Inwestowanie indeksowe

Inwestowanie indeksowe – pasywna giełdowa strategia inwestycyjna. Generalnie inwestowanie pasywne polega na zakupie aktywów bez próby oceny ich wartości. Portfel jest tak skonstruowany, by możliwie najlepiej odzwierciedlał zachowanie się określonego indeksu giełdowego.

Założenia: liczne badania udowodniły, że większość funduszy inwestycyjnych na dowolnym rozwiniętym rynku przegrywa z indeksem. Można więc stwierdzić, że gdyby którykolwiek z tych „przegranych” funduszy inwestował „w indeks”, osiągnąłby wynik zbliżony do wyniku indeksu – a więc lepszy niż uzyskał.

W przypadku inwestorów indywidualnych – inwestowanie indeksowe może mieć dodatkowe zalety, takie jak choćby to, że strategię tę stosować mogą osoby słabo znające się na inwestowaniu. Ponadto oszczędzają one środki, które musiałyby zapłacić jako prowizję, powierzając je funduszowi inwestycyjnemu. Koszty prowizji przy zakupie akcji w biurze maklerskim są zazwyczaj dużo niższe niż prowizje od zakupu jednostek funduszu. Poważną wadą jest natomiast to, że indeksy często obejmują akcje znacznej liczby spółek (nawet kilkadziesiąt) i mogą pojawić się problemy związane z zarządzaniem portfelem.

Decydując się na inwestowanie indeksowe, inwestor z założenia odbiera sobie możliwość uzyskania wyniku ponadprzeciętnego. Wynik tak zbudowanego portfela zawsze będzie minimalnie niższy niż stopa zwrotu odwzorowywanego indeksu. Inwestowanie indeksowe odżegnuje się od analizy fundamentalnej, której celem jest dogłębne zbadanie podstaw i otoczenia makroekonomicznego spółki, której walory planuje się nabyć. Jednocześnie ta strategia inwestycyjna czerpie z metodologii analizy technicznej, zwłaszcza zaś wyznaczania trendu, który jest podstawą przyjęcia, że określony indeks giełdowy z czasem będzie zyskiwał, a nie tracił na wartości^[1].

Zobacz też

• Exchange traded fund
• inwestowanie skoncentrowane

Bibliografia

• Robert Hagstrom, Portfel Warrena Buffetta, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2001.

Przypisy