Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk

Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk

Wejście do siedziby Instytutu w Warszawie
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Adres
ul. M. Kasprzaka 44/52 01-224 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk
52°13′42″N 20°57′48″E/52,228333 20,963333
Strona internetowa

Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk (w skrócie IChF PAN) – instytut naukowy Polskiej Akademii Nauk z siedzibą w Warszawie. Obecnie tematyka badań w IChF jest skoncentrowana wokół aktualnych problemów fizykochemii. Jednostka ma prawo do nadawania stopnia naukowego doktora oraz doktora habilitowanego w zakresie chemii.

Historia

IChF PAN został powołany uchwałą Prezydium Rządu PRL 19 marca 1955 i był pierwszym instytutem chemicznym PAN. Określono wówczas jego zadania: "Instytut Chemii Fizycznej obejmuje swoją działalnością prowadzenie badań nad aktualnymi zagadnieniami chemii fizycznej ważnymi z punktu widzenia rozwoju nauk chemicznych i potrzeb gospodarki narodowej".

W początkach działalności głównym zadaniem było przygotowanie kadry naukowej, która zdolna byłaby prowadzić badania naukowe z zakresu fizykochemii. Rozwojowi kadry naukowej sprzyjał fakt, że zatrudnieni pracownicy naukowi nie mieli obciążeń dydaktycznych obowiązujących w szkołach wyższych.

Pierwszy dyrektor IChF PAN – prof. Wojciech Świętosławski

Pracownikami Instytutu w momencie jego utworzenia zostali profesorowie W. Świętosławski, St. Bretsznajder, B. Kamieński, M. Śmiałowski, W. Trzebiatowski, W. Kemula, St. Minc, K. Gumiński, J. Kamecki, docenci (J. Berak, Z. Szklarska-Śmiałowska, J. Wojciechowska, J. Minczewski) oraz pomocniczy pracownicy naukowi (12 adiunktów, 11 starszych asystentów, 13 asystentów, 15 pracowników naukowo-technicznych).

Powołano wówczas do życia 7 zakładów: I. Zakład Badań Strukturalnych (kierownik: prof. Włodzimierz Trzebiatowski) we Wrocławiu – badania nad strukturą materiałów ognioodpornych, półprzewodników, stopów metalicznych i katalizatorów kontaktowych;

II. Zakład Fizykochemicznych Metod Analitycznych (prof. Wiktor Kemula) – opracowanie szybkich metod kontroli surowców i produktów;

III. Zakład Fizykochemii Podstawowych Surowców Organicznych (prof. Wojciech Świętosławski) – opracowywanie fizykochemicznych charakterystyk surowców organicznych, poszukiwanie dróg rozdzielania mieszanin wieloskładnikowych;

IV. Zakład Fizykochemii Zjawisk Powierzchniowych (prof. Bogdan Kamieński) w Krakowie, z pracownią w Lublinie (prof. A. Waksmundzki) – opracowanie podstaw flotacyjnego rozdzielania i wzbogacania minerałów i rud, a także badania z zakresu adsorpcji i wymiany jonowej;

V. Zakład Fizykochemii Procesów Elektrodowych (prof. Michał Śmiałowski) – badania nad mechanizmem procesów elektrochemicznych, katalizą oraz korozji tworzyw;

VI. Zakład Elektrochemii (prof. Stefan Minc) – opracowywanie podstawowych zagadnień z zakresu elektrolizy, badanie potencjałów kontaktowych i struktury elektrolitów;

VII. Zakład Fizykochemicznych Podstaw Technologii (prof. Stanisław Bretsznajder) z pracownią we Wrocławiu (prof. W. Bobrownicki) – opracowywanie podstawowych zagadnień z zakresu inżynierii i budowy aparatury chemicznej oraz z zakresu procesów technologicznych.

Pierwszym Dyrektorem Instytutu i równocześnie Przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu został prof. Wojciech Świętosławski, a jego zastępcą został prof. M. Śmiałowski. Po przejściu prof. Świętosławskiego na emeryturę (w roku 1960) kolejnymi dyrektorami instytutu byli: prof. Michał Śmiałowski (1960–1973), prof. Wojciech Zielenkiewicz (1973–1990), prof. Jan Popielawski (1990–1992), prof. Janusz Lipkowski (1992–2003), prof. Aleksander Jabłoński (2003–2011), prof. Robert Hołyst (2011-2015), prof. Marcin Opałło (od 2015)^[1].

W czasie kolejnych lat zmieniała się struktura IChF, nastąpił wzrost liczby pracowników, a także pojawiły się nowe tematy badawcze, co znajduje odzwierciedlenie w obecnej strukturze instytutu.

Struktura

IChF jest podzielony na zakłady naukowe, w ramach których działają zespoły badawcze^[2]:

• Zakład Chemii Fizycznej Układów Biologicznych (kierownik: prof. dr hab. Maciej Wojtkowski)

Kierownicy zespołów: prof. dr hab. M. Wojtkowski, dr Jan Guzowski i dr hab. Jan Paczesny

• Zakład Fizykochemii Miękkiej Materii (kierownik: prof. dr hab. Robert Hołyst)

Kierownicy zespołów: dr hab. Jacek Gregorowicz, dr hab. Wołodymyr Saszuk, prof. dr hab. Robert Hołyst, prof. dr hab. Piotr Garstecki, dr hab. Anna Ochab-Marcinek

• Zakład Katalizy na Metalach (kierownik: dr hab. Zbigniew Kaszkur)

Kierownicy zespołów: dr hab. Z. Kaszkur, dr hab. Rafał Szmigielski i dr hab. Juan Carlos Colmenares Quintero

• Zakład Procesów Elektrodowych (kierownik: prof. dr hab. Marcin Opałło)

Kierownicy zespołów: prof. dr hab. Joanna Niedziółka-Jönsson, dr hab. Martin Jönsson-Niedziółka, dr Wojciech Nogala i prof. dr hab. M. Opałło

• Zakład Układów Złożonych i Chemicznego Przetwarzania Informacji (kierownik: prof. dr hab. Jerzy Górecki)

Kierownicy zespołów: dr hab. Wojciech Góźdź i prof. dr hab. J. Górecki

• Zakład Fotochemii i Spektroskopii (kierownik: prof. dr hab. Jacek Waluk)

Kierownicy zespołów: dr hab. Agnieszka Michota-Kamińska, dr hab. Gonzalo Angulo Nunez, prof. dr hab. Robert Kołos, dr hab. Yuriy Stepanenko i prof. dr hab. J. Waluk

• Zespoły samodzielne

Kierownicy: prof. dr hab. Janusz Lewiński, dr Bartłomiej Wacław, dr Piyush Sindhu Sharma, dr hab. Adam Kubas, dr hab. Piotr Zarzycki, prof. dr hab. Robert Nowakowski, dr hab. Daniel Prochowicz i dr Tomasz Ratajczyk

• Zakład Doświadczalny Chemipan.

Zobacz też

• Jan Jasny
• Jerzy Sepioł

Przypisy

Bibliografia

• W. Zielenkiewicz, Kronika – 50 lat IChF PAN.

Linki zewnętrzne

• Strona główna Instytutu Chemii Fizycznej
• Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).