Irena Kęsa

Irena Kęsa (ur. po 1950[a]) – polska taterniczka oraz alpinistka.

Życiorys

Ukończyła Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego. W latach aktywności wspinaczkowej należała do Akademickiego Klubu Alpinistycznego w Katowicach. Wspinanie rozpoczęła w 1973, na swoim koncie posiadała szereg trudnych dróg w Tatrach, jak również w Alpach; m.in. przejście zachodniej ściany Aiguille de Blaitière (1976) oraz drogę Cassina na Torre Trieste w Dolomitach (1978). W dniach 7–10 marca 1978 była członkinią polskiej wyprawy (wraz z Anną Czerwińską, Krystyną Palmowską i Wandą Rutkiewicz), który jako pierwszy kobiecy zespół pokonał zimą północną ścianę Matterhornu[1]. Pod koniec wspinaczki doznała poważnych odmrożeń, czego skutkiem była konieczność przeprowadzenia akcji ratunkowej z użyciem śmigłowca. Odmrożenia były tak poważne, że groziła jej amputacja palców u stóp, jednakże uniknęła tego po 3-tygodniowym pobycie w szpitalach w Visp oraz Innsbrucku. Po powrocie do pełni zdrowia uprawiała wspinaczkę skalną.

Uwagi

  1. ↑ Dokładna data urodzenia nieznana. W książce "Dwa razy Matterhorn", str. 40 („Sport i Turystyka”, Warszawa 1980) podana jest następująca informacja: "Irena Kęsa, najmłodsza z nas, świetna w skale (...). Studiuje (...) na AWF". Jeśli zatem trzy pozostałe uczestniczki były urodzone w latach 1943 (Wanda Rutkiewicz), 1948 (Krystyna Palmowska) oraz 1949 (Anna Czerwińska), przyjęto, że Irena Kęsa urodziła się po roku 1950.

Przypisy

  1. ↑ Polskie pierwsze kobiece wejścia

Bibliografia