Instytut im. Jerzego Grotowskiego

Instytut im. Jerzego Grotowskiego
Symbol zabytku nr rej. A/2110/511/Wm z 1.03.1993[1]
Państwo

 Polska

Miejscowość

50–101 Wrocław

Adres

Rynek-Ratusz 27

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Instytut im. Jerzego Grotowskiego”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Instytut im. Jerzego Grotowskiego”
Ziemia51°06′36,572″N 17°01′57,587″E/51,110159 17,032663
Strona internetowa

Instytut im. Jerzego Grotowskiego – miejska instytucja kultury, mieszcząca się we Wrocławiu, która realizuje, dokumentuje i upowszechnia wiedzę o Jerzym Grotowskim i Teatrze Laboratorium oraz realizuje wydarzenia, które wpisują się ideowo w praktykę twórczą Jerzego Grotowskiego[2].

Historia

Tablica poświęcona Jerzemu Grotowskiego przy wejściu do dawnej siedziby Teatru Laboratorium, dzisiaj siedziba Instytutu im. Jerzego Grotowskiego

Pod koniec 1964 roku Teatr Laboratorium 13 Rzędów przeniósł się z Opola do Wrocławia – do sali mieszczącej się na drugim piętrze budynku Rynek-Ratusz 27, gdzie odbyły się premiery Księcia Niezłomnego (1965) i Apocalypsis cum figuris (1968/1969). Po samorozwiązaniu Teatru Laboratorium w jego siedzibie funkcjonowało w latach 1985–1989 Drugie Studio Wrocławskie prowadzone przez Zbigniewa Cynkutisa. W marcu 1989 władze miejskie zdecydowały o rozwiązaniu Drugiego Studia z powodu niskiego poziomu artystycznego teatru. W czerwcu 1989 roku Zbigniew Osiński opracował program działalności Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych. Autor tak określił cele i zakres prac w projekcie założeń programowych placówki:

Ośrodek będzie gromadził i systematycznie opracowywał dokumentację dotyczącą Grotowskiego, jego zespołu, uczniów, kontynuatorów, spadkobierców, a także tych, którzy stanowili i stanowią jego osobistą tradycję teatralną i kulturową oraz tradycję Teatru Laboratorium. Dokumentacja ta obejmie wszelkie zakresy działalności i wszystkie rodzaje dokumentów, oczywiście ze wszystkich możliwych języków i kultur[3].

W sierpniu zakończyło działalność Drugie Studio Wrocławskie, a 29 grudnia 1989 roku został utworzony Ośrodek jako placówka artystyczna i badawcza, której celem było gromadzenie i opracowanie działalności Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium[4]. 1 stycznia 1990 roku Ośrodek oficjalnie zainaugurował swoją działalność[5]. Do ważnych wydarzeń organizowanych przez Ośrodek należą: wizyty Petera Brooka, warsztaty Thomasa Leabharta, staże Głos i Ciało Zygmunta Molika, przedstawienia Odin Teatret i Anatolija Wasiljewa, konferencje, seminaria, publikacje, a także XIV sesja Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru (ISTA) „Improwizacja: pamięć, powtórzenie, nieciągłość” w Krzyżowej i we Wrocławiu w 2005 roku[6]. Od 28 grudnia 2006 roku Ośrodek funkcjonuje pod nazwą Instytut im. Jerzego Grotowskiego. Zmiana nazwy i statutu wiązała się z poszerzeniem i rozwinięciem działalności Ośrodka, którą kontynuuje obecnie Instytut. Nowa nazwa nawiązuje do działalności Teatru Laboratorium w latach 1965–1984, kiedy nazwę Teatru dopełniał człon „Instytut Badań Metody Aktorskiej”, skrócony w 1970 roku do „Instytutu Aktora”[7].

Siedziby

Studio Na Grobli, siedziba Instytutu im. Jerzego Grotowskiego od 2010 roku

Instytut Grotowskiego ma swoją główną siedzibę w Przejściu Żelaźniczym we wrocławskim Rynku, w budynku, w którym mieścił się Teatr Laboratorium. Mieszczą się tutaj: Sala Teatru Laboratorium (dawniej Sala Apokalipsy), Archiwum, Sekretariat i Sala Kinowa. Od 2012 roku znajduje się również CaféTHEA,a od 12 października 2018 roku w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego działa Czytelnia im. Ludwika Flaszena, zlokalizowana w miejscu dawnej Sali Kinowej. Pozostałe siedziby Instytutu to Studio Na Grobli, działające od kwietnia 2010 roku, przy ul. Na Grobli 30/32, w dawnej siedzibie Towarzystwa Wioślarskiego Wratislavia oraz sale warsztatowe w Brzezince, leśnej bazie znajdującej się w okolicy wsi Brzezinka koło Oleśnicy. W latach 1971–1981 odbywały się w niej kierowane przez Jerzego Grotowskiego przedsięwzięcia parateatralne i projektu Teatru Źródeł[8]. Obecnie Brzezinka służy głównie działaniom warsztatowym. 27 kwietnia 2019 odbyła się inauguracja działalności Centrum Sztuk Performatywnych w Piekarni na Kępie Mieszczańskiej (ul. Księcia Witolda 62-80).

Działalność

Instytut Grotowskiego jako miejska instytucja kultury realizuje przedsięwzięcia o charakterze artystycznym, naukowym oraz edukacyjnym, w tym: konferencje i seminaria, prezentacje teatralne, rezydencje artystyczne, festiwale, koncerty, wystawy i warsztaty. Zaprasza zarówno wybitnych twórców światowego teatru, jak i wspiera młodych twórców[9].

