Inochód
Inochód (skrocz, ang. lateral ambling gait, lateral amble) – naturalny sposób poruszania się niektórych ssaków kopytnych i psowatych polegający na unoszeniu jednocześnie obu kończyn z jednej strony ciała, np. lewej przedniej i lewej tylnej, a następnie prawej przedniej i prawej tylnej. W chodzie tym, podobnie jak w kłusie, słychać dwa takty.
Inochód zaliczany jest do chodu dwutaktowego konia. Niektóre konie – np. rasa Paso Fino poruszają się w ten sposób naturalnie niezależnie od prędkości. W polskich hodowlach konie chodzące inochodem zdarzają się bardzo rzadko.
Badania przeprowadzone na kucach islandzkich wykazały, że za zdolność do inochodu odpowiada mutacja genu DMRT3, która pojawiła się w hrabstwie York pomiędzy rokiem 850 a 900 (A. Ludwig, 2012 r.)[1].
Ten rodzaj chodu obserwuje się też np. u wielbłądów, żyraf i zwierząt drapieżnych, takich jak wilk grzywiasty, oraz niektórych ras psów, np. Fila Brasileiro i wilczak czechosłowacki[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Co mają wspólnego wikingowie i specyficzny chód koni? Zdziwisz się, jak to przeczytasz, www.national-geographic.pl [dostęp 2016-08-12].
- ↑ Tłumaczenie wzorca rasy Czechoslovakian Wolfdog. „Związek Kynologiczny w Polsce”. (pol.).
Media użyte na tej stronie
Animated sequence of a bactrian camel racking. Photos taken by Eadweard Muybridge (died 1904), first published in 1887 at Philadelphia (Animal Locomotion). Animation by Waugsberg, 2009-2-9. (The sequence is set to motion using frames from Human and Animal Locomotion, plate 738, Bactrian camel racking.)
Animated sequence of a horse pacing. Photos taken by Eadweard Muybridge (died 1904), first published in 1887 at Philadelphia (Animal Locomotion). Animation by Waugsberg, 2006-10-8. (The sequence is set to motion using frames of Human and Animal Locomotion, plate 591, "Pronto" pacing)