International Ultraviolet Explorer
 | |
| Inne nazwy | Explorer 57, SAS-D |
|---|---|
| Indeks COSPAR | 1978-012A[1] |
| Indeks NORAD | S010637[2] |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum | 30 285 km[1] |
| Apogeum | 41 296 km[1] |
| Okres obiegu | 1436,3 min[2] |
| Nachylenie | 34,3°[1] |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 26 stycznia 1978 17:36:00[3] UTC |
| Koniec misji | 30 września 1996 |
| Wymiary | |
| Kształt | cylindryczny |
| Masa całkowita | 672 kg[1] |
International Ultraviolet Explorer (również: SAS-D, dosł. Międzynarodowy Badacz Ultrafioletu) – satelita do obserwacji astronomicznych w zakresie ultrafioletu, zbudowany i użytkowany od 1978 wspólnie przez NASA, ESA (wówczas ESRO) i brytyjską Science and Engineering Research Council[1][3].
Satelita został ostatecznie wyłączony 30 września 1996 o godzinie 18:42 GMT. Oczekiwany czas pracy wynosił 3 lata, a przepracował 18 lat i 9 miesięcy[4][1].
Dzięki satelicie wykonano wiele unikalnych obserwacji, m.in.[4]:
- jedyne obserwacje wybuchu supernowej 1987a w ultrafiolecie,
- pierwszą detekcję siarki w komecie (C/1983 H1 (IRAS-Araki-Alcock)),
- obserwacje zderzenia komety Shoemaker-Levy 9 z Jowiszem w ultrafiolecie,
- obserwacje komety Halleya w trakcie zbliżenia do Słońca.
Budowa i działanie
Za budowę satelity i teleskopu odpowiadało Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda. Detektory (kamery telewizyjne Vidicon) dostarczył SERC. ESRO dostarczyło panele ogniw słonecznych i centrum kontroli misji (VILSPA, koło Madrytu). Amerykanie dysponowali 2/3 czasu obserwacyjnego, a ESRO pozostałą częścią[1].
Satelita miał masę startową 672 kg[1]. Pracował na orbicie geosynchronicznej[4].
Głównym instrumentem obserwacyjnym był 45-centymetrowy teleskop w układzie Ritcheya-Chrétiena (światłosiła f/15) dostarczający światła do zespołu spektrograficznego, pracującego w zakresie 115–325 nm. Rozdzielczość spektralna wynosiła 0,01 (do magnitudo 12) lub 0,6 nm (do magnitudo 17). Kamery umożliwiały wielogodzinną, nawet 14-godzinną, integrację obrazu[1].
Satelita był wykorzystywany również do testów technologii łącznościowych i związanych z obserwacjami meteorologicznymi[2].
Często prowadził jednoczesne obserwacje z innymi obserwatoriami, jak Kosmiczny Teleskop Hubble’a, ROSAT, Teleskop kosmiczny Comptona czy sondami Voyager[4].
Od 26 stycznia 1978 do 30 września 1996 zebrał ponad 104 000 widm w ultrafiolecie, które wykorzystano w ponad 2500 prac naukowych[5][6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Gunter Krebs: Explorer: IUE. Gunter's Space Page. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
- ↑ a b c Mark Wade: IUE. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
- ↑ a b Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
- ↑ a b c d IUE. NASA. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
- ↑ International Ultraviolet Explorer. Barbara A. Mikulski Archive For Space Telescopes. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
- ↑ International Ultraviolet Explorer, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2018-02-17] (ang.).
Bibliografia
- IUE. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- IUE na stronach ESA (ang.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
International Ultraviolet Explorer