Inspektorat Graniczny nr 7

Inspektorat Graniczny nr 7
Obwód Straży Granicznej „Chojnice”
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1928
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódInspektorat Straży Celnej „Chojnice”
Organizacja
DyslokacjaChojnice
FormacjaStraż Graniczna
PodległośćPomorski Inspektorat Okręgowy SG
Pomorski Okręg SG
Straż Graniczna w 1930.jpg
Inspektorat Graniczny nr 7 Chojnice.png

Inspektorat Graniczny nr 7 – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1928–1939.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[1]. Rozkazem nr 2 z 19 kwietnia 1928 roku w sprawach organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski zatwierdził dyslokację i strukturę inspektoratu granicznego nr 7 „Chojnice”[2]. Określił też granice inspektoratu granicznego: od wschodu: placówka Straży Granicznej „Dywan” wyłącznie, od południa: placówka Straży Granicznej „Witkowo” włącznie[2]. W 1930 roku utworzono nowy komisariat SG „Borzyszkowy” w miejsce zlikwidowanego podkomisariatu Dolne Ostrowite. Zmieniono również nazwę komisariatu SG „Prądzona” na Brzeźno oraz Zielona Chocina na Konarzyny. W 1937 roku utworzono komisariat „Lipnica” w miejsce zlikwidowanego komisariatu „Borzyszkowy”. Rozkazem nr 1 z 31 marca 1937 roku w sprawach [...] likwidacji i tworzenia placówek, komendant Straży Granicznej płk Jan Gorzechowski zniósł posterunek wywiadowczy „Brusy”[3]. Rozkazem nr 2 z 8 września 1938 roku w sprawie terminologii odnośnie władz i jednostek organizacyjnych formacji, komendant Straży Granicznej płk Jan Gorzechowski nakazał zmienić nazwę Inspektoratu Granicznego „Chojnice” na Obwód Straży Granicznej „Chojnice”[4].

Służba graniczna

Inspektorat obejmował on odcinek graniczny od jeziora Somińskiego, do lasów koło miejscowości Witkowo. Tj. od kamienia granicznego nr C 003 do kamienia granicznego nr D 238. Od 1933 roku Inspektorat poszerzono do kamienia granicznego nr D 248 (do miejscowości Lutówko). Długość odcinka granicznego wynosiła ponad 142 km.

Sąsiednie inspektoraty:

Dziania zbrojne jednostek obwodu

Broniąca Chojnic kompania Straży Granicznej „Chojnice” kpt. Czesława Jareckiego wchodziła w skład oddziału wydzielonego płk. Tadeusza Majewskiego. Jej skład stanowili strażnicy placówek „Nieżychowice”, „Chojnice I” i „Chojnice II” oraz załogi komendy obwodu i plutonu wzmocnienia. Kompania otrzymała zadanie bronić odcinka na północ od dworca kolejowego w stronę ulicy Człuchowskiej. Od ognia artyleryjskiego został śmiertelnie ranny kpr. Jan Jóźwiak oraz lekko ranny komendant obwodu Straży Granicznej ppłk Stanisław Kozubek. W walce zginęli plut. Władysław Wyrwała oraz kpr. Feliks Skraburski, a ciężko ranny został odniósł kpr. Franciszek Brzeziński. Pluton wzmocnienia z kompanii „Chojnice” bronił Czerska. W walce odniósł rany dowódca plutonu ppor. Franciszek Gorczyca. Został zabity na łóżku szpitalnym. W ten sam sposób zamordowano też kpr. Franciszka Brzezińskiego. Około 14.00 kompania Straży Granicznej wycofała się z Chojnic. Potem walczyła w okrążeniu w Borach Tucholskich. dowódca kompanii z grupą strażników wydostał się z okrążenia i zgodnie z rozkazami kierował się do ośrodka szkolenia Straży Granicznej w Rawie Ruskiej[5]. W okolicach Góry Kalwarii dostali się do niewoli[6].

Kierownicy/komendanci inspektoratu

stopieńimię i nazwiskookres pełnienia służbykolejne stanowisko
nadkomisarzStanisław Domachowski1928–1936[7]
nadkomisarzWłodzimierz Słoka1936–1937[7]
inspektorStanisław Kozubek1937–1939[7]

Struktura organizacyjna

W momencie powstania Inspektorat w 1928 roku składał się z czterech komisariatów i jednego podkomisariatu. Taki podział administracyjny przetrwał do 1930 roku.

1928

1930

1933−1936

1937

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Straż Graniczna w 1930.jpg
Rozmieszczenie Straży Granicznej w 1930 roku
Inspektorat Graniczny nr 7 Chojnice.png
Rozmieszczenie inspektoratu granicznego nr 7 Chojnice w 1930 roku