Instytut Polski w Wilnie
Siedziba Instytutu Polskiego w Pałacu Paców w Wilnie | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia | 1 lutego 1996 |
Siedziba | |
Dyrektor (p.o.) | Dorota Mamaj |
Adres | |
Šv. Jono g. 3 Vilnius 01123 | |
Położenie na mapie Litwy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
54°40′52,8″N 25°17′14,6″E/54,681333 25,287389 | |
Strona internetowa |
Instytut Polski w Wilnie (lit. Lenkijos institutas Vilniuje) – polska placówka zagraniczna w stolicy Litwy podlegająca Ministerstwu Spraw Zagranicznych RP[1]. Jej działalnością kieruje dyplomata w randze kierownika placówki – dyrektora.
Historia oraz misja
Instytut został powołany do życia Zarządzeniem nr 34 Ministra Spraw Zagranicznych z 21 grudnia 1995 na podstawie zapisów art. 21 Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy[2]. 23 stycznia 1996 Ambasada RP w Wilnie poinformowała notą Ministerstwo Spraw Zagranicznych Litwy o tym, że z dniem 1 lutego 1996 otwiera w Wilnie ośrodek kultury i informacji o nazwie Instytut Polski.
Głównym zadaniem Instytutu jest wypełnianie zadań z zakresu dyplomacji publicznej i kulturalnej, tj. utrzymywanie dobrych stosunków społecznych, naukowych i kulturalnych między Polską a Litwą, upowszechnianie wiedzy o Polsce i jej historii, popularyzowanie dorobku polskiej kultury i nauki, wspieranie współpracy między oboma krajami w różnych dziedzinach. Instytut organizuje wydarzenia w swojej siedzibie i poza nią, a także inspiruje miejscowe instytucje, stowarzyszenia i środowiska do organizowania wspólnych przedsięwzięć. Instytut organizuje wystawy, koncerty, pokazy filmów, promocje książek, wspiera przekłady książek, wspiera i promuje wymianę naukową i kulturalną[3], promuje atrakcje turystyczne Polski. Instytut Polski w Wilnie jest członkiem litewskiego klastra European Union National Institutes for Culture (EUNIC)[4]. Dyrektor Instytutu w latach 2017–2019 przewodził pracom klastra na Litwie, skupiającego oprócz Instytutu Polskiego, także Litewski Instytut Kultury, British Council Lithuania, Włoski Instytut Kultury, Instytut Francuski oraz Goethe-Institut[5].
Od września 2018[6] Instytut Polski mieści się w siedzibie Ambasady RP w Wilnie w Pałacu Paców. W siedzibie Instytutu znajduje się także biblioteka, mająca w swoim zbiorze ponad 8000 książek, płyt CD oraz DVD[7].
Nagrody i wyróżnienia
W 2019 Instytut Polski w Wilnie znalazł się w gronie osób oraz instytucji, które otrzymały nagrody i podziękowania mera Wilna za znaczący wkład w rozwój miasta. Instytut został wyróżniony „za wkład w rozwój kulturalny Wilna, promocję polskiej kultury oraz rozwój międzynarodowej współpracy miasta”. Dyrektor Marcin Łapczyński odebrał honorowy dyplom z rąk mera Remigijusa Šimašiusa[8].
Polsko-litewski projekt edukacyjny Instytutu „Polska i Litwa – na wspólnej drodze. Miejsca i ludzie, którzy nas łączą”[9][10] trafił do finału konkursu „Wydarzenie Historyczne Roku 2017[11]”, organizowanego przez Muzeum Historii Polski.
W finale konkursu „Wydarzenie Historyczne Roku 2018” znalazły się dwa projekty współorganizowane przez placówkę[12]: w kategorii „Wydarzenie” znalazł się interdyscyplinarny projekt „Witkacy na Litwie”, obejmujący wystawę „Anioł i Syn. Witkiewiczowie w Zakopanem i na Litwie”[13] w Narodowym Muzeum Sztuki im. Čiurlionisa w Kownie i wydanie pierwszej w języku litewskim publikacji o Witkacym „Witkacy. Umysł drapieżny”; w kategorii „Wystawa” znalazła się wystawa „Litwo, Ojczyzno moja… Adam Mickiewicz i jego poemat Pan Tadeusz”[14] w Muzeum Narodowym – Pałacu Wielkich Książąt Litewskich w Wilnie.
Wydana przez placówkę z okazji 80. rocznicy nawiązania przez Polskę i Litwę stosunków dyplomatycznych książka „1938. Najciemniejsza noc jest tuż przed świtem”[15] autorstwa Dominika Wilczewskiego oraz Simonasa Jazavity trafiła do finału konkursu „Książka Historyczna Roku 2019”[16], organizowanego przez Instytut Pamięci Narodowej, TVP, Polskie Radio i Narodowe Centrum Kultury. Została także uznana za „Najpiękniejszą książkę roku 2019” w konkursie organizowanym przez Ministerstwo Kultury Litwy[17][18].
