Irena Bączkowska

Irena Bączkowska z domu Zabłocka (ur. 12 maja 1902 w Kijowie, zm. 21 stycznia 2006 w Londynie[1]) – polska pisarka, autorka powieści i opowiadań.

Życiorys

Do 1920 rodzina przyszłej pisarki mieszkała na Ukrainie, potem przeprowadziła się do Polski. Ukończyła studia w Akademii Rolniczej w Bydgoszczy, nauczycielka, inspektorka w organizacjach rolniczych i autorka tekstów do prasy rolniczej. Od 1934 jej mężem był Jan Bączkowski (oficer I Pułku Ułanów Krechowieckich)[1].

Emigrowała po wybuchu II wojny światowej – najpierw do Francji przez Szwecję, a następnie do Wielkiej Brytanii[1]. Pracowała jako nauczycielka i (od 1948 r.) właścicielka własnego gospodarstwa[2].

W wieku 51 lat zadebiutowała opowiadaniem Jeziora, opublikowanym w „Wiadomościach”[1].

Twórczość
  • Podróż do Braniłowa (zbiór opowiadań, Londyn 1959)
  • Wróble noce (powieść, Londyn 1963)[2]
Nagrody
  • 1963 r. Nagroda tygodnika „Wiadomości” za najlepszą polską powieść emigracyjną (za Wróble noce)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Konrad W. Tatarowski Ostatni rozdział literatury emigracyjnej - Irena Bączkowska, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 10, 2008, str. 167-171.
  2. ↑ a b Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny T.1, red. Artur Hutnikiewicz, Andrzej Lam, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 25

Bibliografia

  • Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny T.1, red. Artur Hutnikiewicz, Andrzej Lam, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 25