Instytut Niepokalanej Matki Kościoła

Instytut Niepokalanej Matki Kościoła – żeński instytut świecki życia konsekrowanego powołany na prawie diecezjalnym, zrzeszający kobiety, które, pozostając osobami świeckimi, składają śluby czystości i posłuszeństwa oraz żyją duchowością Ruchu Światło-Życie.

Działalność

Dwie trzecie członkiń Instytutu żyje we wspólnocie, natomiast 1/3 – indywidualnie, pozostając w swoich środowiskach i pracując zawodowo, a czasem podejmując konkretne prace na rzecz wspólnoty. Starają się wnosić tam, gdzie żyją i pracują, przesłanie Ewangelii. Nie noszą żadnych oznak swojej konsekracji i – najczęściej – nie ujawniają faktu swej przynależności do Instytutu.

Instytut podejmuje m.in. ewangelizację, tworzenie środowisk wychowawczych, odnowę katechumenatu rodzinnego (poprzez formację małżeństw i rodzin), zaangażowanie w świat kultury, obecność w mediach, zaangażowanie w życie społeczno-polityczne i gospodarcze oraz pracę w różnych zawodach^[1].

Wiele z członkiń posługuje w centrach Ruchu Światło-Życie, a także angażuje się w działalność Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, m.in. prowadząc rekolekcje ewangelizacyjne dla uzależnionych, ale także kursy i szkolenia z pedagogiki zabawy, metod aktywizujących w katechezie oraz szkolenia wodzirejów zabaw bezalkoholowych. Z inicjatywy Instytutu w Lublinie powstała grupa „Odwaga”, która próbuje służyć pomocą duchową osobom o skłonnościach homoseksualnych, które pragną żyć w zgodzie z nauką Kościoła.

Instytut liczy ponad 100 członkiń. Działa w 17 diecezjach w Polsce i 7 za granicą, w 5 krajach, w tym:

• w Niemczech – w diecezjach spirskiej i rottenbursko-stuttgarckiej,
• na Słowacji – w diecezjach spiskiej i koszyckiej,
• na Ukrainie – w diecezji kamieniecko-podolskiej,
• we Włoszech – w Rzymie
• w Brazylii – w Umburanas^[2].

Odpowiedzialną główną Instytutu w kadencji 2010–2016 jest Jolanta Szpilarewicz^[3], która zastąpiła na tym stanowisku Ewę Kusz, będącą jednocześnie przewodniczącą Światowej Konferencji Instytutów Świeckich^[4][5].

Siedziba Instytutu przy ul. ks. Franciszka Blachnickiego 25 w Krościenku nad Dunajcem

Siedziba

Siedzibą Instytutu jest budynek przy ul. ks. Franciszka Blachnickiego 25 w Krościenku nad Dunajcem, który został przez niego zakupiony w 1981 roku^[6]. 23 czerwca 2005 roku odbyło się błogosławieństwo kaplicy pw. Niepokalanej Matki Kościoła, znajdującej się w tym budynku.

Historia

W 1957 roku 5 kobiet rozpoczęło pracę w tworzonym przez ks. Franciszka Blachnickiego Ośrodku Katechetycznym w Katowicach, który z czasem przekształcił się w Centralę Krucjaty Trzeźwości i Wstrzemięźliwości. 24 maja 1958 roku sześć kobiet (Dorota Seweryn, Joanna Panek, Zuzanna Podlewska, Maria Pełka, Zyta Kocur i Gizela Skop) zdecydowało się zamieszkać razem i rozpocząć „2-letni okres próby w Zespole Niepokalanej”^[7]. Gdy w sierpniu 1960 roku Służba Bezpieczeństwa zlikwidowała Krucjatę, działaczki przyszłego Instytutu zamieszkały w Krościenku nad Dunajcem.

Członkinie Instytutu towarzyszyły ks. Blachnickiemu przy organizowaniu pierwszych oaz dla ministrantów, a po Soborze Watykańskim II pracowały w ramach rozwijającego się Ruchu Żywego Kościoła zwanego od 1976 roku Ruchem Światło-Życie.

Instytut został zatwierdzony na prawie diecezjalnym w 1996 roku przez ówczesnego biskupa tarnowskiego Józefa Życińskiego.

W 1998 Instytut Niepokalanej Matki Kościoła powołał Instytut im. ks. Franciszka Blachnickiego, czuwający nad zachowaniem duchowej spuścizny ks. Blachnickiego, gromadzący materiały archiwalne oraz prowadzący działalność wydawniczą^[8][9].

Przypisy

Bibliografia

• Instytut Niepokalanej Matki Kościoła. [dostęp 2013-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-05)].