Innico Caracciolo (1642–1730)
| ||
Kardynał prezbiter | ||
Kraj działania | Państwo Kościelne | |
Data i miejsce urodzenia | 9 lipca 1642 Martina Franca | |
Data i miejsce śmierci | 6 września 1730 Rzym | |
Biskup Aversy | ||
Okres sprawowania | 1697–1730 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Sakra biskupia | 24 marca 1697 | |
Kreacja kardynalska | 29 maja 1715 Klemens XI | |
Kościół tytularny | San Tommaso in Parione |
| ||
Data konsekracji | 24 marca 1697 | |
Konsekrator | Galeazzo Marescotti | |
Współkonsekratorzy | Francesco Pannocchieschi d’Elci Carlo Loffredo |
Innico Caracciolo (ur. 9 lipca 1642 w Martina France, zm. 6 września 1730 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 9 lipca 1642 roku w Martina France, jako syn Francesca i Beatrice Caracciolów[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Był członkiem inkwizycji maltańskiej i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. Przyjął święcenia subdiakonatu i odmówił przyjęcia arcybiskupstwa Kapui[1]. 25 lutego 1697 roku został wybrany biskupem Aversy, a 24 marca przyjął sakrę[2]. Został również asystentem Tronu Papieskiego i nuncjuszem nadzwyczajnym w Konfederacji Szwajcarskiej[1]. 29 maja 1715 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 16 grudnia 1715 roku i otrzymał kościół tytularny San Tommaso in Parione[2]. Zmarł 6 września 1730 roku w Rzymie[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Ambito campano sec. XVIII, Ritratto del Cardinale Innico Caracciolo