Innocenty z Alaski

Innocenty

Инноке́нтий

Iwan Wieniaminow-Popow
Metropolita moskiewski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1797 Anginskoje
Data i miejsce śmierci	31 marca 1879 Moskwa
Miejsce pochówku	Ławra Troicko-Siergijewska
Metropolita moskiewski
Okres sprawowania	1868–1879
Arcybiskup kamczacki
Okres sprawowania	1840–1868
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	29 listopada 1840
Diakonat	1817
Prezbiterat	18 maja 1821
Chirotonia biskupia	15 grudnia 1840

Innocenty, imię świeckie Iwan Jewsiejewicz Wieniaminow-Popow (ur. 1797 w Anginskim, zm. 31 marca 1879 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny, misjonarz na Aleutach i Alasce, autor przekładów Pisma Świętego na języki lokalne, badacz etnografii i geografii Aleutów, nazywany apostołem Ameryki.

W 1977 kanonizowany jako św. Innocenty z Alaski, jego kult szczególnie żywy jest w Kościele Prawosławnym w Ameryce.

Życiorys

Duchowny

Był synem sługi cerkiewnego z eparchii irkuckiej. Naukę w seminarium duchownym w Irkucku podjął w wieku dziewięciu lat, na koszt państwa (jego ojciec już wówczas nie żył). W szkole nadano mu nazwisko seminaryjne Wieniaminow, na cześć arcybiskupa Beniamina (Krasnopiewkowa). Święcenia diakońskie przyjął w 1817, będąc jeszcze słuchaczem seminarium. Dyplom końcowy z wyróżnieniem uzyskał w 1820. Przez rok pracował jako nauczyciel w szkole parafialnej, zaś 18 maja 1821 został – jako mężczyzna żonaty – wyświęcony na kapłana^[1].

W 1824, na własną prośbę, razem z żoną i dziećmi udał się na Aleuty w celu prowadzenia działalności misyjnej wśród ludności rdzennej. Piętnaście lat żył na Unalasce, gdzie założył prawosławną parafię. Podróżował również na Kamczatkę i Alaskę. Otwierał nowe cerkwie i szkoły parafialne. Przypisuje mu się ochrzczenie tysięcy osób^[1]. Nauczył się miejscowych języków i poznał lokalne zwyczaje, co umożliwiło mu dokonanie przekładu Biblii na języki miejscowe oraz napisanie opracowań z zakresu geografii, etnografii i językoznawstwa Aleutów. Od 1834 prowadził działalność misyjną w Nowoarchangielsku^[1].

W 1838 udał się do Petersburga, aby starać się o rozwijanie misji prawosławnej na Aleutach, utworzenie samodzielnej eparchii kamczackiej oraz o zgodę na druk opracowanych przekładów Pisma Świętego na języki miejscowej ludności. W 1839 otrzymał godność protoprezbitera^[1].

Biskup kamczacki

29 listopada 1840, po śmierci małżonki, złożył wieczyste śluby mnisze przed metropolitą moskiewskim Filaretem. Dzień później otrzymał godność archimandryty, a 15 grudnia 1840 został wyświęcony na pierwszego biskupa kamczackiego, kurylskiego i błagowieszczeńskiego^[1]. W 1850 otrzymał godność arcybiskupią^[1].

Odegrał znaczącą rolę w przyłączeniu do Rosji Nadamurza, blisko współpracował z generał-gubernatorem Syberii Wschodniej Nikołajem Murawjowem. Brał udział w rozmowach rosyjsko-chińskich dotyczących przebiegu granicy w rejonie Amuru. Począwszy od 1858 rezydował w Błagowieszczeńsku, dokąd przeniesiono siedzibę eparchii kamczackiej. Zainicjował wzniesienie w mieście kompleksu rezydencji biskupiej oraz cerkwi św. Mikołaja i soboru katedralnego^[1].

W 1868 objął katedrę moskiewską i pozostał na niej do śmierci. Pochowany w cerkwi św. Filareta Miłościwego w kompleksie zabudowań Ławry Troicko-Siergijewskiej^[1].

Kult

Relikwie św. Innocentego w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Ławrze Troicko-Siergijewskiej

Innocenty został kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny w 1977^[1]. Jego wspomnienie liturgiczne przypada dwa razy w roku – 6 października i 31 marca^[2].

Kult świętego jest szczególnie żywy w Kościele Prawosławnym w Ameryce. Innocenty jest w jego publikacjach tytułowany Oświecicielem Ameryki i Równym Apostołom^[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Teksty prawosławne (po aleucku)