Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
| KC PZPR | |
 | |
| Data założenia | 1950 |
|---|---|
| Data likwidacji | 1954 |
| Typ | państwowa uczelnia niepubliczna, uczelnia partyjna PZPR |
| Państwo | |
| Adres | al. Stalina 19, Warszawa |
| Rektor | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′14,578″N 21°01′26,393″E/52,220716 21,023998 | |
Instytut Kształcenia Kadr Naukowych – wyższa szkoła partyjna i marksistowska placówka badawcza, powołana 17 stycznia[1] 1950 z inicjatywy Adama Schaffa przy Komitecie Centralnym PZPR.
Historia i działalność
Zadaniem IKKN było kształcenie kierowniczych kadr naukowych w oparciu o sprawdzone wzory nauki radzieckiej (tzw. Instytut Czerwonej Profesury) oraz uniwersytetów w Cambridge i w Oxfordzie. Dorobek naukowy pracowników Instytutu ograniczał się do krytyki politycznej nauki Zachodu z pozycji marksizmu-leninizmu.
Studia trwały 3 lata. W Instytucie wykładali też obywatele ZSRR (M. Osadko, Nikołaj Niekrasow, A.W. Romanczenko) i NRD (Jürgen Kuczynski). Od 1953 IKKN mógł nadawać „aspirantom” a więc obecnym doktorantom, po obronie „pracy kandydackiej” (pracy doktorskiej), tytuł „kandydata nauk” (doktora nauk)[1]. 4 stycznia 1954 Instytut przekształcono w Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR, a już od 1957 funkcjonował pod nazwą Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, aż do 1984 gdy na jego miejsce utworzono Akademię Nauk Społecznych istniejącą do 1990.
Kierownictwo[2]
- 12 stycznia 1951-18 czerwca 1954 - Zygmunt Modzelewski, rektor (1900-1954)
- marzec 1950-1954 - Adam Schaff, dyrektor (1913-2006)[3]
- 1954-1957 - Adam Schaff, rektor
Struktura
- Wydział Materializmu Dialektycznego i Historycznego, Historii Filozofii oraz Teorii Państwa i Prawa (Filozoficzny)
- Wydział Ekonomii Politycznej (Ekonomiczny)
- Katedra Ekonomii Politycznej - kierownik Włodzimierz Brus
- Katedra Historii Myśli Ekonomicznej - kier. Oskar Lange
- Katedra Podstaw Ekonomiki Polski Ludowej
- Wydział Historii Polski, Historii Powszechnej i Historii WKP(b) (Historyczny)[4]
- Katedra Historii Polski – kier. Stanisław Arnold, zastępcy: Żanna Kormanowa, Tadeusz Daniszewski
- Katedra Historii WKP(b) – kier. Józef Kowalski, zastępca Weronika Gostyńska
- Katedra Historii Powszechnej – kier. Bronisław Krauze
W roku akademickim 1951-1952 zlikwidowano strukturę wydziałową, które zastąpiono 7 katedrami.
Siedziba
Siedziba IKKN mieściła się w Warszawie, początkowo przy ul. Wiejskiej 18 (1951)[5], następnie w Alei Stalina 10 (ob. Aleje Ujazdowskie 10) (1954)[6].
Zobacz też
- Centralna Szkoła Partyjna PZPR
- Szkoła Partyjna przy KC PZPR
- Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR 1968–1971
- Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Akademia Nauk Społecznych
Przypisy
- ↑ a b Bogusław Czarny: Wpływ aspirantów Katedry Ekonomii Politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie na polską ekonomię po II wojnie światowej, Ekonomia nr 41/2015
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 143.
- ↑ zarządzający IKKN na zlecenie władz partii (Bolesława Bieruta, Jakuba Bermana, Romana Zambrowskiego), źródło: Bogusław Czarny: Wpływ aspirantów Katedry Ekonomii Politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie na polską ekonomię po II wojnie światowej, Ekonomia nr 41/2015, s. 27
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 319, ISBN 978-83-235-0318-7
- ↑ Nowe Drogi, 1951.03-04 nr 2, s. 158
- ↑ Spis telefonów warszawskiego okręgu poczty i telekomunikacji na rok 1950
Bibliografia
- Beata Bińko: Instytut Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR – narzędzie ofensywy ideologicznej w nauce i szkolnictwie wyższym, "Kultura i Społeczeństwo" 40 (1996), nr 2, s. 199–214.
- Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
- Beata Bińko: Skąd przychodzili, dokąd zmierzali... aspiranci pierwszego rocznika Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR [w:] Komunizm: ideologia, system, ludzie, pod red. Tomasza Szaroty, Warszawa: "Neriton" – Instytut Historii PAN 2001, s. 192–204.
- Tadeusz Rutkowski: Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 319.
- Bogusław Czarny: Wpływ aspirantów Katedry Ekonomii Politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie na polską ekonomię po II wojnie światowej, Ekonomia nr 41/2015, s. 25-57.
Media użyte na tej stronie
Warszawa outline with districts v4.svg
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
Poland adm location map.svg
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Masovian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