Dyrektorzy
- luty 1996 – wrzesień 1997 – Wojciech Wróblewski[19]
- 1997–2000 – Ryszard Badoń-Lehr
- czerwiec 2000–2005 – Małgorzata Kasner[20]
- 2005–2009 – Mariusz Gasztoł[21]
- 2009 – październik 2015 – Małgorzata Kasner[22]
- 1 listopada 2015 – 31 grudnia 2019 – Marcin Łapczyński[23][24][25]
- 1 stycznia 2020 – 31 października 2020 – Paweł Krupka, p.o.
- 1 listopada 2020 – 13 czerwca 2021 – Dorota Mamaj, p.o.
- 14 czerwca 2021 – 21 października 2022 – Małgorzata Stefanowicz-Pecela
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 3 lipca 2018 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Zagranicznych lub przez niego nadzorowanych, isap.sejm.gov.pl, 3 lipca 2018, s. 13 [dostęp 2020-01-16] (pol.).
- ↑ Litwa-Polska. Traktat o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy. Wilno.1994.04.26. – Prawo.pl, www.prawo.pl [dostęp 2020-02-11] .
- ↑ Instytut Polski Wilno | Strona Instytutu Polskiego w Wilnie [dostęp 2020-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-16] .
- ↑ Members, www.eunicglobal.eu [dostęp 2020-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-06] .
- ↑ Clusters, www.eunicglobal.eu [dostęp 2020-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-06] .
- ↑ Justyna Giedrojć , Pałac Paców odzyskał dawną świetność – otwarcie ambasady RP w Wilnie, Kurier Wileński, 12 września 2018 [dostęp 2020-02-11] (pol.).
- ↑ Biblioteka | Instytut Polski Wilno [dostęp 2020-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-12] .
- ↑ Nagroda miasta Wilna dla Instytutu Polskiego, dzieje.pl [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Finał projektu polsko- litewskiego: Miejsca i ludzie, którzy nas łączą, Wiadomości Znad Wilii, 9 czerwca 2017 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Lietuva ir Lenkija – bendru keliu Vietos žmonės kurie mus jungia, www.bendrukeliu.lt [dostęp 2020-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] .
- ↑ Projekt Instytutu Polskiego w finale konkursu „Wydarzenie historyczne roku”, Wiadomości Znad Wilii, 10 maja 2018 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Głosowanie w konkursie „Wydarzenie historyczne roku” – dwa polsko-litewskie projekty w finale, Wiadomości Znad Wilii, 27 kwietnia 2019 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ „Anioł i Syn”: Witkiewiczowie w Kownie, Culture.pl [dostęp 2020-02-06] (ang.).
- ↑ Adam Mickiewicz i „Pan Tadeusz” na wystawie w Wilnie, Culture.pl [dostęp 2020-02-06] (ang.).
- ↑ „1938. Najciemniejsza jest noc tuż przed świtem”, Dominik Wilczewski, Simonas Jazavita, ksiazkahistorycznaroku.pl [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Książka o stosunkach Litwy i Polski nominowana w konkursie na Książkę Historyczną Roku, Wiadomości Znad Wilii, 1 października 2019 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Publikacja Instytutu Polskiego w Wilnie najpiękniejszą książką 2019 r., Wiadomości Znad Wilii, 4 lutego 2020 [dostęp 2020-02-11] (pol.).
- ↑ Išrinktos gražiausios 2019 metų knygos, lrkm.lrv.lt [dostęp 2020-02-11] (lit.).
- ↑ Wojciech Wróblewski o otwarciu Instytutu Polskiego w Wilnie / Wilnoteka. [dostęp 2020-02-11].
- ↑ Teresa Worobiej , Małgorzata Kasner kończy pracę w Wilnie – Cofało mnie jak figurę w szachach, tygodnik.lt, 2015 [dostęp 2020-01-18] .
- ↑ Dzień Polski na targach książki w Wilnie, Onet Wiadomości, 13 lutego 2009 [dostęp 2020-01-15] (pol.).
- ↑ M. Kasner: Nasza rola, to budowanie przestrzeni dialogu www.wilnoteka.lt. [dostęp 2020-02-11].
- ↑ Marcin Łapczyński: Chcę, by Polska kojarzyła się Litwinom nie tylko z zakupami, Wiadomości Znad Wilii, 12 listopada 2015 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
- ↑ Dyrektor Instytutu Polskiego w Wilnie z medalem Stulecia Odrodzenia Litwy, PolskieRadio.pl, 16 grudnia 2019 [dostęp 2020-01-15] .
- ↑ Marcin Łapczyński: Wyjeżdżam z Litwy z poczuciem dobrze spełnionej misji, Wiadomości Znad Wilii, 17 grudnia 2019 [dostęp 2020-02-06] (pol.).
Bibliografia
- Strona Instytutu
- Profil Instytutu na Facebooku
- Profil Instytutu na Twitterze
- Archiwalna strona Instytutu. lenkukultura.lt. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-12)].
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Lithuania
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Autor: Mar2225, Licencja: CC BY-SA 4.0
Instytut Polski w Wilnie w budynku Pałacu Paców
Logo of the Polish Institute
Logo of the Polish Institute