jap. 允恭天皇 Ingyō tennō) – 19. cesarz Japonii^[1] według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2].

Ingyō panował w latach 411-453^[3].

Mauzoleum cesarza Ingyō znajduje się w Fujiidera w prefekturze Osaka. Nazywa się ono Ega-no nagano-no kita-no misasagi^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691

Cesarze Japonii Epoka Genshi (legendarna) Okres Jōmon Jimmu (660 p.n.e.–585 p.n.e.) Suizei (581 p.n.e.–549 p.n.e.) Annei (549 p.n.e.–511 p.n.e.) Itoku (510 p.n.e.–476 p.n.e.) Kōshō (475 p.n.e.–393 p.n.e.) Kōan (392 p.n.e.–291 p.n.e.) Okres Yayoi Kōrei (290 p.n.e.–215 p.n.e.) Kōgen (214 p.n.e.–158 p.n.e.) Kaika (158 p.n.e.–98 p.n.e.) Sujin (97 p.n.e.–30 p.n.e.) Suinin (29 p.n.e.–70) Keikō (71–130) Seimu (131–191) Chūai (192–200) Jingū Kogo (regentka 209–269) Epoka Kodai Okres Kofun Ōjin (270–310) Nintoku (313–399) Richū (400–405) Hanzei (406–410) Ingyō (411–453) Ankō (453–456) Yūryaku (456–479) Seinei (480–484) Kenzō (485–487) Ninken (488–498) Buretsu (498–506) Keitai (507–531) Ankan (531–536) Senka (536–539) Okres Asuka Kinmei (539–571) Bidatsu (572–585) Yōmei (585–587) Sushun (587–592) Suiko (593–628) Jomei (629–641) Kōgyoku (642–645) Kōtoku (645–654) Kōgyoku (655–661) Tenji (661–672) Kōbun (672) Tenmu (672–686) Jitō (686–697) Mommu (697–707) Gemmei (707–715) Okres Nara Genshō (715–724) Shōmu (724–749) Kōken (749–758) Junnin (758–764) Shōtoku (764–770) Kōnin (770–781) Kammu (781–806) Okres Heian Heizei (806–809) Saga (809–823) Junna (823–833) Ninmyō (833–850) Montoku (850–858) Seiwa (858–876) Yōzei (876–884) Kōkō (884–887) Uda (887–897) Daigo (897–930) Suzaku (930–946) Murakami (946–967) Reizei (967–969) En’yū (969–984) Kazan (984–986) Ichijō (986–1011) Sanjō (1011–1016) Go-Ichijō (1016–1036) Go-Suzaku (1036–1045) Go-Reizei (1045–1068) Go-Sanjō (1068–1073) Shirakawa (1073–1087) Horikawa (1087–1107) Toba (1107–1123) Sutoku (1123–1142) Konoe (1142–1155) Go-Shirakawa (1155–1158) Nijō (1158–1165) Rokujō (1165–1168) Takakura (1168–1180) Antoku (1180–1185) Go-Toba (1183–1198) Epoka Chūsei Okres Kamakura Tsuchimikado (1198–1210) Juntoku (1210–1221) Chūkyō (1221) Go-Horikawa (1221–1232) Shijō (1232–1242) Go-Saga (1242–1246) Go-Fukakusa (1246–1260) Kameyama (1260–1274) Go-Uda (1274–1287) Fushimi (1287–1298) Go-Fushimi (1298–1301) Go-Nijō (1301–1308) Hanazono (1308–1318) Go-Daigo (1318–1339) Dwór północny i południowy Kōgon (1331–1333) Kōmyō (1336–1348) Sukō (1348–1351) bezkrólewie Go-Kōgon (1352–1371) Go-En’yū (1371–1382) Go-Komatsu (1382–1392) Okres Muromachi Go-Murakami (1339–1368) Chōkei (1368–1383) Go-Kameyama (1383–1392) Go-Komatsu (1392–1412) Shōkō (1412–1428) Go-Hanazono (1428–1464) Go-Tsuchimikado (1464–1500) Go-Kashiwabara (1500–1526) Go-Nara (1526–1557) Okres Azuchi-Momoyama Ōgimachi (1557–1586) Go-Yōzei (1586–1611) Epoka Kinsei Okres Edo Go-Mizunoo (1611–1629) Meishō (1629–1643) Go-Kōmyō (1643–1654) Go-Sai (1655–1663) Reigen (1663–1687) Higashiyama (1687–1709) Nakamikado (1709–1735) Sakuramachi (1735–1747) Momozono (1747–1762) Go-Sakuramachi (1762–1771) Go-Momozono (1771–1779) Kōkaku (1780–1817) Ninkō (1817–1846) Kōmei (1846–1867) Epoka Kindai/Gendai Okres współczesny Meiji (1868–1912) Taishō (1912–1926) Shōwa (1926–1989) Akihito (1989–2019) Naruhito (od 2019)