Irena Byrska

Irena Byrska
Data i miejsce urodzenia9 października 1901
Warszawa
Data i miejsce śmierci28 stycznia 1997
Skolimów-Konstancin
Zawódaktor
reżyser
scenarzysta
WspółmałżonekTadeusz Byrski
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Ireny Byrskiej na cmentarzu Powązkowskim

Irena Byrska (ur. 9 października 1901 w Warszawie, zm. 28 stycznia 1997 w Skolimowie) – aktorka, reżyser, dyrektor teatrów, pedagog.

Życiorys

Ukończyła Wyższą Szkołę Ogrodniczą w Warszawie. Po studiach pracowała jako nauczycielka przyrody i uczęszczała do szkoły dramatycznej. Przed wojną pracowała jako aktorka w teatrach w Rydze i w Wilnie. Od 1928 do 1929 pracowała jako aktorka w Teatrze Ateneum w Warszawie. W latach 1933–1935 związana była z Teatrem Reduta, w latach 1935–1939 współpracowała z Polskim Radiem w Warszawie jako aktorka i reżyser. W czasie II wojny światowej prowadziła tajne zajęcia teatralne i pomagała więźniom Pawiaka. Po wojnie prowadziła teatr w Opolu, zajęcia w warszawskiej PWST oraz pracowała w Toruniu, gdzie w Teatrze Ziemi Pomorskiej reżyserowała sztuki. W latach 1952–1959 reżyserowała, a także od 1 października do 31 grudnia 1958 pełniła funkcję kierownika artystycznego Teatru im. Żeromskiego w Kielcach. Od 13 lipca 1955 do 31 grudnia 1958 kierowała utworzonym przy tym teatrze Studium Teatralnym. W 1959 przeniosła się do Poznania. Na początku lat 60. zainicjowała w TVP cykl widowisk dla szkół. W latach 1962–1966 była dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. Współpracowała jako reżyser ze scenami w Łodzi, Wałbrzychu, Nowej Hucie, Opolu, Gdyni, Gdańsku, Kielcach i Poznaniu. Jako pedagog pracowała w warszawskim Teatrze Guliwer.

W grudniu 1975 roku była sygnatariuszką Listu 59[1]. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2]. Podczas stanu wojennego towarzyszyła wielu działaniom ludzi pracujących w podziemiu.

Wystąpiła m.in. w „Człowieku z żelazaAndrzeja Wajdy oraz w „PrzypadkuKrzysztofa Kieślowskiego.

Matka aktorki Agnieszki Byrskiej oraz indologa Marii Krzysztofa Byrskiego, żona Tadeusza Byrskiego.

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w grobie rodzinnym (kwatera 163-3-33)[3].

Przypisy

  1. Kultura 1976/01/340 – 02/341 Paryż 1976, s. 236.
  2. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s.]).
  3. Cmentarz Stare Powązki: SzymańscY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2017-12-31].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Tadeusz i Irena Byrscy grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób |[:pl:Tadeusz Byrski|Tadeusza Byrskiego]] na Cmentarzu Powązkowskim