Inteligencja (społeczeństwo)

Inteligencja – warstwa społeczna w Europie Wschodniej żyjąca z pracy umysłowej, wykształcona ostatecznie w XIX wieku głównie ze zubożałej szlachty, ale również ze stanu mieszczańskiego, rzadziej bogatego chłopstwa i podupadłej arystokracji. Tradycyjnie inteligencja obejmowała nauczycieli, prawników, lekarzy, artystów, inżynierów i czasami też urzędników, obecnie – osoby zajmujące pozycje zawodowe, wymagające wyższego wykształcenia.

Pochodzenie pojęcia

Określenie „inteligencja” pochodzi od łacińskiego wyrazu intelligentia, który oznacza zdolność pojmowania natury rzeczy jako jedną z władz poznawczych.

Inteligencja a intelektualiści

Inteligenta, czyli przedstawiciela inteligencji, nie należy mylić z intelektualistą, czyli osobą, cechującą się rozwiniętą inteligencją (sprawnością umysłową), posiadającą szczególną zdolność do krytycznej analizy i syntezy, bogatą wiedzę, erudycję, która zajmuje się twórczą pracą umysłową oraz której postawę cechuje przewaga intelektu nad emocjami^[1].

Zobacz też

• inteligencja
• Intelligenzaktion
• klasa średnia
• wykształciuch

Przypisy