Inspektorat Wewnętrzny Straży Granicznej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1929 |
Rozformowanie | 3 listopada 1930 |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja |
Inspektorat Wewnętrzny Straży Granicznej nr VI – jednostka organizacyjna Straży Granicznej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[1]. Rozkazem nr 3 z 14 maja 1929 roku w sprawie utworzenia Inspektoratu Wewnętrznego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski utworzył Inspektorat Wewnętrzny Straży Granicznej[2].
20 grudnia 1929 roku weszło w życie zarządzenie Ministra Skarbu z 4 grudnia 1929 roku wydane wspólnie z Ministrem Spraw Wojskowych w sprawie utworzenia Inspektoratu Okręgowego Nr VI Straży Granicznej. Kierownik Ministerstwa Skarbu Ignacy Matuszewski ustanowił Inspektorat Okręgowy Nr VI Straży Granicznej z siedzibą w Warszawie. Terytorialny zakres działania Inspektoratu rozciągał się na obszar całego Państwa, z wyjątkiem pasa granicznego oraz powiatów, sąsiadujących z pasem granicznym, na terenie których rozlokowane były dowództwa brygad i półbrygad Korpusu Ochrony Pogranicza. Inspektoratowi podlegały komisariaty wewnętrzne Straży Granicznej, których liczbę, siedzibę i terytorialny zakres działania ustalał Minister Skarbu. Kierownik Inspektoratu podlegał bezpośrednio komendantowi Straży Granicznej. Zadaniem Inspektoratu było ściganie przestępstw celno-skarbowych przy zachowaniu przepisów ustawy karnej skarbowej z 2 sierpnia 1926 roku, a także przepisów i rozporządzeń wydanych na podstawie ustawy z 14 grudnia 1923 roku o uprawnieniach organów wykonawczych władz skarbowych[3].
Rozkazem nr 7 z 23 października 1931 roku w sprawach organizacyjnych i etatowych, w związku z zarządzeniem Ministra Skarbu z 22 października 1930 roku znoszącym Inspektorat Okręgowy Nr VI, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski zarządził likwidację Inspektoratu Okręgowego Nr VI z dniem 3 listopada 1930 roku[4]. Zniósł komisariat „Warszawa”, a powołał Egzekutywę Oddziału II Komendy Straży Granicznej z przydziałem etatowym, ewidencyjnym i gospodarczym do Komendy Straży Granicznej. Komisariaty wewnętrzne zachowały swój terytorialny zakres działania[4]. Komisariat Lwów przydzielono pod względem służbowym bezpośrednio do Małopolskiego Okręgu Straży Granicznej; etatowo, ewidencyjnie i gospodarczo do Inspektoratu Granicznego Stryj[5].
Struktura organizacyjna
Organizacja inspektoratu w maju 1929[2]:
- sztab – Warszawa
- komisariat Wewnętrzny Straży Granicznej nr 1 „Warszawa”
- komisariat Wewnętrzny Straży Granicznej nr 2 „Łódź”
- komisariat Wewnętrzny Straży Granicznej nr 3 „Kraków”
- komisariat Wewnętrzny Straży Granicznej nr 4 „Lwów”
- komisariat Wewnętrzny Straży Granicznej nr 5 „Białystok”
Obsada personalna
Obsada personalna inspektoratu w maju 1929[6]:
- Kierownik – insp. Jan Zięba
- adiutant – vacat
- oficer informacyjny – kom. Stanisław Matera
- kwatermistrz – kom. Wiktor Skrzypek
- płatnik – vacat
Przypisy
- ↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
- ↑ a b Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 42.
- ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu Nr 35 z 20 grudnia 1929 roku, poz. 416.
- ↑ a b Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 67.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 68.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 43.
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
- Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
- Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928–1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie Straży Granicznej w 1930 roku