Irena Kurpisz-Stefanowa

Budynek przy ul. Mickiewicza 28 w Toruniu – siedziba Instytutu Muzycznego, którego założycielką była Irena Kurpisz-Stefanowa

Irena Kurpisz-Stefanowa (ur. 17 sierpnia 1901 w Rogożewie, zm. 24 stycznia 1994 w Poznaniu) – pianistka, pedagog, organizatorka szkolnictwa muzycznego po II wojnie światowej w Toruniu.

Życiorys

Urodziła się 17 sierpnia w 1901 w Rogożewie koło Rawicza, w którym ukończyła szkołę średnią. W 1927 otrzymała dyplom Państwowe Konserwatorium Muzyczne w Poznaniu. Wówczas wyjechała do Bydgoszcz, gdzie podjęła pracę nauczycielki gry na fortepianie w miejscowym Konserwatorium Muzycznym. W 1935 przeniosła się do Torunia. Tu została zatrudniona w Konserwatorium Muzycznym Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego. W latach 1936 - 1938 pracowała także jako akompaniatorka w Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu.

Po II wojnie światowej rozpoczęła organizowanie szkolnictwa muzycznego w Toruniu, tworząc Instytut Muzyczny Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego przy ul. Mickiewicza 28, którego została wiceprezesem. W 1947 nastąpił podział Instytutu Muzycznego na dwie szkoły: średnią (o nazwie Instytut Muzyczny, kierowaną przez I. Kurpisz-Stefanową) i niższą (Szkoła Muzyczna, z dyrektorem F. Tomaszewskim). W 1948 obie te placówki upaństwowiono i połączono w jeden organizm, czyli Państwową Szkołę Muzyczną im. Karola Szymanowskiego.

W 1952 zrezygnowała ze stanowiska dyrektora Szkoły Muzycznej w Toruniu i wyjechała do Poznania, gdzie rozpoczęła pracę jako profesor klasy fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Przez kilka lat była również przewodniczącą Okręgowego Zespołu Metodyczno-Programowego Centralnego Ośrodka Pedagogicznego Szkolnictwa Artystycznego. Jej uczniowie to m.in.: Jerzego Godziszewskiego i Bernadetty Matuszczak.

Zmarła 24 stycznia 1994 w Poznaniu, a pochowana została na cmentarzy na Junikowie^[1][2][3].

Życie prywatne

Była mężatką, matką syna Zbigniewa.

Nagrody i wyróżnienia

• 1951 - Srebrny Krzyż Zasługi

Przypisy