Instrukcja techniczna O-1

Instrukcja techniczna O-1 – standard techniczny w geodezji w Polsce obowiązujący na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 (Dz.U. Nr 30, poz. 297)^[1], zbiór wytycznych dotyczących ogólnych zasad wykonywania prac geodezyjnych, wprowadzony zarządzeniem^[2] Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartogarfii z 9 lutego 1979 w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji technicznej 0-1 "Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych". Ostatnim wydaniem jest wydanie IV z 1988, opracowane przez Wojciecha Bychawskiego, Tadeusza Dąbrowskiego, Edwarda Jarosińskiego, Zbigniewa Łukawskiego, Wojciecha Markowskiego oraz Genowefę Pierścionek-Bielaniewicz zgodnie z zaleceniami technicznymi wydanymi przez Biuro Rozwoju Nauki i Techniki Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (konsultacja naukowa: Czesław Kamela). W związku z wprowadzeniem ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej z 4 marca 2010 roku, standardy techniczne jako przepisy wykonawcze zachowały moc do 8 czerwca 2012 roku^[3].

Zakres instrukcji

Przepisy instrukcji O-1 ustalają:

• podstawy jednolitości prac geodezyjnych,
• ogólne zasady stosowania przepisów technicznych,
• podział prac geodezyjnych,
• podział i klasyfikację osnów geodezyjnych poziomych i wysokościowych,
• ogólne zasady zakładania osnów geodezyjnych oraz stosowania układów lokalnych,
• dokładności pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych - zasady wykonywania prac obliczeniowo-kontrolnych i obliczeniowych,
• ogólne zasady porządkowe

dla prac geodezyjnych wykonywanych w celu:

• określenia danych o kształcie i wymiarach Ziemi oraz przebiegu geoidy,
• zakładania osnów geodezyjnych,
• określania danych dotyczących topografii powierzchni ziemi, złóż mineralnych i wyrobisk górniczych,
• pomiarów sytuacyjnych i rzeźby terenu do sporządzania map wielkoskalowych,
• pomiarów uzbrojenia terenu w urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne,
• zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów,
• rozwiązywania geodezyjnych zagadnień projektowych i realizacyjnych w poszczególnych dziedzinach techniki i gospodarki narodowej,
• aktualizacji materiałów geodezyjno-kartograficznych.

Ogólne zasady stosowania przepisów technicznych w geodezji

Prace geodezyjne o treści, dokładności i formie określonych przepisami technicznymi dla danego rodzaju prac są typowymi opracowaniami geodezyjnymi. Treść, dokładność i forma typowych prac geodezyjnych i kartograficznych jest określona przepisami technicznymi zawartymi w instrukcjach technicznych. Przepisy techniczne zawarte w instrukcjach, określające cechy opracowań końcowych są obligatoryjne dla danego rodzaju opracowań, a parametry techniczne etapów pośrednich prac geodezyjnych, warunkujące uzyskanie cech opracowań końcowych, powinny być podporządkowane przepisom właściwym dla danego rodzaju opracowań.

Instrukcje techniczne dzielą się na 3 grupy oznaczane symbolami:

• O – instrukcje regulujące obligatoryjnie sprawy ogólne
• G – instrukcje geodezyjne, które regulują wykonywanie pomiarów osnów geodezyjnych, pomiarów astronomicznych, grawimetrycznych i magnetycznych do celów geodezyjnych, pomiarów sytuacyjno-wysokościowych, pomiarów realizacyjnych i obsługi inwestycji, pomiarów i opracowań w zakresie ewidencji gruntów i budynków
• K – instrukcje kartograficzne regulujące opracowanie i reprodukcję mapy zasadniczej, map topograficznych do celów gospodarczych oraz map tematycznych

Na podstawie tej instrukcji straciło moc zarządzenie nr 4 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z 20 stycznia 1969 w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji O-1 "Ogólne zasady techniczne i porządkowe"^[4].

Zobacz też

• Standardy techniczne dotyczące geodezji w Polsce

Przypisy

Bibliografia

• Instrukcja techniczna O-1. Warszawa: GUGiK, 1988.