Działalność wydawnicza

Działalność wydawnicza stanowi przedłużenie prac badawczych prowadzonych w Instytucie i we współpracy z nim. Skupia się na tematach związanych z poszukiwaniami kulturowymi i teatralnymi, obejmując dokumentowanie i interpretowanie dokonań twórczych Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium, zarówno w postaci przekładów, tomów konferencyjnych, antologii tekstów czy analiz. Wśród autorów znaleźć można zarówno praktyków, aktorów i reżyserów, jak i badaczy teatru z Polski i zagranicy[10]. Instytut regularnie współpracuje z ośrodkami akademickimi w Polsce, m.in. z Uniwersytetem Warszawskim czy Uniwersytetem Jagiellońskim. Od 2005 roku nakładem Ośrodka i Instytutu ukazało się ponad czterdzieści tytułów.

Instytut jest również wydawcą Gazety Teatralnej „Didaskalia” (od 2007) i czasopisma internetowego „Performer” (od 2011), oraz współwydawcą anglojęzycznego czasopisma „Polish Theatre Perspectives”. Jako Icarus Publishing Enterprise – we współpracy z Odin Teatret (Dania), Theatre Arts Researching the Foundations (Malta) i Routledge (USA/Wielka Brytania) – publikuje też serię poświęconą tradycji teatrów laboratoryjnych w tłumaczeniu na język angielski. Instytut jest również wydawcą wortalu grotowski.net.

W latach 1991–2005 Ośrodek Grotowskiego był wydawcą czasopisma „Notatnik Teatralny”. W skład redakcji wchodzili: Krzysztof Kopka, Robert Różycki, Jerzy Łukosz, Wojciech Malinowski, Teresa Błajet-Wilniewczyc, Zbigniew Jędrychowski[11], Krzysztof Mieszkowski. Obecnie „Notatnik Teatralny” wydawany jest przez wrocławską Bibliotekę Miejską.

Kamienica, w której Instytut prowadzi działalność, wpisana została do rejestru zabytków nieruchomych województwa dolnośląskiego[1].

Dyrekcja

Dyrektorzy Ośrodka i Instytutu Grotowskiego[12]

  • 1 stycznia 1990 – 30 września 1990 Zbigniew Osiński (dyrektor założyciel), Alina Obidniak (zastępca dyrektora)
  • 1 października 1990 – 31 maja 1991 Zbigniew Osiński (dyrektor naczelny i artystyczny)
  • 1 czerwca 1991 – 31 stycznia 2004 Stanisław Krotoski (dyrektor naczelny), Zbigniew Osiński (dyrektor artystyczny i naukowy)
  • 1 lutego 2004 – 30 września 2004 Jarosław Fret (dyrektor naczelny), Zbigniew Osiński (dyrektor artystyczny i naukowy), Grzegorz Ziółkowski (dyrektor programowy)
  • 1 października 2004 – 28 grudnia 2006 Jarosław Fret (dyrektor), Grzegorz Ziółkowski (dyrektor programowy)
  • 29 grudnia 2006 – 30 czerwca 2009 Jarosław Fret (dyrektor), Grzegorz Ziółkowski (dyrektor programowy)
  • 1 stycznia 2010 – 31 grudnia 2013 Jarosław Fret (dyrektor), Dariusz Kosiński (dyrektor naukowy)
  • od 1 stycznia 2014 Jarosław Fret (dyrektor), Monika Blige (dyrektor programowa)

Przypisy

  1. a b Rejestr ↓, s. 229.
  2. Adela Karsznia, Działalność Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych w latach 1990–1994, praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dra hab. Janusza Deglera, Wrocław: Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, 2003, s. 7–26.
  3. Zbigniew Osiński: Projekt założeń programowych Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, „Performer” (2015 nr 10).
  4. Zbigniew Osiński (red.), Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, 1990–1999, Wrocław: Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, 1999.
  5. Zarządzenia nr 59 Wojewody Wrocławskiego, 29 grudnia 1989.
  6. Grzegorz Ziółkowski, Ośrodek, czyli jak złapać pstrąga, „Didaskalia” 2001 nr 43–44, s. 60–61.
  7. Janusz Degler, A było to tak… Krótka historia powstania Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, „Performer” (2015 nr 10), styczeń 2000 [dostęp 2018-02-08].
  8. Jerzy Grotowski, Teksty zebrane, Agata Adamiecka-Sitek i inni red., Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2012, s. 667–669.
  9. Rejestr instytucji kultury, dla których organizatorem jest Gmina Wrocław, 26 stycznia 2012.
  10. Instytut Grotowskiego, druk własny, ISSUU, Wrocław 2015.
  11. dr Zbigniew Jędrychowski, Pracownia Badań Nad Twórczością Joanny Kulmowej [dostęp 2021-02-22] (pol.).
  12. 25. rocznica Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, czerwiec 2015.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wrocław location map2.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa Wrocławia, Polska
Lower Silesian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of [[:en:Lower Silesian Voivodeship]Lower Silesian Voivodeship]], Poland. Geographic limits of the map:
  • N: 51.9134 N
  • S: 49.9809 N
  • W: 14.7603 E
  • E: 17.9091 E
Distinctive emblem for cultural property.svg
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Wrocław - fotopolska.eu (294999).jpg
(c) mamik / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0
Wejście do Przejścia Żelaźniczego od wschodniej strony rynku. Po prawej malowidło poświęcone Jerzemu Grotowskiemu, którego imienia Instytut mieści się w głębi
Breslau-Gedenktafel fuer Grotowski.JPG
Autor: Heem will ihch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wrocław, Poland - Grotowski plaque