Iosif Orbeli

Iosif Orbeli
Data i miejsce urodzenia

8/20 marca 1887 roku
Kutaisi

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1961 roku
Leningrad

Rodzaj działalności

orientalistyka, filologia, archeologia, historia

dyrektor Ermitażu
Przynależność

Ermitaż

Okres urzędowania

od 1934
do 1951

Poprzednik

Michaił Artamonow

Następca

Boris Legran

prezes AN Armeńskiej SRR
Przynależność

AN Armeńskiej SRR

Okres urzędowania

od 1943
do 1947

Poprzednik

Następca

Wiktor Ambarcumian

Iosif Orbeli (ros. Иосиф Абгарович Орбели; orm. Հովսեփ Աբգարի Օրբելի) – rosyjski orientalista i działacz społeczny, członek organizacji naukowców Akademii Nauk ZSRR od 1935 roku, w latach 1943-1947 - pierwszy prezes Akademii Nauk Armeńskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, w okresie 1934-1951 - dyrektor Ermitażu, brat Rubena i Leona Orbelich.

Życiorys

Portret Iosifa Orbelego na ormiańskim znaczku pocztowym, 2012

Urodził się 8/20 marca 1887 roku w Kutaisi. W 1911 roku ukończył studia na Uniwersytecie Petersburskim. W czasie studiów brał udział w wykopaliskach archeologicznych średniowiecznego miasta Ani. W latach 1914-1931 wykładał jako docent, później profesor na tymże uniwersytecie. W 1916 roku prowadził prace archeologiczne w Turcji nad Wanem. Od 1920 roku pracował w Ermitażu, gdzie stworzył dział Wschodu - największe na te czasy centrum radzieckiej orientalistyki. W latach 1929 i 1936 wziął udział w badaniach archeologicznych w Armenii.

W okresie II wojny światowej pozostał w Leningradzie podczas blokady, gdzie prowadził prace nad zachowaniem zabytków muzealnych. Po wojnie kierował odnowieniem Ermitażu.

W latach 1955-1960 pełnił funkcje dziekana fakultetu orientalistyki uniwersytetu leningradzkiego. Od 1956 do 1961 roku kierował Instytutem Narodów Azji Akademii Nauk ZSRR. W ramach pracy instytutu zajmował się Kaukazem i historią kultury średniowiecznego Bliskiego Wschodu. Opublikował również prace z zakresu kultury Sasanidów i Seldżuków. Wiele prac poświęcił ormiańskiej epigrafice, eposowi narodowemu, językowi kurdyjskiemu oraz architekturze Gruzji i Armenii. W ramach pracy dydaktycznej Orbeli stworzył szkołę radzieckich znawców Kaukazu, która charakteryzowała się połączeniem pracy w zakresie kultury materialnej i filologii. Został odznaczony dwoma orderami Lenina oraz innymi orderami i medalami.

Zmarł 2 lutego 1961 roku w Leningradzie.

Bibliografia

  • Юзбашян К. Н., Академик И. А. Орбели, Москва 1964.

Media użyte na tej stronie

Iosif Orbeli ArmenianStamps 2012.jpg
Armenian stamp for the 125th anniversary of the birth of Iosif Orbeli